Black and white love

Deel 65

"wat deden ze in je kamer denk je?" verander ik van onderwerp.
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui:

"Ik weet niet wat ze zochten ,ze kunnen toch niks vinden" zegt gerri, "misschien hebben ze een afsluiterapparaat geplaatst" zegt hij "ze was daar niet lang dus geen zorgen, wat ze daar ook hebben gedaan we zullen het vinden, relax" zeg ik "laat ze maar luisteren, zolang we voorzichtig zijn is het goed" zegt hij kalm, "Adnane ik ga wat zeggen" gelijk draai ik me naar hem toe "Fikria moet weer terug naar haar werk" "waar komt dit vandaan?" vraag ik verward "nou we hebben haar al bang genoeg gemaakt, ze kan toch niet wegrennen of iets zeggen" zegt hij "ik bedoel laat haar gaan, alles is onder de controle" "dus?" "dus laten we weer terug gaan naar onze normale levens zodat de pers en haar broer niet verder graven, snap je?"  zegt hij "als ze wilt werken, laat haar gaan, als ze naar haar vriendinnen wilt gaan, laat haar gaan, als ze gaat winkelen, laat haar gaan" "waarom?" "er is geen reden, het is gewoon om iedereen te bewijzen dat alles normaal is" zuchtend loop ik op hem af, denk je ik ben een aghyour? "alles zal beter zijn als Fikria dood was toch gerri?" "ja, als dat zo was hoefde we dit niet mee te maken, poltieagenten zouden ons huis niet binnenstormen" zegt hij doelend op Tarik "ik heb een kleine zaakje met hem, nadat zullen we hem aanpakken" zeg ik waarna ik wegloop.

Als ik mijn slaapkamer binnenloop zie ik Fikria zogenaamd slapen, grijnzend hurk ik me voor haar neer "ik weet dat je niet slaapt, als je sliep zouden je oogleden niet trillen" "ik slaap niet" zegt ze tot mijn verbazing "mijn ogen zijn gesloten omdat hoe minder ik jou gezicht zie hoe beter" zegt ze terwijl ze me aankijkt "doe dicht dan" "als je mij met rust laat zal ik dat doen" "sluit" sis ik, zuchtend sluit ze haar ogen waarna ik me telefoon erbij pak.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Zuchtend sluit ik mijn ogen, als ik Adnane hoor opstaan en aan de telefoon hoor open ik weer mijn ogen "hallo, Ouassim broer ik ga om een gunst vragen, een dief probeerde vandaag ons huis in te komen, ik denk dat hij via de deur van het raam binnen is gekomen" geschrokken kijk ik voor me uit "er zitten als het goed is vingerafdrukken op het raam of deur" met grote ogen kijk ik voor me uit.

Flasback paar uurtjes geleden:

"Ebru! Ebru! Adnane komt eraan!" Schreeuw ik terwijl ik op de raam klop "het is dicht!" Zegt ze paniekerig "ga naar de andere kant of verstop je!" Schreeuw ik.

Einde Flashback

"Isgoed, ik zie je over een uur" hoor ik Adnane, trillend kijk ik voor me uit, "ik ga douchen" hoor ik hem, nadat hij de badkamer inloopt sta ik gelijk op "kutzooi!" voorzichtig loop ik de kamer uit.

Perspectief Adnane Mazroui:

Grijnzend loop ik de douche in waarna ik de douchekop aanzet, als ik een deur dicht hoor gaan loop ik de kamer weer uit waar ik Fikria niet zie liggen, ah Fikria ah...

Zuchtend verlaat ik de kamer.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Gestrest begin ik de ramen vanuit de tuin schoon te maken met een doekje "kutzooi" oh god, als ik Adnane voor me neus zie begin ik hevig te trillen, i am fucked up!

Geschrokken kijk ik naar Adnane die naar de tuin loopt en naar frisse lucht hapt "ik heb Ebru's vingerafdrukken al schoongemaakt, kijk daar maak het ook schoon" zegt hij waarna hij op me afloopt "vertel Ebru dat als je weer zulke dingen gaat doen geen parfum moet gebruiken" "oké?" zegt hij, bang kijk ik hem aan, "wat zochten jullie binnen?" Zeg hij kalm, dit is dus wat mij zo bang maakt zijn kalmheid, normaal zal die allang uitbarsten of iets, oh god my straf word sws groot.. trillend kijk ik voor me uit waarna ik al mijn moed verzamel en hem een antwoord geef "iets wat jou de gevangenis in krijgt" sis ik "ik weet zeker dat er genoeg zijn" sis ik, ongemakelijk kijk ik weg als hij zijn hand op de muur zet waardoor ik geen kant meer op kan "wil je mij zo graag de gevangenis in hebben?" Fluistert hij in mij oor, trillend kijk ik voor me uit, laat je zwakte niet zien Fikria! "erg graag zelfs!" Zeg ik zonder hem aan te kijken "er is niks lievers dat ik wil" zeg ik terwijl ik hem in de ogen aankijk "kom je mij bezoeken daar dan?" "als jij dat wilt, elke week, denk je dat ik mezelf het plezier zou ontnemen om jou in die toestand te zien?" lach ik "en als het je niet lukt om mij de gevangenis in te krijgen? Wat als je niet kan vinden wat je wilt vinden?" "mijn broer zal het vinden!" "vertrouw je je broer zo erg?" "zo erg ja, meer dan alles in deze wereld, hij zal die handboeien om jou polsen doen, jou in die politieauto zetten en ik zal toekijken" sis ik "en dan?" "dan ga je een voor een boeten voor wat jij al deze mensen hebt aangedaan, inclusief de mensen die je hebt vermoord, jij, Mohammed, jullie allemaal!" "en dan?" "en dan, zie je voor jaren vast, wie weet hoelang?misschien 10? misschien 20?misschien levenslang?" "en wat ga jij dan doen?" "wat boeit jou dat?" Sis ik "zal ik het zeggen?" "zeg maar" "dan ga je weer terug naar het ziekenhuis, je gaat verder met het spelen van het engeltje, je gaat je patiënten redden en je word geaplaudiseert, je zal slaapfeestjes hebben met je vriendinnen die dommer dan een ezel  zijn, je gaat ze een bij een vertellen wat je hebt meegemaakt" "ik denk van niet" zeg ik met betraande ogen "doe maar wel" lacht hij "ik denk niet dat ik me zal herinneren wat ik hier heb meegemaakt, ik zal ze een bij een verwijderen, begrepen?" sis ik "net als een nachtmerrie! Ik zal wakker worden en alles zal voorbij zijn, ik zal van jullie afkomen, dat is alles" sis ik "ga naar de kamer, ga!" sist hij, zonder wat te zeggen loop ik langs hem heen naar de kamer.

Oepsie, waarom werd Adnane boos?..

Damn ik besef nu,we zijn al bij deel 65 maar het voelt gwn alsof ik net begonnen ben ik zelf ben super trots op dit boek omdat dit een van mijn netste en langste boek van mij is, ben benieuwd wat jullie ervan vinden, trouwens calm down deze boek is nog lang niet klaar, er gaat nog zoveel gebeuren....

1115 woorden.