Snow White and the Poisonous Apple ✔

#Chapter37

#Chapter37

Misha's POV

"Ano nga ba ang nakakakilabot? ang patayin ka na ang huli mong makikita ay ang kadiliman? o ang pumatay sayo ang huli mong makikita?" ngisi ko.

Nakita ko naman ang pag nginig niya sa takot.

"Bakit? natatakot ka ba? don't worry honey.. Todavía te mataré" bulong ko sakanya.

"Please spare my life"

"Why?"

"Di kita kilala pero kung ano man ang naging utang ko sayo, babayaran ko please!"

"Uhmm"

"Please?"

"Iniisip ko kung ano ang aking desisyon pero sa habang prinoproseso ko sa aking utak ang mga sinabi mo, may isang kataga akong hindi nagustohan aking mahal na biktima" napangiwi naman ako sa sinabi ko, hindi ako mahilig mag salita na purong tagalog no I mean hindi ako sanay.

"P-pasensya na please! wag nalang ako"

"Bakit hindi mo kilala ang isang tulad ko mahal kong biktima?"

"I don't know! I'm sorry"

"You're sorry don't have any worth mister"

"Magkano ba gusto mo?!" ngumusi naman ako sa narinig ko at nilapitan ko ito sa tenga niya.

"Your life?"

"No! I'll give 100 million"

"Too cheap"

"500 million?!"

"Nah"

"Ahh!" ang sarap sa tenga makarinig ng isang sigaw nang pag hihirap.

"Gusto mo pantayin ko ito?" tinapat ko naman ang aking katana sa kaliwang kamay niya, sa pag sigaw nito humiwalay ang kanang kamay nito sa katawan.

"No no no no please"

"Too bad I can't hear you" at tuloyan ng nawalan ito ng dalawang kamay, sigaw niya lamang ang narinig ko.

"Alam mo ba mabilis lang akong mainip mahal kong biktama, may sasabihin ka pa ba?"

"Sayo na lahat ng kayamanan ko please wag mo lang akong patayin!" lumapit ulit ako sa kanyang tenga at binulong ang huling kataga.

"Too bad, money isn't the answer of everything in this world." at tuloyan ko ng hiniwalay ang kanyang ulo sa katawan, hindi lang ito, pati na din ang mga binti niya at mga paa niya.

Bumuntong hininga naman ako at pinulot ito isa isa, tinapon sa kung saan saan sa buong bahay niya, iniwan ko lamang ang kanyang katawan na nakatali sa upuan at may iniwang isang sulat.

"10 down 30 to go, please be ready next target" at nag iwan ng poisonous apple na siyang kinain kanina ng kanyang katulong.

tahimik akong lumabas ng bahay na yun na walang iniwang bakas ng aking presensya.

Isang linggo na akong bumalik dito sa Pilipinas pero walang may alam, kahit ang mga magulang ko sa Espanya walang alam na ang uwi ko ay ang bansang pinaka ayoko. Ang paalam ko sakanila ay pupunta ako ng America dahil may business akong gagawin don.

I know mama and papa, they'll tell kuya Ashton kung anong gagawin ko sa buhay ko. Kahit ang anak ko hindi alam na nasa Pilipinas na ako.

Siguro malalaman na nila bukas na andito na ako dahil sa iniwan kong ebidensya na sila lang mismo ang may alam. Hindi ito ang kauna unahang pinatay ko dahil sa pag apak ko ulit sa bansang to may pinatay na ako pero ngayon lang ako ulit gumamit ng mansanas.

Isa din sa rason bakit ayaw na ayaw kong malaman muna nila na andito ako dahil pipigilan nila ako sa magiging desisyon ko. Ayaw na nilang gumawa ng isang krimen na siyang kapalaran namin noon paman hindi pa kami nabubuhay.

Bakit ba ayaw na nila? nakaka enjoy kayang gawin ito. Kaya din ayaw ko dito sa Pinas, ewan ko ba anong meron dito bakit nag bago ng pananaw ang mga pinsan ko at ang kapatid ko.

Simula din nung umapak ulit ako sa bansang to naging maingaw ang buong bansa dahil sa sunod sunod na pag patay ko.

Tinawagan na din ako ni kuya Ashton at tinanong kung nasaan ba talaga ako ngayon at sinagot ko America at naniwala naman siya dahil yun din ang sabi nila mama at papa sakanya.

Gusto ko na itong taposin habang hindi pa nila alam kung nasaan ba talaga ako pero dahil may anak na ako at miss na miss ko na ito, kailangan ko ng ipag alam sa lahat ng angkan ko na andito sa Pinas na andito na ang pinaka maganda sa Kyril.

Kinabukasan, ang sarap sarap pa ng tulog ko dahil kausap ko ang anak ko kagabi at natagalan akong nakipag usap dahil pati si kuya Ashton kausap ko din.

Binabantaan niya ako na pag nalaman niyang ako ang nasa likod ng lahat ng patayan malalagot daw ako sakanya, sabihin na nating natakot ako sa banta niya.

Padabog akong bumangon at kinuha ang cellphone ko sa mesa na katabi ng kama ko, kumunot naman ang noo ko makita si kuya Ashton.

"Ano ba?!" bungad ko sakanya nang sagotin ko ito.

"Fck Misha! umuwi ka na!"

"Wag mo nga akong sigawan!"

"Your daughter Misha!"

"Oh bakit ba?"

"Fck come here alam kong nasa Pinas ka!"

"Maganda ba ang surpresa ko kuya?"

"No of course"

See? ewan ko ba anong meron sa bansang to at napabago ang isip ng mga pinsan at kapatid ko.

Kaya gustong gusto ko ng umalis no gusto ko ng umuwi sa Spain bago pa ako mag iba ng landas

Minamadali ko na ang lahat, binibilisan ko na din ang pag hahanap kay Hansel dahil nangangati na ang mga kamay ko na patayin siya.

Gusto ko talagang maubos ang lahi niya, wala naman talaga akong pakialam kung nakatakbo siya noong pinapalinis sila saakin.

Pero dahil pinakialaman niya ako, binisita niya ako sa hospital at hindi lang bisita ang nangyari dahil nilagyan niya ba ng lason ang katawan ko, nag iba na ang isip ko sa kapalaran niya.

Kailangan ko na siguro ang tulong ni Belle, dahil alam kong siya ang magaling sa pag hahanap sa mga nakakabangga namin. Kailangan ko lang ng rason na makapapayag sakanya.

"Misha you're still there?"

Yeah my Masha right, alam ng lahat na kapatid ko ito pero hindi dapat ako makapanti, baka galawin nila ang baby ko.

"Misha! what the fck lil sis!?"

Napasinghap naman ako sa gulat nang marinig ko ang sigaw ng kapatid ko.

Anong meron at tumatawag ito saakin ngayon? alam ko namang nabalitaan na nila ang kagagawan ko pero yung ganito sigawan niya ako? gago ba siya?

"Oh?"

"Your daughter is missing"