Black and white love

Deel 34

een rode blousejurk met witte bloemen.
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui: "nog iets?" Vraag ik verveeld "heeft Fikria bijzonderheden, moedervlek? Litteken?" "Jazeker, een litteken bij haar onderbuik" "precies hier" zeg ik terwijl ik mijn handen op me onderbuik leg.

"Wat is er Comisaires, waarom ben je geschrokken?" Grijns ik.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Flashback paar uurtjes voor de bruiloft:

"Je bent naar Brussel gegaan voor een noodzakelijke operatie, ik zag je in het ziekenhuis werken. Als ze wat vragen dan zeg je dat we elkaar zo hebben ontmoet begrepen? "Iedereen hier is je famillie wie zou zoiets vragen?" Lachend keek hij me aan " je broer zit je overal aan het zoeken, hij heeft vast over de bruiloft gehoord, hij is sws onderweg, we gaan hem een mooie liefdesverhaal geven dus we zullen goed moeten acteren" grijnst hij, geschrokken keek ik hem aan " dat kun je wel, toch, of zullen we een begrafenis organiseren voor je broer?" Met grote ogen kijk ik hem aan waarna hij op me afloopt " ik heb een operatie voor een kindje gedaan, vertel het en hij zal het zich herinneren" zeg ik terwijl de tranen over mijn wang rollen.

Einde Flashback.

"Als jij mij alleen verteld dat ze een pistool tegen je hoofd hebben aangehouden is het genoeg" "ik vraag je vergefinnis voor het teleurstellen van je broerlief, vergeef mij" zeg ik terwijl de tranen over mijn wang rollen. " Wat je ook zegt, mijn hart kan niet omgaan met wat nu gaande is Fikria" gebroken kijk ik hem aan.

Flashback paar dagen geleden:

"Dan zal ik als ik jou was naar het raam kijken van het huis tegenover jou" zegt hij door de telefoon, geschrokken kijk ik naar het raam waar ik een man zie klaar staan met een enorme geweer gericht op mijn broer die in de balkon staat. "En kijk is bij de bosjes naast het huis" en ook daar zie ik en man met een enorme geweer gericht op mijn broer "zij hebben maar een doel Fikria en dat is jou broer vermoorden" "broerlief" fluister ik.

Einde Flashback.

"Broerlief, het spijt me maar alsjeblieft, wat Adnane en ik je hebben verteld is de waarheid, oké?" Zeg ik terwijl ik zijn handen vastpak "zoek niet naar een andere reden Tarik, asjeblieft doe het niet" algauw haalt hij zijn handen onder mijn handen vandaan waarna hij boos opstaat en het kamertje uitloopt. Gebroken kijk ik voor me uit waarna ik op me lip bijt om niet in tranen uit te barsten, dit doet zoveel pijn, ik heb hem zwaar teleur gesteld.

Perspectief Tarik Benaisia: woedend loop ik Adnane zijn kamer in waarna ik achter de zwarte glazen raampje ga staan "wat doen we nu Aanklager, ze zeggen beiden steeds het zelfde" sis ik "ze hebben me laten twijfelen aan mezelf" sis ik kwaad "dat is niet nodig, we hebben zojuist Adnane Mazroui's intelligentie van begin tot eind bekeken, hij is altijd zo" zegt hij terwijl we Adnane door de glazenraam zien kijken, eerlijk? Intelligent is hij zeker....

"Hij kent het woordje 'stoppen' niet, je moet nog veel leren over Adnane Mazroui" zegt hij terwijl hij me aankijkt "je weet nogal veel over hem" zeg ik "ik ken hem meer dan dat ik mij vrouw ken Tarik, ik zeg het je" ik knik "je vat het nogal persoonlijk op...." zeg ik terwijl ik naar Adnane kijk die rondjes loopt,"we kunnen je zusje niet redden maar we moeten hun kapot maken!" Sist hij, zuchtend kijk ik hem aan. "We moeten Adnane Mazroui en Mohammed Al Mohamadi oppakken voor het bezitten van wapens" zegt hij "dat is de enigste manier hoe we Fikria haar vrijheid kan krijgen" aandachtig kijk ik hem aan. "Wat is hier aan de hand commissaris?" Zegt Hissam een collega van me (kennen jullie hem nog hij werkt voor Adnane)

"Waarom houden jullie hun hier nog vast?" Zegt hij waarna hij naar ons toe loopt, met gespande kaken kijk ik hem aan, mag hem echt niet. Hij is altijd zo nerveus en bemoeid zich met alles. "De auto die gestolen is is pas 2dagen vermist en de documenten kloppen" "ze zijn ook nog eens pas getrouwd, niet zo netjes dit tegenover hun" rateld hij door, een diepe zucht verlaat mij mond. "Mohammed Al Mohamadi blijft ook maar bellen, laten we ons goed gedragen tegenover deze mensen aanklager, het zijn belangrijke mensen" zegt hij tegen Haitam, wat een kontelikker! "Geen zorgen we laten ze vrij" zegt Haitam "er was een misverstand, we zullen onze excuses aanbieden en ze met rust laten" zegt Haitam terwijl die mij aankijkt, algauw snap ik het.

Perspectief Firkia Benaisia: verveeld lig ik met me hoofd op de tafel, geschokken ga ik recht zitten als de deur ruw open word gedaan, algauw komt Adnane op me afrennen "gaat het" zegt hij 'bezorgd' waarna hij me haren strealt, walgelijk! "Het gaat, en jij?" Speel ik mee waarna ik hem met gespande kaken aankijk "het gaat beter nu ik je heb gezien" zegt hij waarna hij me een kusje op me voorhoofd geeft, flikker!

"Heb je honger?" Vraagt hij "een beetje" "isgoed schat, laten we gaan" zegt hij waarna hij me hand vastpakt en het kamertje verlaat "niet leuk dit schoonbroer, onze eerste nacht en kijk wat je ons flikt" zegt Adnane tegen Tarik "zie je nog Schoonbroer" zegt hij waarna hij me mee trekt en wegloopt.

"Ik doe dit allemaal voor mij broer anders zou ik nooit je vieze handen aanraken, begrepen! raak me nooit meer aan" sis ik ik waarna ik ruw me hand van hem los ruk "dit is allemaal voor jou dokter, geloof me jou leven besparen kost me een hele fortuin" zegt hij waarna hij zijn zonnebril opzet en de auto instapt.

955 woorden.