Το γκρί της πεταλούδας

Κατέβα από το θρόνο

Η Ελίζα βλέποντας τον να εισέρχεται στο σπίτι με το έτσι θέλω, σταύρωσε τα χέρια στο στήθος και κούνησε νευρικά το πόδι στο πάτωμα.

"Δεν παίρνεις από λόγια έτσι;"

"Δε το συνηθίζω είναι η αλήθεια. Βάλε παπούτσια και φύγαμε"

"Κίαν δε πρόκειται να πάω πουθενά μαζι σου. Θα ξανασκεφτω και τα μαθήματα γιατί πιέζομαι πολύ αυτό το διάστημα και δεν έχω χρόν..." Κάθε της προσπάθεια να μιλήσει ήρεμα και πολιτισμένα, έκανε πτώση στο κενό. Τα λόγια της αντικαταστάθηκαν με φωνές και τσιριδες

"Άφησε με κάτω!!!" Κραυγασε χτυπώντας τον στη πλάτη μα εκείνος αδιαφόρησε. Τη πήρε σηκωτή και την οδήγησε στο αυτοκίνητο. "ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΤΖΑΜΕΣ!" συνέχισε να παραπονιέται

"Μια χαρά είσαι. Τα ρούχα είναι απλά ένα κάλυμμα για τη γύμνια που ο κόσμος θεωρεί καταδικαστέα! Και τώρα σταμάτα να φωνάζεις θα νομίζουν πως σε σφαζω !" την έβαλε στη θέση του συνοδηγού και σκαρφάλωσε από πάνω της για να περάσει στη δική του.

"Μα με σφαζεις! Σήκω από πάνω μου!"  παραπονεθηκε αφού η σωματική του διάπλαση δεν είχε καμία σχέση με του Πίτερ. Ο Κίαν αν και μικρότερος ,ήταν ελαφρώς πιο ψηλός και γεροδεμένος. 

"Πάντα τόσο υπερβολική εισαι;" ρώτησε γυρίζοντας το κλειδί στη μίζα

"Με απήγαγες παλιό γαιδαρε! Φοράω πιτζάμες, ειμαι ξυπόλητη, δεν πήρα κλειδιά από το σπίτι,ούτε τηλέφωνο, ούτε τσαν..." άπλωσε το χέρι δεξιά και βάζοντας τα δάχτυλα του πάνω στα χείλη της, η Ελίζα σώπασε.

"Πάντα τόσο πολύ μιλάς; Δε θυμάμαι να σε έχω ακούσει να γκρινιάζεις έτσι στο παρελθόν. Εκτός φυσικά από όταν με έβριζες..."

"Έχω αδικο;" μουγκρισε πάνω στα δάχτυλα του και του τα κατέβασε.

"Φυσικά και έχεις! Από χιλιόμετρα μυρίζεις μούχλα!" Η Ελίζα μύρισε τα ρούχα της ανεπαίσθητα κι εκείνος έβαλε τα γέλια.

"Ρε Λιζ...Εννοώ για τη ζωή σου! Εισαι και έξυπνη τρομάρα σου!"

"Που πάμε;" ρώτησε κατακόκκινη από την απάντηση του.

"Πάμε κάπου για να δεις τη ζωή..."

"Θα σταματήσεις να μιλάς συνέχεια ετσι; Νομίζω πως κάθομαι πλάι σε έναν ξένο και όχι με το Κίαν - το γουρούνι" σχολίασε

"Μα κάθεσαι μαζί με ένα ξένο. Φαντάσου να σε πάω στις ερημιές... Δέντρα. Χόρτα. Μαχαίρι. Αίματα... θα σε σκοτώσω και δε θα σε βρει κανένας!" Εκείνη χλωμιασε , γουρλωσε τα μάτια και έπιασε τη πόρτα μα εκείνος κατέβασε τις ασφάλειες.