Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

Goede ziel in een slechte tijd.

Geschokt liet ik de appels uit mijn handen vallen en probeerde op mijn beste Italiaans de man duidelijk te maken dat ik niet wist dat de appels van iemand waren.

''Het spijt me ik wist niet dat ze van u waren en ik had gewoon erg veel honger'' zei ik in de hoop dat hij het een beetje begreep.

De man keek mij verbaasd aan nadat ik dat zei, ''Je komt hier niet vandaan hé?'' zei de man.

Voordat ik op de man kon antwoordde voelde ik mijn hart verzinken door de irritante stem van Niccolo, ''Beter doet die ouwe zak open, misschien heeft hij haar wel gezien.''

De oude man rolde met zijn ogen en zei:''Wat zou ik dat joch toch graag een pak slaag geven, maar mijn rug zou het dan begeven."

De man vroeg toen met grote ogen:''Is hij soms naar jou opzoek?'', waarop ik angstig knikte.

''Kom we gaan via de tuin naar binnen hij zal vast daar zijn'' zei Niccolo.

De man greep mij bij de hand,''Snel ik heb een goede verstop plek.''

Hij maakte een hok open waar schapen inzaten en zo snel als ik kon ging ik erin en sloot de man snel de deur achter zich. Ik ben niet zo'n fan van dieren, maar wat ben ik blij dat hier geen gestoorde kippen inzitten of modder waar varkens doorheen rollen. Het enige wat een beetje naar was, is dat een schaap mij maar bleef aankijken. Misschien wilde ze wel vriendinnen worden. 

''Verkopen die verrotte appels van je nog steeds zo slecht?'' vroeg Niccolo wat gelach opleverde van andere jongens. 

''Ben jij nog steeds een verwaande klootzak zonder manieren?'' vuurde de man terug wat mij deed giechelen, maar gelukkig niet hoorbaar was door de schapen.

''Denk je soms dat je grappig bent?'' zei Niccolo boos. ''Maar goed heb je toevallig een meisje gezien met bruin krullend haar, donkere ogen en nogal arrogant gedrag?'' 

''Ja en ze heeft van die lekkere lippen weetje wel, maar zo'n oude man als jij ziet zulke meisjes toch niet'' zei een andere stem die ik gelijk kon koppelen aan de jongen met de dikke neus.

Het doet me pijn om te zien hoe respectloos ze met de oude man omgaan.

''Toevallig niet, maar waarschijnlijk ontloopt ze jullie wat logisch is met zo'n verrot innerlijk'' zei de oude man. ''Wees goed voor een vrouw je hebt ze nodig ze vermenigvuldigen wat je ze geeft, geef haar boodschappen en ze maakt er een maaltijd van, geef haar een huis en ze maakt er een woonplek van, dus als je haar niet goed behandelt kan je een hoop stront van haar verwachten.''

''Later ouwe we vroegen een ding niet gelijk een levensles en bovendien dat meisje is gewoon mijn eigendom ze was een cadeau.'' hoorde ik Niccolo zeggen wat mij erg boos maakte.

''Moge god jullie leiden op het rechte pad'' zei de oude man, waarop ik inshallah in mezelf fluisterde.

De man deed de deur van het hok weer open en zei, ''Je had honger toch? ik heb nog wat pasta over.'' Dat klonk als muziek in mijn oren en maag.

De pasta rook heerlijk er zat tomatensaus en Parmezaanse kaas op en de man kwam aan met gehaktballen die hij erop wilde doen. ''Nee dankje het is goed zo'' zei ik met een glimlach.

De man keek mij vragend aan, ''Eet je koosjer vlees?''

''Nee wel halal vlees maar dat hebben ze vast hier niet in de buurt.''

''Waar kom je vandaan? Je lijkt best Italiaans maar ergens ook weer niet.''

''Geboren in Frankrijk maar heb een Marokkaanse afkomst.''

De man stikte in zijn pasta, ''Wat kom je hier doen vanuit Frankrijk?''

''Ik ben hier ook niet vrijwillig begrijp me niet verkeerd het is mooi hier, maar ik zou de schoonheid van Sicilië toch op een andere manier willen bewonderen'' zei ik terwijl ik door mijn pasta roerde.

''Het is de maffia hé, was die snotaap daarom naar je opzoek? Wat ik haat ik hem en zijn familie'' zei de man met een bittere blik.

''Ze zijn hier de baas en bepalen wie het goed hebben en wie niet, alles was beter toen de Corleone familie hier nog was, Vito is een goede man.''

Dit keer was het mijn beurt om in mijn pasta te stikken.''Ken je ze?'' vroeg ik, ''Kan je ze bereiken?''

''Ik kan hem proberen te bereiken via de telefoon, hoezo?'' vroeg de man.

''Ze moeten me redden zonder hun blijf ik voor altijd op de vlucht voor Niccolo en zijn vader.'' zei ik met tranen in mijn ogen.

De man rende naar zijn telefoon, ''Vito ik heb hier een meisje die naar je opzoek is.'' 

''Is Dalia je naam?'' vroeg de man waarop ik knikte.

Het gesprek tussen hem en Vito stopten en ik keek de man aan, ''Hij is hier zo snel mogelijk'' zei de man met een glimlach van oor tot oor.

Ik gaf de man een knuffel, ''Bedankt meneer u heeft een goede ziel in een tijd waar dat niet veel voorkomt.''

De man aaide over mijn haar en zei: ''Geen dank, toen ik je zag schrok ik eigenlijk je lijkt zoveel op mijn overleden dochter dat ik dacht dat het iemand was die een grap met me uithaalde.''

Ik zag dat de man geluidloos begon te snikken en dat tranen over zijn wangen rolden, ''Het was Niccolo die mijn dochters leven heeft afgepakt.'' ''Ik moet je beschermen van dat monster, hetzelfde mag niet bij jou gebeuren.''

En op dat moment was er hard geklop op de deur te horen. ''Doe open ik weet dat ze hier is!'' afkomstig van de stem van niemand minder dan het monster zelf, Niccolo.