Bienvenue a la Banane| VOLTOOID

Guess who's back

Ik werd door Damiano van de trap afgetild en eenmaal beneden verwelkomd door de hele wijk die aan het dansen was en muziek maakte met trommels.

De zaal was prachtig ingericht, met niet al teveel poes pas, simpel weg minimalistische perfectie waar ik van hou. 

Zoals iedereen al wist ben ik niet zo van die standaard bruiloften, waar overal de zelfde standaard nummers worden gedraaid. Nee wij pompen rustig gewoon Tupac hoor. Mijn oren werden verwend door het nummer 'All eyez on me' grappig genoeg waren alle ogen ook nu op mij gericht.

Ik wilde net los gaan maar ik zag mijn moeder lachend hoofdschuddend naar mij kijken, ze zette het nummer 'Triguee lycee' op van Khaled. Ik wilde bijna boos worden aangezien ze gewoon mijn papi Tupac af heeft gezet, maar wie word nou niet blij van het nummer wat nu opstaat? Het geeft je gewoon echt Marokko feelings.

Mijn moeder trok mij de dans vloer op en begon hard mee te zingen, ik zag Damiano ongemakkelijk om zich heen kijken. Dus trok ik hem ook mee de dans vloer op en hij begon vrolijk mee te dansen. Kon hij dansen? Nee absoluut niet, was het te schattig voor woorden? Ja.

Een kring vormde zich om mij en Damiano heen en we begonnen als het ware een duet te zingen ook al wist hij de tekst niet. Ik heb nog nooit zoveel gelachen als vandaag om de gekkigheid van Damiano.

Ik keek lachend om mij heen om al de andere vrolijke gezichten eens te bekijken, maar een boze blik bleef bij me hangen. Het was de jongen waarvan ik had gehoopt hem nooit meer te zien, het monster genaamd Niccolo.

Hij pakten een geweer en richtte het op Damiano.

'Ze is van mij! Dit had onze bruiloft moeten zijn.' schreeuwde hij boos en de woede was van zijn ogen af te lezen.

Zijn hand ging naar de trekker en alles verliep sneller dan het licht.

Ik duwde Damiano op de grond, maar voelde een steek in mijn hart waarna mijn witte jurk rood kleurde.