Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

The Wedding Day

Vandaag is de dag, de dag dat alles echt officieel word tussen mij en Damiano, onze bruiloft. 

Vroeger droomde ik van een reis naar Parijs,de eiffeltoren zien de sacre couer zien op de prachtige heuvel van Monmarte. Maar nu loopt het financieel lekker we mogen niet klagen, maar als het moet ben ik al happy met brood en met water. En dat is precies hoe we onze bruiloft gaan houden, niet al te letterlijk met alleen brood en water, maar we houden het simpel. Ik heb niks met dat overdreven gedoe, dure auto's huren, dure zaal overdreven bruidsjurk waar ik amper ik kan lopen. Nee doe mij het maar lekker op de La Banane manier, lekker nonchalant en dat is ook precies waar we het gaan houden in mijn oude wijk, de wijk waar ik geboren en getogen ben de wijk die mij heeft gemaakt tot de sterke vrouw die ik vandaag de dag ben. 

Ik was jaloers vroeger op de meisjes met mooie dure kleertjes aan ik wilde dat ook, maar dat vervaagde snel toen ik mij realiseerde dat ik dingen heb die geld niet kunnen kopen zoals gezondheid.

Gezonheid is een kroon die slechts de gezonde dragen, maar alleen de zieke kunnen zien.

Denk erover na als je familie hebt die om je geeft, eten en een dak over je hoofd ben je rijker dan je denkt.

Sinds dat Damiano in mijn leven is gekomen leef ik pas echt mijn leven tot het volste, we leren elkaar elke dag dingen doordat we anders naar sommige dingen kijken. Hij heeft mij dingen laten doen die ik zelfs in mijn stoutste dromen niet zou doen, maar heb er alles behalve spijt van. Zoals van een hoge rots in het water springen, het was g-e-w-e-l-d-i-g toen ik sprong voelde ik me een vrije vogel en eenmaal in het water beland een vis. Doe dingen die je nooit eerder zou durven, maar stiekem altijd al hebt willen doen. Je kan beter ''oeps'' zeggen dan ''wat als''.

Iedereen gaat dood, maar niet iedereen leeft.

Gelukkig dan dit kan ik niet zijn, voor Damiano geld hetzelfde. Hij is uit het 'maffia leven' gestapt, voor zover dat kan dan. Zijn vader was blij, want hij wilde nooit dat Damiano met slechte zaakjes betrokken werd, Damiano boft met een maffia baas als vader die een goud hart heeft tegenover zijn dierbare. Damiano is nou professioneel kickbokser en traint op hoog niveau, ironisch dat zijn bijnaam nou The don is, terwijl zijn vader dat letterlijk is. 

Hij kickbokst meestal in de ochtend en bidt daarna, hij zegt altijd: 'Vanochtend heb ik oorlog gehad, daarna was ik onderweg om vrede te stichtten.' Damiano geeft veel om de Islam, hij is vaak in de moskee te bekennen. Grappig dat een jongen met de naam 'Damiano' meer praktiserend  is dan een jongen met de naam van de profeet die zichzelf in de sisha lounge Mootje noemt, maar hey ik ben niet degene die daar over mag oordelen.

Een klop op de deur ontwaakte mij uit mijn gedachtes het was niemand minder dan Damiano.

'Je bent niet normaal prachtig, waar heb ik jou aan verdient?' zei hij terwijl hij zijn ogen niet van mijn gezicht kon afhouden.

'Dankjewel, jij ziet er anders ook niet slecht uit in dat pak' zei ik met een knipoog.

'Die jurk staat je fantastisch, dat gebroken wit staat mooi bij je huidskleur.'

'Merci.'

Zijn ogen gleden over mijn lichaam en hij liep dichterbij, waardoor ik een stap naar achter zette dat ging door totdat mijn lichaam verwelkomd werd door de koude muur, toch bleef ik het warm hebben 3x raden door wie?

'Mandarijn is mijn lievelingsfruit' zei hij.

'Lekker.'

'En jij bent mijn lievelingsmeisje.'

Ik keek hem verward aan niet wetend wat ik met deze random informatie, ik kon het maar niet aan elkaar koppelen.

'Ik vraag me wel eens af hoe die 2 dingen samen zouden smaken, vast heerlijk' zei hij fluisterend in mijn oor die hij daarna likte en plagend in beet.

Mijn adem stokte in mijn keel en mijn hart klopte overuren. Hij keek gehypnotiseerd naar mijn lippen, waardoor ik ze nat likte en voor ik het wist voelde ik zijn zachte lippen op de mijne.

Is dit wat men nou noemt in de 7e hemel zitten? Want volgens mij zit ik nu in de 100ste als dat mogelijk is.

'Hey tortelduifjes het is tijd om te gaan trouwen het volk wacht op jullie en mijn camera ook' hoorde ik afkomstig van niemand minder dan Jawad journalist. Hij heeft het gemaakt met zijn documentaire 'Bienvenue a La Banane' hij zou in Monaco kunnen wonen als hij wilt nu, maar hij blijft bescheiden in de wijk wonen. Leuke knul is het toch.