Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

Zwemmen in het geld

Dalia

Hier zit ik dan, in mijn kamer om 3 uur s'nachts met de deur op slot, paracetamols fijn aan het stampen.

Ik had een geniaal plan, een vies plan, maar geniaal. De jeugd in mijn wijk is toch al verpest, en ze doen alles om er maar een beetje bij te horen. Waarom zou ik daar geen gebruik van maken dan?

Ik ben al een tijdje gestopt met school, helaas, ook al vond ik het serieus wel interessant. Maar toch op dit moment heb ik de stelling van Pythagoras niet nodig, maar echte mensen kennis. Ik ga later wel naar school, als ik het me kan veroorloven.

Want onthoud school is een privilege, waar sommige alleen van kunnen dromen.

Mijn geniale plan is om paracetamols tot een wit poeder te maken, te verkopen aan alle junks hier in de wijk die er vies geld voor willen betalen, ze geloven alles hier, ze weten niet eens hoe echte cocaïne smaakt. Ik vraag er de echte prijs voor, zij betalen het, en ik maak veel winst.

Je denkt nu vast, maar Dalia ze gaan het toch door hebben dat het poeder geen effect heeft? Het effect krijgen ze zeker, want die zit tussen hun oren, ze willen dat het effect heeft dus komt dat het vast wel met hun verbeelding. Dus in principe licht ik niemand op, ze lichten zichzelf op ik help alleen maar een beetje ermee.

Maar wie ik wel ga oplichten zonder spijt en genade en waar de winst ligt, zijn de rijken. Ik ga het spul s'nachts proberen te verkopen aan de rijke dronken feestgangers op het grote station in Parijs, de Gare du Nord. Hoe ik daar ga komen, en die handeling veilig laat verlopen moet ik nog over nadenken. 

Wat ik met die winst ga doen? Mijn moeder genezen, en mijn broertje en zusje een toekomst geven. Want als ik die zelf niet kan hebben, zal ik er alles aandoen om die aan de jongere generatie wel te geven. 

Hopelijk kan ik met de rest van het geld de politiek in, of mijn droombaan advocaat worden. Misschien als ik een beetje geld heb, dat mensen me dan wel serieus nemen. Als ze mij serieus nemen, kan ik een verschil maken voor mensen in mijn wijk, die niet serieus genomen worden en géén stem hebben.

Woorden en ideeën kunnen de wereld veranderen, maar wie gaat er naar luisteren?