Black and white love

Deel 87

Hoopvol kijk ik hem aan.
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

Zonder wat te zeggen loopt hij weer terug naar het huis, met een trotse blik loop ik achter Adnane aan, Als we de kamer inlopen staat Rania gelijk op, "Senna, Benthi, kom laten we naar beneden gaan wat gember thee maken" algauw knikt ze waarna ze samen de kamer verlaten stilletjes kijk ik naar Adnane die naast Wassim gaat zitten "papa ben jij dat?" Vraagt hij met gesloten ogen "j-ja" "kan je mij een verhaaltje vertellen papa" paniekerig kijkt Adnane mij aan waarna ik naast hem ga zitten "wat moet ik jou vertellen?" vraagt hij aan wassim "the beauty and the beast(de schoonheid en de monster)" algauw kijkt Adnane mij aan "ik ga het in je oren fluisteren en jij gaat het hem vertellen, yallah" fluister ik "er was eens een man, hij was heel oud en rijk" algauw hoor ik het hem hardop zeggen "hij had drie dochters" "twee van de meiden waren enorm egoïstisch, maar de andere was een echte beauty en had een goed hart een witte" "de monster bezocht het knappe meisje altijd om 09:00" algauw kijkt Adnane me aan waarna we voor een lange tijd elkaar aan staren, na een tijdje draait hij zich weer naar Wassim om en hoor ik het hem hardop zeggen "het knappe meisje begon zich te wennen aan de monster" Algauw kijkt hij me weer aan "telkens als hij te laat kwam maakte ze haar zorgen" "het monster was zo'n treurig persoon, want telkens als hij in de spiegel kijkt zag hij zijn zondes" weer kijkt hij me aan, "Het monster begon zich zorgen te maken, hij vroeg zich af of deze knappe meid verliefd is geworden op hem" net als hij zijn zin wilt afmaken kijkt hij me aan "is ze op hem gevallen?" Met grote ogen kijk ik hem aan "ja ze is op hem gevallen" beantwoord hij zijn eigen vraag, geschrokken kijk ik voor me uit "hij is in slaap gevallen" zeg ik voorzichtig "ik weet het" met en glimlach kijk ik naar Adnane die het dekentje goed over Wassim doet maar net wanneer hij zijn haren wilt strealen trekt hij zijn trillende hand weer terug en loopt hij zonder wat te zeggen de kamer uit, geschrokken kijk ik hem aan, wat was dat nou. Als Adnane de kamer heeft verlaten doe ik het deken weer van Wassim af en voel ik aan zijn hoofd, kan beter. Zuchtend loop ik de kamer uit.

Als ik geschreeuw van Haitam hoor loop ik geschrokken de trap af waarna ik adnane beneden tegenkom, samen lopen we naar buiten waar we Haitam en Senna zien staan "Senna pak Wassim we gaan nu meteen weg!" "Haitam, Wassim heeft korts" "Senna, nu!" Algauw loopt Adnane naar Haitam toe en pakt hij hem bij zijn schouder "beterschap broertje" geschrokken kijk ik naar het plaatje als Haitam zich woedend van Adnane losrukt, "Senna pak onze zoon we gaan! En we gaan het er nog over hebben om het feit dat je hiernaartoe bent gekomen" algauw borrelt er een schuldgevoel in me op "Haitam, ik heb hun hier naartoe gebracht" "Fikria dit is een Familie probleem ik zal blij zijn als je er niet mee bemoeit" voor even kijk ik hem geschrokken aan waarna ik me weer herstel, waarom is hij zo boos.. "oké dan maar"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Senna laat me niet schreeuwen!" Schreeuwt Haitam boos "je schreeuwt al aanklager" "Haitam asjeblieft kan je rustig worden, Wassim is binnen aan het slapen hij heeft korts, laat hem eerst wakker worden!" "Pak hem Senna" zegt hij dit keer kalm "Senna yallah laten we gaan" hoor ik Fikria zeggen, als ze terug naar het huis willen lopen houd ik ze tegen "Stop Senna" algauw heerst er een dodelijke stilte.

