Το γκρί της πεταλούδας

Δε του βγήκε, όπως έπρεπε

"Ξέχασε το Πίτερ!" Γρυλισε η Ελίζα διατηρώντας το αψεγάδιαστο χαμόγελο της . "Εσύ δεν είπες πως θα πηγαίναμε σπίτι μετα; Εκτός αυτού μας προσκάλεσαν και οι γονείς σου για γεύμα.."

"Το ξέρω βρε αγάπη μου" ο Πίτερ έβαλε το πτυχίο στο χαρτοφύλακα του και την κοίταξε σκεπτικός "Η μαμα θεώρησε πως ήταν καλύτερα αντί για δείπνο να βγούμε"

"Και επειδή η μαμά σου το θεώρησε αυτό σημαίνει πως είναι καλο;"

"Δεν είπα αυτό. Μα σκέψου λίγο πόσο καιρό έχουμε να βγούμε έξω..." Ο Πίτερ είχε έν μέρη δίκιο. Τη τελευταία φορά βγήκαν στα γενέθλια του που η ημερομηνία κόντευε να αγγίξει το χρόνο.

"Μπορούμε να βγούμε οι δύο μας... Όπως κάναμε παλιά Πίτερ" επέμενε κι εκείνος βλέποντας τους δικούς του να πλησιάζουν μα και τον Κίαν με τη κοπέλα του αγχώθηκε. Το φτέρνισμα δεν άργησε να έρθει κι εκείνη έβγαλε και του έδωσε ένα χαρτομάντιλο. Φύσηξε τη μύτη του και την ευχαρίστησε στα βουβά.

"Το ξέρω. Μα ίσως είναι και μια ευκαιρία να ηρεμήσουμε λιγάκι μεταξύ μας. Όλη αυτή η αντιπάθεια μου δημιουργεί νευρικότητα και δε μου αρέσει Ελίζα..." Ο Πίτερ της έκανε μια λυπημένη γκριμάτσα και την ίδια στιγμή κατέφθασαν και οι υπόλοιποι.

"Εμείς φεύγουμε, οι γονείς σου είναι ακόμα μέσα. Καταλαβαίνεις..." χαριτολογησε η Τζίνα "Λοιπόν; Θα έρθετε για δείπνο η θα βγείτε εξω;" Η Ελίζα κοίταξε το πονηρό χαμόγελο του Κίαν, ένα νικητήριο χαμόγελο και αηδιασε.

"Για την ακρίβεια ίσως βγούμε τελικά" τοποθετήθηκε

"Μπα; Το ψαράκι αποφάσισε να αποποιηθεί τη γυαλα;"

"Έμαθε και το 'αποποιούμαι' τρομάρα του!" Σχολίασε χαμηλά στο Πίτερ η Ελίζα.

"Καλή ιδέα. Είστε νέοι άνθρωποι!" Η Τζίνα τους χαμογέλασε και ο Τζάκσον έβγαλε τα κλειδιά και πάτησε το συναγερμό στο αμάξι τους. "Λοιπόν, καλά να περάσετε! Και πάλι συγχαρητήρια παιδί μου" φίλησε το Πίτερ,έπειτα τον Κίαν  και αποχαιρετώντας τους ακολούθησε το σύζυγό της.

"Και τώρα ήρθε η ώρα για αληθινό πάρτυ!" Ο Κίαν κροταλισε τα δάχτυλα του και έτριψε τις παλάμες του

"Δεν θα πάμε σε κάποιο μεγάλο κλαμπ Κίαν, μη χαίρεσαι. Κάπου ηρεμα να πιούμε ένα ποτό" ο Πίτερ προσπάθησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους μα έκανε τα πράγματα χειρότερα

"Γιατί; Δεν αντέχει η ξενέρωτη η γκόμενά σου;"

"Ποιον είπες ξενέρωτο ρε αδαή τύπε της δεκάρας; Που δεν έχεις ιδέα τι εστί ανθρώπινη εξέλιξη και παρέμεινες ένα γουρούνι;"