"Merhaba sevgili arkadaşlar, ben Yağmur ve en sevdiğim mevsim yaz. Partiden sonraki ilk kendimi toplamış yayınım bu, çok fazla şey konuşacağız ama önce ekibin toplanma vakti. Size bir önceki yayında sadece sevdiğim bir masalı anlattım ve üstün körü partiden bahsettiğimi biliyorum. Bir gün daha dinlenmiş halde sizlerleyim. Bugün biraz daha bilgi vereyim, sizde benimle sohbet edin olur mu? Herkesi bekliyorum, beş dakikaya başlıyoruz."
ŞARKI : EMİR CAN İĞREK – BEYAZ
Bu yol nereye gider bilmem ama yürüyorum işte
Yüzüme vuruyor arada fırtınası, korkmuyorum ne var
Düşe kalka büyüyorum işte
Biraz yaram var ama geçecek bu gidişle
Hale, Kaan ve Mete'nin konuşması saatler sürmüştü, benim de iç hesaplaşmam tabii ki. Nihayet onlar bir karara varabilmişlerdi. Mete, Kaan'ın yeni öğrencisiydi ve spor salonuna kesinlikle gidiyordu. Bense içimdeki duygu karmaşasından bu kısmı hiç düşünmemiştim. Durumun netleşmiş olması içimde ufak bir kaygı uyandırsa da bunların son kozlarım olduğunu biliyordum, ya oynardım ya da Burak tamamen giderdi. Zaten gidiyordu, o yüzden oynamak en iyisiydi.
İçtiğim kahvelerle düşüncelerimin netleşmeyeceğini gördüğüm için radyoya gitmeye karar verdim ben de. Hale çoktan bunu yapacağımı düşünüp, benden önce harekete geçerek Mete'ye Serdar Abi'yi aratmıştı. Önceki gecenin şokuyla ve kendimi tamamen topladığıma ikna olmadığı için bugünlük izin almıştı benim için. Dünkü yayına adeta evden kaçarak gittiğim için zaten kızmış ve başıma Mete'yi dikmişti. Şimdi yine bana izin vermiyordu ancak güç bela da olsa Hale'yi ikna edip gideceğimi söyledim. Çünkü kendi düşüncelerimden sonuç çıkaramıyordum ama burada herkesle konuşarak ya da yaşadıklarımı kısmen sesli anlatarak bir sonuca varıyordum.
Bunu sakince Hale'ye anlatınca beni anladı, Mete ise gizli görevini bilen bir ajan gibi biz susunca Serdar Abi'yi aramıştı. Hale giyinip, saçlarımı toplamama yardım ederek beni Mete'ye emanet edip işe yolladı, tabii ki uzun saçın beni geri eve getirmesi şartıyla.
En nihayetinde fiziksel ve ruhsal yaralarımla yine burada işimin başındaydım. Gelmek için bunca sebebin yanında buradaki insanlara bundan çok daha fazlasını borçlu olduğumu da biliyordum.
"Herkes çoktan hazırmış meğerse. Beni çok mutlu ediyorsunuz. Ayrıca mesajlardan gördüğüm kadarıyla zaten yapacağım açıklamayı öne çekmem gerektiğini anlıyorum. Bir kere hepinize milyon kere teşekkür ederim. Kahve içelim diyorum geliyorsunuz, parti yapalım diyorum geliyorsunuz ve asla beni yalnız bırakmıyorsunuz. Sadece sesini duyduğunuz bir kişiye verdiğiniz değer için bile çokça teşekkür ederim. Parti inanılmazdı. Peki ben neden gecenin sonunda yoktum? Ayrıntılı haliyle açıklama yapıyorum hemen."
"Bu kısımda da özür dilemem gerekiyor. Ufak bir kaza yaşadım denebilir ama kimseyi meraka düşürmeyeyim, gayet iyiyim. Ve 100 puanlık soru:Burak geldi mi? Kısmen geldiğini biliyorsunuz. Ama ne oldu, ne demek kısmen gelmek?"
"İnanın bunun cevabını ben de net olarak bilmiyorum. Sesini duydum ama onu ben de görmedim. Belki geldi, belki de gelmedi." Burada sesimin titremesine engel olabilir miyim bilemediğim için birkaç saniye şarkının sesini tekrar yükselttim.
"Bugün sizinle konuşmak istiyorum. Kahveler hazırsa konumuzu ortaya atalım ve sonra bağlanın yayına olur mu? Aşkla başlayalım. Aşk vazgeçilebilir bir duygu mudur sizce?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAL RADYOSU
Teen FictionEvet arkadaşlar, merhaba. Ben Yağmur ve en sevdiğim mevsim yaz. Bir radyoda gece yayını yapıyorum. Herkes uyurken ben sessizce şarkılar açıyorum ve geceyi sahiplenenlerle konuşuyoruz. Aslında bu halde de çok mutluyduk; ta ki bir gece delice bir ka...
