Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

begin van een nieuw begin

Ik word wakker wakker door het zonlicht dat schijnt door mijn raam zonder gordijn, ik besluit gelijk op te staan om voor wat eten te zorgen voor het gezin.

 Ik doe een simpele grijze broek aan, met daarop een zwarte oversized kooltrui en mijn warme lange wollen grijze jas. Mijn golvend/krullend bruin haar dat oranje ondertonen heeft laat ik los vallen en de wind mag het in model brengen. Ik kijk in mijn gebroken spiegel die ik ooit kapot heb geslagen van woede door het feit dat ik teveel nadenk over het leven. Ik kijk recht in mijn donkerbruine ogen die zwart lijken, mijn ogen hebben daardoor wat mysterieus, maar ook iets weg van puppy ogen. 

Ik doe geen make-up op, veel heb ik toch niet, alleen mascara en rode lippenstift voor speciale gelegenheden, de rest komt later wel. Gelukkig zijn mijn wimpers van zichzelf lang en gekruld, maar dat is het niet enigste wat mijn ogen omhuld, ook ben ik gezegend met donkere kringen, omdat ik slecht slaap. Maar hey de kringen onder me ogen zijn van Prada xoxo.

Ik pak wat geld vanuit mijn stok waar ik al mijn geld in bewaar, veel heb ik niet nodig ik neem genoeg mee voor een stokbrood en la vache qui rit. 

Zodra ik uit mijn flat loop zie ik een groepje jongens bij de muur staan, een situatie die ik maar al te erg haat. Ik loop er langs met een strakke blik die stiekem ook verteld dat ze maar niets bij me moeten flikken, ook al weet iedereen dit in de wijk al. 

Een jongen kijkt gelijk naar de grond, Ayman,  zo bang is hij, wat ook niet al te gek is, want ik heb hem vorige zomer een blauw oog geslagen. Hij wilde me maar niet met rust laten, en toen hij me naar zich toe trok knapte er wat en zag ik rood, ik werd zo boos dat ik al mijn emoties en woede op hem heb geuit met mijn vuist.

Alle andere jongens volgden het beeld van Ayman, behalve een jongen. Hij bekeek me met een blik die giftiger was dan de zwarte cobra zelf. Ik keek gelijk weg, want ik schrok me dood van de jongen met het uiterlijk van een Italiaanse drugsbaas. Zijn strakke kaak, waar ik mezelf aan zou kunnen snijden, en die grote groene moeras ogen gaven mij een gevoel wat ik nooit eerder heb gevoeld. Ik heb hem nog nooit in de wijk eerder gezien, maar iets vertelde mij dat dit niet de laatste keer was dat ik hem zou zien.