Black and white love

Deel 61

"ik zweer het dat ik het zal doen" sis ik waarna ik wegloop.
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui:

Zonder om te draaien loop ik naar de andere kant van de tuin toe, you want to play, lets play.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Wats daar aan de hand? Heb je die psitool geluid gehoord, wat gebeurd er?" Vraag ik paniekerig aan Hiba die ik in de gang tegen ben gekomen "geen zorgen mevrouw, Meneer Al Mohamadi traint soms in de bos naast het huis, het zal vast vandaar komen, we zijn er al aan gewend het is zijn hobby" "interessante hobby.. waar is zijn kantoor? Ik moet iets uitprinten" "hier links maar het is niet mogelijk" "waarom?" "we kunnen het niet openen, het is verboden, alleen Meneer Al Mohamadi en Meneer Mazroui hebben de sleutels, we kunnen daar niet eens schoonmaken zonder hun" "oké ik snap het, maak niet uit ik vraag het wel aan Adnane, dankjewel" zeg ik waarna ik de trap oploop naar de kamer.

Perspectief Adnane Mazroui:

Zuchtend join ik de boys die op het terrasje zitten in de tuin "hiwa Hassan, vertel" "wollah a neef ik snap deze shit ook niet" "het is al 6maanden sinds Sarah weg gegaan is toch?" zeg ik nadenkend "ja" "dus wanneer heb je haar voor het laatst gezien?" "3maanden geleden" "ver of dichtbij" "dichtbij broer" zuchtend kijk ik hem aan "Broer ben je dom ofs? Kon je niet zien dat ze zwanger was? Heeft ze je niks verteld?" "Nee man ben echt een agyour, wollah ik ben echt een agyour, ze zei niks en heb ook niks gemerkt" "kan gebeuren broer" zegt yassin "Souhaila kwam er pas achter toen ze 6maanden was" 6maanden? Kifesh? "Huh? Wanneer is de baby geboren?" Vraag ik aan Hassan "gisteren, het is pas 1 dag oud" "ongelofelijk, wollah goed gedaan hoor Sarah" onbegrijpelijk kijkt Hassan mij aan "Broer ze ziet er wel goed uit voor iemand die net is bevallen" zeg ik "wollah broer ik snap hier ook helemaal niks van" "eigenlijk is ze heel breekbaar, maar volgens mij is het iets moederlijks" "oké oké ik snap het" zeg ik terwijl ik een slokje van mij glasje water neem en op tafel leg "laten we het mektab(het lot) noemen broer" zeg ik waarna ik opsta en terug naar het huis loop "laten we dat maar doen broer, alles gebeurd met een reden" hoor ik hem nog.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Als ik mijn kleding heb veranderd in mij pyjama die bestaat uit een grijze jongings broek en witte hempje doe ik er nog een badjas bij die ik open laat en begin ik te zoeken naar de sleutels, geschrokken kijk ik naar Adnane die binnen komt lopen "wat doe jij?" "niks ik zat gwn rond te kijken" "waar is de bank?" veranderd hij gelukkig van onderwerp "wollah ik weet het ook niet, ik wou het je nog vragen" "ik dacht dat jij het weg had gedaan" lachend kijk ik hem aan "waarom zou ik zoiets doen? Ben ik een psycho ofs? wat belachelijk dit" "oké rustig aan" zegt hij waarna hij zijn jas op bed gooit "ik slaap wel op de grond, je kan op het bed slapen" "nee nee niet nodig, slaap maar in jou bed je hebt het toch al eerder gedaan, ik wil niet ik slaap wel op de vloer" "geen probleem voor mij" zegt hij waarna hij de badkamer inloopt, zuchtend neem ik op als mij telefoon afgaat "ja Ebru?" Zeg ik extra hard "ja natuurlijk kan je komen" "we hebben trouwens een 2e bruiloft" lach ik "misschien dat jij ook iemand vind" lach ik "kom morgen avond, ik zal de sleutels voor jou vinden oké lieverd, zie jou dan" fluister ik zachtjes waarna ik ophang, "morgen avond komt Ebru als je het niet erg vind" zeg ik tegen Adnane die de badkamer uitkomt "geen probleem" zegt hij waarna hij zijn schoenen uit doet en wapen op tafel gooit, zuchtend pak ik een dikke deken van het bed "kan je een kussen aangeven" vraag ik hem, algauw geeft hij me er een waarna ik de dikke deken op grond gooi en een wat dunnere pak die op de stoel zat bij het bijzet tafeltje, zuchtend leg ik de dikke deken goed neer en kruip ik onder het dekentje, gelukkig zit hier nog een tapijt onder, met mij rug naar hem toe gekeerd ga ik slapen.

Volgende ochtend:

Perspectief Adnane Mazroui:

6:30, nadat ik mij gezicht heb gewassen en mijn tanden heb gepoetst doe ik mijn zwarte nike tech fleece trainingspak aan en mij zwarte hurachees, ik doe mij airpods in en loop het huis uit waarna ik naar het bos toe loop en paar rondjes ren in het bos, terwijl het muziek door mij oortjes galmt geniet ik van de natuur.

Na een stuk of 10 rondjes rennen ren ik weer terug naar het huis, als ik het oprit afren kijk ik van een afstandje hoe Sarah haar zoon in slaap probeert in slaap te brengen, "Goedemorgen" zeg ik terwijl ik naar haar toe loop, "wat is zijn naam?" "wie's naam?" zegt ze gespanen "de baby" "oh uh ik heb het nog niet besloten" lachend kijk ik haar aan "heb je nog geen naam kunnen kiezen na zoveel maanden dragen?" "nee, ik heb er niet over nagedacht" "oké dan" zeg ik waarna ik terug naar het huis loop, raar...

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Geschrokken word ik wakker als ik zie dat ik in bed lig, als Adnane binnenkomt val ik hem gelijk aan "what the hel? Hoe kom ik in deze bed?" "wollah ik weet het ook niet" zegt hij nadat hij een slokje van zijn flesje water heeft genomen en op bed gooit "maar het is gebeurd, jou zweet, jou geur, ze zitten overal op het bed nu" zegt hij waarna hij zijn vest uit doet en op bed gooit "zelfs op mij" zegt hij, wacht wat? "Zelf op mij" met open mond kijk ik voor me uit, nee dit kan niet hij liegt!

Oeps what happend?

Oh god 1 uur snachts en al 24 stemmen, hou van jullie mij actieve lezertjes❤

1025 woorden