"Hoe durf jij je te bemoeien met mij leven?" Sist Haitam waarna hij me een duwtje geeft "hoe durf jij je te bemoeien met mijn gezin?!" Schreeuwt hij "hé?" Schreeuwt hij waarna hij me ruw bij me jas pakt, stilletjes kijk ik hem aan "wat is er? Sla je geen mensen die onder het verband zitten?" Schreeuwt hij "heb ik jou niet gezegd afstand te nemen van mij gezin?" Sist hij "jawel maar wat nu, wat wil je doen, ga je me slaan?" "Als ik ja zo zeggen zal je mij zielig vinden" "sla dan" zeg ik kalm "Yallah sla mij, maar sla mij zo hard dat ik jou nooit meer terug durf te slaan broertje" "denk je dat het mij niet lukt?" "Sla dan" negeer ik zijn vraag "denk je dat ik het niet kan?" "Sla dan!" Schreeuw ik woedend, algauw geeft hij mij een rake vuist op me kaak "Haitam wat doe je!" Hoor ik mijn moeder "Haitam niet doen!" Hoor ik allemaal verschillende stemmen "niet ermee bemoeien jullie! Wegwezen!" Sis ik zonder ze aan te kijken, "je balt die vuist teveel, begrepen? Je balt je vuist teveel" zeg ik tegen Haitam "yallah sla mij nog een keer yallah" algauw geeft hij me nog een rake vuist op me kaak waarna hij bijna overeind valt vang ik hem snel op "rustig, gaat het?" "Gaat het?" Herhaal ik mijn vraag "sla mij hier, begrepen, precies hier" zeg ik het wijzend naar mij onderlip "als jij ervoor zorg dat jou tegenstander geen balans meer heeft heb je al gewonnen, yallah sla mij hier" zeg ik waarna ik hem loslaat, algauw geeft mij een rechte vuist onder me lip waardoor ik naar achter deins en op het gras knal, pijnlijk tuf ik al het bloed eruit "doet het pijn?" Schreeuwt hij "ja het doet pijn, dat was een goeie" maar het was het waard, ik heb mijn taak als broer voltooid, ik heb jou leren vechten broertje.. "Senna, pak Wassim we gaan" hoor ik hem nog zeggen, zuchtend sta ik van het gras op en kijk ik naar Haitam die het huis verlaat "hij heeft goed geslagen, maar hij heeft zijn handen hoofdwaarschijnlijk pijn gedaan nu" zeg ik tegen Fikria.

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

Zuchtend neemt hij op als zijn telefoon afgaat "hallo" "ja" "dankjewel" zegt hij waarna hij met gespande kaken voorzich uitkijkt net als hij het huis in wilt lopen houd ik hem tegen "waarnaartoe?!" "gaat jou niks aan, zeg tegen younes dat hij de auto moet brengen" zegt hij waarna hij het huis inloopt. Zuchtend staar ik voor me uit als Wassim en Senna naar buiten komen help ik ze nog even waarna ik naar Younes toeloop en hem vertel Adnane zijn auto uit de garage te halen, algauw loopt hij weg waarna ik terug naar het huis loop.

Perspectief Adnane Mazroui: snel ren ik de trap op naar mij kamer waarna ik de matras van mij bed omhoog doe en mij 2wapens tevoorschijn pak, grijnzend kijk ik ernaar waarna ik eentje in me jas zak doe en eentje in me kontzak.

"Adnane waar ga je naartoe?" Vraagt Fikria die mij is achtervolg "wat boeit jou dat" zeg ik waarna ik de auto instap "oké" zegt ze waarna ze voor de auto gaat staan "ga uit mij weg dokter!" "Nee!" "Nu!" Schreeuw ik "nee, wat wil je doen? Wil je je onafgemaakte werk afmaken? Wil je me aanrijden?" Woedend kijk ik haar aan "waar je ook naartoe gaat, ik ga mee"

Hihihi, Gaat Fikria mee? Waarom wilt ze überhaupt mee?

Eerlijk jullie haden niet verwacht dat Adnane naar boven zal gaan hé..

1245 woorden.