Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

Kom naar het succes

Hier zijn we dan aangekomen en wel in Marokko om preciezer te zijn in Nador waar ons huis zich bevindt. Ik hou van dit land, de geuren en de kleuren. Maar wat haat ik toch de blikken van sommige mensen die ze je gunnen alsof ze vinden dat je hier niet thuis hoort en lekker terug mag oprotten naar waar je vandaan komt. Ironisch zeg dat we als buitenlanders worden gezien in Europa, maar in Marokko worden we ook als buitenlanders gezien. In Marokko ben ik een Europeaan en in Europa een Marokkaan. 

Ik heb begrepen van Damiano dat mijn moeder, zusje en broertje er al zijn dus daar rijden we nu heen. Mijn moeder weet niet dat ik ontvoerd ben naar een geheel ander land en dat ik bijna uitgehuwelijkt was, ze denkt dat ik even weg wilde van de wijk voordat we op vakantie gingen en dat wil ik graag zo laten ook. Stres kan gevaarlijk zijn voor een mens, vooral voor bezorgde moeders.

Ik voel dat de grond onder onze auto veranderd, wat betekend dat we in de buurt zijn van mijn huis, want dan zijn er opeens meer steentjes op de grond. Ik zie alle bekenden huizen en weet dat we nu rechts moeten afslaan. Hier is het dan, het huis waar ik mijn jeugdvakanties heb doorgebracht. Ik stap uit en kijk om me heen de kleine steentjes op de grond en de stoep die gemaakt is van marmeren tegels in plaats van stenen tegels zoals in Frankrijk. Ik ga op de stoep zitten en kijk voor me uit en ik zie kleine Dalia op de straat spelen, ze knikkert met steentjes en balanceert ze op haar vingers, ik glimlach aan de gedachte hoe kinderen zich zo snel kunnen vermaken met simpele dingen.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door Damiano die mij een kusje op mijn wang geeft.

'Kom je mee naar binnen, ik denk dat je moeder je graag weer wilt zien en daarna kunnen we weer buiten zitten dan is het lekker fris' zegt hij.

Ik knik en sta op en loop naar binnen, waar ik de grote brede trap zie en loop naar boven. De heerlijke geur van couscous dringt mijn neus binnen, toevallig is het vrijdag. Ik zie dat mijn moeder in de keuken is en wanneer ze me ziet komt ze gelijk naar me toe en knuffelt me.

'Mijn dochter! wat heb ik je gemist, je was wel 2 weken weg!' zei ze terwijl ze me strak knuffelde en mijn haren streelde.

'Ik jou ook mama, maar het voelde wel goed om even alleen te zijn' loog ik. Zolang ze maar denkt dat ik het naar me zin heb gehad toen ik weg was is het goed.

'Fijn om te horen alleen gaan we er nou samen wel een leuke vakantie van maken meisje!' zei ze blij. 

Damiano kwam ook de keuken binnen en mijn moeder knuffelde ook hem. 'Bedankt dat je mijn dochter veilig naar Marokko hebt gebracht.'

'Dalia breng dit naar de huiskamer dan kunnen we met z'n allen eten en gaat Damiano voor het eerst couscous proeven' zei ze lachend terwijl ze mij het grote bord vol met couscous aangaf.

'En Damiano neem jij de lepels mee dan doe ik die glazen' zei ze terwijl ze hem een speelse tik met een lepel op zijn hoofd gaf. Waardoor ik een harde schaterlach liet horen.

'Ay ay kapitein' zei hij waarna hij haar salueerde alsof hij in het leger zat.

Goed tijd spenderen met geliefde is werkelijk waar therapie voor mij het geeft je een onbeschrijfbaar gevoel genaamd gelukkig zijn.

Na het eten gingen we weer voor de deur zitten zoals Damiano had beloofd. Er heerste een fijne stilte tussen ons terwijl we samen naar de sterren en de maan keken, ik leunde op zijn schouder en hij begon mijn haar te strelen en mijn wang te aaien. Damiano schrok op van het geluid van de adhan van het maghrib gebed, maar zijn schrik verplaatste al snel voor een rustige en vredige blik op zijn gezicht. 

'Ik heb nog nooit zoiets gehoord, toen ik naar het geluid luisterde had ik het gevoel alsof al mijn problemen en angsten waren verdwenen, ik voelde me vredig. Ik kan het niet eens omschrijven eigenlijk' zei hij.

'Dat was een oproep van het gebed, dat gebeurd 5x per dag hier en word ook echt gereciteerd door een persoon het geluid is zo hard door een microfoon en speakers' zei ik. 'Ik blijf het maar mooi vinden hoe dat er word gezegd: kom naar het succes. En dat mensen dan ook echt gaan en het succes vinden in de moskee, want er is niks rustgevender dan bidden.'

'Ik heb altijd al gelooft in een god, persoonlijk ben ik zelf christelijk opgevoed maar als ik de bijbel lees begrijp ik het niet, want waarom zou je moeten bidden tot Maria en de paus en andere heilige? Waarom zou je bidden tot mensen dat klopt gewoon niet. Waarom zou je vergeving moeten vragen aan een priester en niet aan god? God is toch de enige die jou mag beoordelen geen mensen. hoe meer onderzoek ik naar het christendom deed hoe meer afstand ik er van wilde doen.' zei hij.

'Moslims bidden tot Allah en richting Mekka' zei ik.

'Bid je zelf ook 5x per dag?' vroeg hij geïnteresseerd.

'Ik bid eigenlijk nooit' zei ik beschaamd.

'Heb je er geen tijd voor?' vroeg hij.

'Hoe kan je geen tijd hebben voor degene die tijd heeft gecreëerd?' vroeg ik hardop, maar eigenlijk was het meer een vraag voor mijzelf.

'We gaan naar de moskee, dan kan jij bidden en ik wil zien hoe alle mensen samen bidden' zei hij terwijl hij opstond en mij omhoog trok.