Το γκρί της πεταλούδας

Οπισθοχώρηση

Την ξάπλωσε στο πλάι, την σκέπασε και σηκώθηκε.

"Κίαν; Είμαι γυμνή αν μπει μέσα θα σκεφτεί..." Η φυσικότητα που έδειχνε το κορμί της στο Κιαν , δεν είχε εξήγηση. Ίσως επειδή την άγγιξε εκείνη τη μέρα στη λίμνη, η ίσως επειδή κατάφερε να της βγάλει μια βαθειά αίσθηση εμπιστοσύνης. Σε κάθε περίπτωση όμως, ήταν ο Κίαν.

"Ξέρεις που θα βρεις ρούχα. Μείνε εδώ να δω τι θέλει και μη διανοηθεις να βγεις έξω. Δεν ξέρω τις προθέσεις του εντάξει;"

"Είσαι τόσο..."

"Μαλακας ..." ψέλλισε γεμάτος τύψεις και βγήκε. Αν δε χτυπούσε η πόρτα θα  είχε ήδη μπει μέσα της και το ήξερε. Μπορεί στο δικό της αθώο μυαλό να μην υπήρχε αυτή η σκέψη μα ο Κίαν είχε αρχίσει να αμφιβάλλει άσχημα για την αυτοσυγκράτηση του. Δεν του άρεσαν οι πουστιες μα πάραυτα την είχε ήδη αγγίξει στη λίμνη. Πέρασε τα όρια....

"Μη φωνάζεις!!! Έρχομαι!!" Ο Κίαν άνοιξε και ο Πίτερ μπήκε μέσα αλαφιασμενος.

"Μήπως ήρθε εδω;;;" ρώτησε τρομαγμένος

"Ποια; Πίτερ τι λες;"

"Η Ελίζα! Θεούλη μου Κίαν! Πήδηξε από το αυτοκίνητο!!! Δε τη βρίσκω!!"

"Τι δουλειά έχει εδώ ρε; Ηρέμησε λιγάκι!!!"

Ο Πίτερ έβαλε τα κλάματα και έπιασε το κεφάλι του.

"Άνοιξε τόσο εύκολα τη πόρτα... Θεε μου αν έπαθε κάτι θα τρελαθώ! Μέχρι να κάνω στην άκρη και να γυρίσω το αμάξι..."

"Σε αυτές τις περιπτώσεις τραβάμε χειρόφρενο Πίτερ!!" Του βγήκε φυσικά μα μουτζωσε τον εαυτό του

"Κοντεύω να τρελαθώ! Τι έκανα Κίαν;; Πώς της το έκανα αυτό; Η Ελίζα είναι ότι πιο όμορφο έχω..."

"Καταρχήν ηρέμησε..."

"Όχι... Όταν φτάνεις στο σημείο να χάσεις τον άνθρωπο σου βλέπεις καθαρά... Εκανα τόσα λάθη... Και συγγνώμη που σου φώναξα. Εσύ φέρθηκες σωστά ενώ εγώ σαν μαλακας... Η μαμα φταίει!!! Αυτή και οι παραξενιές της για τους ανθρώπους!! Αυτή με έφαγε!! Πόσο ηλίθιος ειμαι..." το παραλήρημα του Πίτερ δεν είχε τελειωμό και ο Κίαν μπορούσε να διαβάζει τον αδερφό του και ένιωσε πως ήταν ειλικρινής... Ξέροντας πως η Ελίζα σίγουρα θα ακούει από μέσα, αποφάσισε να κάνει πίσω... Ίσως ο Πίτερ να άλλαζε.... Τα χρόνια που είχαν σχέση ήταν 4 και δεν έσβηναν τόσο απλά. Έβλεπε τον Πίτερ να κλαψουριζει σαν μωρό και πονούσε και ο ίδιος. Ο Κίαν ήταν πολλά μα όχι κακός άνθρωπος. Η ψυχή του ,πέρασε από πολλά στάδια...Δεν έπαυε να είναι όμως αδερφός του και να τον συμπονει