Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

Le monde ou rien

''Dus vertel wat deed je op het plein.''

Ik moet het wel vertellen nu, maar ik ben bang dat hij dan anders over mij gaat denken en dat wil ik niet. Ik voel nu net een connectie tussen ons en ik wil dat echt niet verpesten, maar hij heeft mij ook in vertrouwen genomen dus ga ik hetzelfde doen. Hij zei zelf dat door met elkaar te praten we elkaar beter zouden begrijpen en daar heeft hij gelijk in.

''Ik moest wat verkopen.'',zei ik.

''wees specifieker Dalia.'', zei hij, oke ik ga nu gewoon mijn hart luchten.

''Lach me niet uit, maar ik had een dom plan om gestampte paracetamols te verkopen.'', zei ik met wat schaamte.

Hij keek vragend, ''Zo dom is dat toch niet?'', ''Ik bedoel het lijkt precies op het echte spul.'', zei hij.

''best een geniaal plan als je het mij vraagt.'', zei hij lachend.

Het deed me goed dat hij me plan serieus nam en me niet een totale debiel vond hierdoor.

''Maar ik vind het niks voor jou, waarom probeer je het te verkopen?", vroeg hij bezorgd.

''Gewoon wat geld bij verdienen, anders heeft mijn familie niks te eten.'', zei ik, ergens dacht ik dat hij het toch niet zou begrijpen kijk in wat voor huis hij verblijft.

''Maar dat kan toch ook op een andere manier?'', ''een bijbaantje zou veiliger zijn.'', suggereerde hij, maar de toon waarop hij het zei stond me niet aan. Hij sprak het uit op een manier alsof hij walgde dat ik 'drugs' wilde verkopen.

''Bij wie?", ''Er is amper werk voor de volwassen, dat is ook precies de reden waarom de jeugd de verkeerde kant opgaat.'', zei ik nou met onderliggende woede.

Ik weet dat hij nieuw is hier in de wijk, maar had hij het echt nog niet door? Hij heeft vast nooit armoede gekend, nu ik erover nadenk hij komt vast uit een maffia familie. Ik herinner me nog wel het verhaal wat 3ami Driouech mij ooit heeft verteld, er was een man in de winkel die weigerde te betalen en oude koppige 3ami Driouech besloot hem uit te schelden voor een gierige Italiaan. Voor hij het weet is de Italiaan terug, maar niet alleen hij heeft een hele groep meegenomen met geweren en 3ami Driouech had toen toch wel de boodschappen gegeven zonder te betalen. Het dringt nu tot mij door, het moest de familie Clemenza zijn, andere Italianen wonen hier niet en in combinatie met het verhaal van Damiano klopt het, waarom zouden anders mensen opzoek naar hem en zijn familie zijn?

''Maar wat ken jij van armoede?'', ''Je bent in het geld geboren, en niet op een eerlijke manier.'', zei ik.

''En nu ga jij mij een schuld gevoel proberen aan te praten voor iets waar ik zelf niet eens voor kies, maar jouw familie doet zonder dat het jou wat interesseert?'', maakte ik af en trots op de woorden die ik uitsprak.

Het drong tot hem door, en ik zag het schuld gevoel al over zijn gezicht kruipen.

''Maar Dalia ik bedoelde het niet aanvallend.'', zei hij. ''Ik probeerde alleen te zeggen dat er andere manieren moeten zijn, maar je hebt het tegendeel al bewezen.'', ik zag in zijn ogen dat hij alles meende en dat hij spijt had.

''Waren er maar andere manieren, maar hier is het le monde ou rien, pak wat je pakken kan.'', zei ik. 

le monde ou rien = de wereld of niets.

En met die mentaliteit zal Dalia verder gaan, want zonder die gedachte zal ze haar doelen niet bereiken. 

Het is de wereld of niets, zal Dalia alles behalen waar ze over droomt? En hoe? Wat Dalia en Damiano nou wel doorhadden is dat alles nu echt begint.

De wereld is van jou.