Black and white love

Deel 47

zeg ik teleurgesteld.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Ben je klaar?" Veranderd hij van onderwerp "Ja maar ik ga wachten tot dat ze wakker word" "Ik heb je hier naartoe laten komen, vraag niet naar meer, laat iemand anders maar wachten, Yallah" "oké laat mij de epicrisisrapport ondertekenen en omkleden dan kom ik" zeg ik waarna ik wegloop "psst" algauw draai ik me naar hem toe " ik weet dat Souhail daar ligt, waag het! Anders kan hij niet eens meer genezen met een operatie" zonder wat te zeggen loop ik weg "Is de rapport klaar?" Vraag ik "Ja mevrouw" zegt Ines een verpleegster van mijn team "bel mij als Wassila wakker is ja" zeg ik wanneer ik het rapport onderteken "isgoed Mevrouw" "hier schat" zeg ik waarna ik haar het rapport geef en het kantoortje verlaat.

"Fikria wacht is" hoor ik Ebru, snel kijk ik naar Adnane die druk bezig is met zijn telefoon "wat is er aan de hand Fikria?" Stilletjes kijk ik haar aan "je kunt het me vertellen Fikria" zegt ze terwijl ze haar hand op mijn schouder legt "dit is allemaal mijn schuld! Ik moest gaan en niet jij!" Zegt ze verdrietig, " Je was zomaar verdwenen, en toen je terug kwam was je opeens getrouwd, Firkia asjeblieft vertel het me, Luister ik kan je helpen Fikria, ik ken deze mensen!"  "Het is telaat Ebru, zie je later" zeg ik waarna ik wegloop.

"Wil je een zakdoekje?" Vraagt een klein jongetje voor de deur van het ziekenhuis, glimlachend kijk ik hem aan waarna ik hem een briefje van 10 geef "maar natuurlijk, hier maar beloof me dat je deze geld voor jezelf verspild, beloofd?" "Beloofd" glimlacht hij "mooi strijder veel plezier ermee" glimlach ik "geld zal hun niks doen" zegt Adnane "op het minst worden ze niet boos als hij thuis komt" "je weet veel dokter" zegt hij waarna hij de auto instapt, "veel weet ik niet maar een ding weet ik wel, het leven wordt draaglijker als je hoop hebt, zou je moeten proberen je zou geen spijt krijgen" zeg ik waarna ik de auto portier dicht sla "Hoop vermoord je, het maakt je moe, leren ze je dat niet bij het medische faculteit?" Zegt hij waarna hij de auto start.

"We zijn er" zegt hij waarna hij uitstapt verward kijk ik om me heen "waar heb je me naartoe gebracht? Wat moet je nu weer van me!" Sis ik waarna ik het portier dicht sla, zuchtend loop ik het restaurant in "spaar je worden ofs, als iemand je een vraag stelt zou je die moeten  antwoorden!" "Welkom Adnane Wheldi" zegt een oude man die op het strand staat, "Shoukran gerri" "zoals altijd?" Algauw knikt Adnane waarna de oude man het restaurant inloopt, met zijn rug naar mij toe kijkt hij naar de zee, "blijkbaar bestaan er gewoon mensen in deze wereld die van jou houden, ik ben verbaasd" "ik heb daar geen problemen mee, ik heb nooit om iemand zijn liefde gevraagd" "ben je echt zo dom als je lijkt? Ik vraag me dat echt af, ik bedoel ga jij ooit van iemand houden? Ga jij je ooit gedragen?" zeg ik met me handen in me zij "waarom boeit jou dat?" vraagt hij waarna hij naar me toe loopt " Wat mij dat aangaat? Veel want je reageert namelijk alles op mij af het is alsof je telkens een stukje hout pakt en tegen mij hoofd aangooit" "wil je eten of zullen we gaan want ik kan jou gepraat niet meer aan" zegt hij "ik ga eten ik heb honger" "oké ga zitten" zuchtend ga ik zitten waarna ik van de zee geniet "je bent trouwens de enigste die het heeft overleeft nadat je zo tegen mij praatte" zegt hij opeens, zuchtend kijk ik hem aan.

"Er moet een school komen in het ziekenhuis, de behandeling van de kinderen, vooral die van Wassila duurt te lang" zeg ik terwijl ik een hap van mijn salade neem, "ze lopen achter op het schoolrooster er is een leraar die de leiding heeft, maar het is niet genoeg  ze moeten het gevoel moeten hebben dat ze in het leven zijn" "waarom?" "Om te vechten, om niet op te geven, om te dromen" "ben je ooit gelukkig geweest in je leven Adnane?" Vraag ik nieuwsgierig "lachte je niet toen je klein was, speelde je niet? had je geen plezier?

Perspectief Adnane Mazroui:

"Had je geen dromen?" Vroeg ze

Flashback 22 jaar geleden:

"Rennen Adnane, Rennen!" Lacht mij vader, lachend kijk ik naar de vlieger die vliegt door de wind, met een glimlach kijk ik naar mijn broertje die met ons mee zit te rennen, "Kom zitten eventjes een pauze" zegt mijn vader waarna we voor een meertje gaan zitten aan zijn rechte kant zit ik en aan zijn linker kant zit Haitam mijn broertje glimlachend zet hij zijn handen om onze schouder en trekt hij ons naar hem toe "sluit jullie ogen Yallah sluit" zegt hij, algauw doen we wat hij zegt "til je hoofd een beetje op naar de lucht" "stel je nu voor dat de vlieger zo over de wolken vliegt, zien jullie het al?" "Ja beba" hoor ik Haitam "goedzo Wheldi! En jij Adnane?" "Ik zal over deze wolken heen gaan als ik piloot word!" Glimlach ik "word jij een piloot Wheldi?" Glimlachend open ik mijn ogen "mijn lion" zegt hij waarna hij me in een knuffel trekt "en wat wil jij worden Haitam?" Vraagt hij waarna hij me los laat " ik weet het niet" "wat bedoel je ik weet het niet? Stel je eens voor, stel het je eens voor"

"Kijk, geen wind zal het schip helpen dat geen doel heeft, begrepen? Bijvoorbeeld, wie houdt dat touw van die vlieger vast? wie het ook is hij/zij bestuurd de vlieger, als die vlieger bijvoorbeeld een mens was, als de touwtjes van die man in de handen waren van een andere man zou het goed zijn als hij beslist waar hij heen gaat of wat hij gaat doen? Nee! en daarom houdt je de touwtjes van je eigen leven vast, dus jij bent degene die beslist wat je gaat doen, en hoe je gaat handelen, jij weet op welk station jij stopt, waar jij naartoe gaat, jij zal dat weten. Je zult je leven sturen hoe jij het wilt, anders komen deze andere manen en nemen  de touwtjes van je leven en brengen ons naar onze heer"

Einde Flashback.

"Laat ik de vraag antwoorden aangezien je toch geen antwoord gaat geven, ik geloof niet dat jij ooit hebt gelachen, gespeeld, plezier had gehad, gedroomd, je had voorgesteld of iets" "ik denk dat je even langs ons ziekenhuis moet komen om je limbisch systeem te cheken misschien dat je nog kans hebt om te genezen"

Zal Fikria gelijk hebben zou Adnane kunne genezen en de oude Adnane kunnen worden, maar hoe?

1145 woorden