Black and white love

Deel 6

''Oké fikria focus je op de operatie'' fluister ik in mezelf en begin met de operatie
_______________________________________

Perspectief Rania: ''Was dat de ambulance'' vraag ik aan mijn medewerkster ''Ik weet het niet mevrouw'' zuchtend stop ik met lopen ''Luister Hafsa ik betaal jou niet alleen om bedden te verschonen en mij een kopje thee te brengen , je moet alles kunnen horen en zien'' ''Sorry mevrouw , u heeft gelijk'' ''Zolang je niet met me rotzooit kan je alles aan geen zorgen'' zeg ik dan als ik merk dat ze naar de grond kijkt ''doe ook niks dat we jou niet vragen'' zeg ik dan waarna ik weer doorloop ''Je hebt gelijk , sorry'' zegt ze dan waarna ze me achterna loopt.

''A ghizlan'' zeg ik als ik mijn dochter zie eten en naast haar kom zitten ''Wat is er met jou hé'' ''De jurk die Nour jou stuurde paste jou niet hé'' zeg ik als ik merk dat ze nog meer eet.''Ghzilan je bent echt aangekomen'' zeg ik terwijl ik naar haar buik kijk ''je bent zo erg aangekomen'' schreeuw ik ''Ik kom niet naar het feestje'' zegt ze dan zuchtend ''Niks daarvan je oom Mohammed zal verdrietig zijn, zijn ziekenhuis bestaat nu al jaren'' zeg ik trots. ''Kijk ik praat niet eens tegen je tante Fatima maar ik ga toch'' ''Je gaat daar alleen maar naartoe omdat je niks aan hun wilt overlaten'' zegt ze eigenwijs waarna ze een beetje van haar salade eet. ''Ghzilan genoeg" sis ik waarna ik haar eten weg leg ''Wat is er met jou , vroeger kwam je niet eens zoveel aan'' sis ik ''Je kunt jezelf niet eens onder controle houden'' zeg ik wijzend naar de tafel vol eten''Dit klopt niet ghizlan we gaan morgen naar de dokter'' geschrokken kijkt ze me aan ''wat dokter , mama'' ''ik verveel me daarom eet ik zoveel'' zegt ze geïrriteerd ''het is beter als we gaan misschien heb je iets , misschien ben je ziek , ik begin een beetje bang te worden Ghizlan'' ''kijk naar je buik'' zeg ik dan als haar buik er zo dik uitziet. Gelijk gaat ze met haar hand over haar buik heen ''Wat is hier aan de hand'' zegt mijn zoon Adnane die net binnenkomt ''Adnane mijn zoon , wat doe jij hier'' zeg ik waarna ik gelijk opsta ''Waarom heb je de ambulance meegenomen is er iets gebeurd met iemand'' vraag ik bezorgd ''Het gaat goed met iedereen'' ''Maak je je zorgen , kom je omdat je ons mist'' ''Ik heb geen tijd om te praten'' zegt hij emotieloos ''Je hebt gelijk mijn zoon , je hebt het erg druk , je werkt veel voor ons'' 

''De auto wacht op jullie , jullie gaan'' ''Waar naartoe'' ''Naar de villa Gerri Mohammed wacht op jullie, neem jullie kleding mee'' ''gaan we nu gelijk'' vraagt ghizlan ''Ja Gerri zit aan het wachten , haast jullie'' zegt hij waarna hij weg loopt ''waarom vertrek ik uit mijn huis , kan je mij dat vertellen'' ''Als ik zeg dat je gaat dan ga je'' zegt hij emotieloos ''Oké maar ik praat niet tegen jou tante Fatima , ik ben daar meer dan 2maanden niet geweest , en ik zal daar maar voor 5minuten langs gaan omdat je oom dat wou'' ''mooi toch dan kan je daar overnachten vandaag'' zegt hij waarna hij echt weggaat nu.

zuchtend draai ik me naar me dochter om waar ik haar weer zie eten ''Ghzilan genoeg , je hebt je broer gehoord maak jezelf klaar'' 

Perspectief Adnane Mazroui: ''Gevonden'' vraag ik aan Yassin als ik hem bij de oprit zie ''Nee ik heb overal gekeken maar niks , ik denk dat we die laptop maar moeten vergeten'' ''Er is zitten camera's in de boot heb je gekeken'' zeg ik zijn reactie negerend ''er zijn overal camera's heb je goed gekeken'' zeg ik weer terwijl ik een stap dichterbij zet ''Ik kon niet kijken , ik moet eerst de eigenaar vinden , ik ga morgen terug'' ''doe het'' ''hoe is het met adem'' vraagt hij dan ''hij is op de operatie'' ''Hij werkt al jaren voor ons hoe kon hij dit nou doen , heeft hij verteld met wie hij werkte'' ''nee , hij raakte gewond voor het praten'' ''Ze kunnen niet klooien met ons'' ''Klopt dat kunnen ze niet , ze kunnen het niet maar dat weten zij niet'' zeg ik terwijl ik hem diep in de ogen kijk ''Mohim ga naar het bedrijf mijn oom heeft je nodig'' zeg ik waarna ik weg loop

Perspectief Fikria Benasia : Woedend loop ik het huisje uit waar ik de leeftijdsgenoot van die psychopaat zie leunen bij het hek ''mag ik mijn tas ik heb mijn telefoon nodig'' zuchtend kijkt hij omzich heen ''Ah , Hier vraag het maar aan mijn broeder'' zegt hij wijzend naar die psychopaat die net aan komt lopen , vies kijk ik hem aan waarna ik naar hem toe loop ''wat is er'' zegt hij dan ''Ik moet met me familie praten , ik heb me telefoon nodig'' '' maak het niet te lang'' zegt die dan waarna hij me tas gaat halen , zuchtend kijk ik voor mij uit allah allah sabr. Al snel komt de ambulance chauffeur van net met mijn tas waarna ik het boos uit zijn handen ruk , eindelijk!

Snel bel ik mijn vriendin Dilara 

D: Waar ben je de mensen komen bijna.

F: Ik kan niet komen.

D: Wat is er gebeurd.

F: Ik heb een dringende  operatie , het zal lang duren wacht niet op mij , oke?

D: Maar we gaan je verjaardag vieren we gaan de taart snijden.

even kijk ik achterom waar ik de alle drie mannen zie zitten.

F: Ik denk dat je me niet begreep , we praten hier over een man de leven. 

D: Misschien zal het niet zo lang duren.

F: Oke , Ik laat je weten. Geïrriteerd hang ik op waarna ik me omdraai en dan weer die psychopaat voor me zie. Negerend loop ik van hem weg

''dokter er is wat gebeurd'' schreeuwt de dierenarts paniekerig snel gooi ik mijn tas en telefoon op tafel waarna ik het huisje in ren.

Perspectief Dilara: ''De viering is geannuleerd'' zeg ik tegen souhail , Fikria de vriendje. ''Hoe'' ''Fikria heeft een dringende operatie'' ''zit je me nou voor de gek te houden'' ''het is echt zo , je kent fikria , werk gaat vooraan'' ''is er niemand anders om die operatie te doen'' ''aslof ze alleen fikria hebben'' schreeuwt hij ''ik heb dat niet gevraagd'' ''trouwens waarom belt ze jou en niet mij'' zuchtend kijk ik hem aan ''ik weet het niet souhail , vraag het haar maar'' 

Perspectief Adnane Mazroui: Als haar telefoon maar blijft afgaan loop ik er geiriteerd naar 

''Souhail'' komt er tevoorschijn met een foto , gelijk klik op het rode icoontje. 

1110 woorden.