Een succesvolle dokter leeft haar eigen rustige leven met haar broer.
Ze is haar ouders verloren op een jonge leeftijd, het heeft veel verdriet achtergelaten en nog steeds tot op de dag van vandaag blijft het een rakende gebeurtenis. Ze is een ond...
Zeg ik dit keer aardig kalm. _______________________________________
Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui: afwachtend kijk ik hem aan " Ja, mijn kitten" zegt hij waarna hij zijn blik op zijn kitten richt "Voor hem/haar geld precies het zelfde! Je zal zelfs geen medelijden hebben met haar/hem! Zo harteloos ben jij!" Schreeuwde ik als een gek, woedend pakt hij me arm vast "wat is jou fk probleem! Vertel!" Sist hij " ik wil niet met jou in dit huis leven!" Sis ik " Je gaat hier leven! Of je het wilt of niet!" Schreeuwt hij woest "haal dan een tering deur voor die tering badkamer!" Schreeuw ik "het is mijn leven, mijn huis en mijn plezier! Niemand heeft de kracht omdat te veranderen!" Sist hij "ook jij" sist hij er achter na " als mijn vrouw leef je op de manier hoe IK dat wil, je zal er aan moeten wennen, Nisrine heeft je kleding gebracht" zegt hij waarna hij me ruw loslaat en een tas aangeeft "kleed je om, schiet op!" Sist hij waarna hij op het bed gaat zitten, terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik hem ongelofelijk aan "YALLAH!" Schreeuwt hij, met me kiezen op elkaar ga ik terug naar de badkamer waar ik me snel omkleed in de witte jurk die Nisrine had gekozen(zie omslag) als ik merk dat ik enorme wallen heb verberg ik die snel met nog wat concealer en doe ik nog wat lipenbalsem op, het is maar dat ik durf te wedden dat de pers aanwezig is en me reputatie niet willen verkloten anders had ik echt niet zoveel moeite gedaan voor hem.
Zuchtend loop ik de badkamer uit waarna ik hem uit de raam zie kijken, met zijn handen in zijn zak loopt hij op me af waarna hij me met een opgetrokken wenkbrauw aankijkt.
"Mijn vrouw kan dit niet aandragen" ongelofelijk kijk ik hem aan "pardon?" "Je gaat deze jurk niet aandoen" zegt hij, waarna hij met zijn hand door me borst gaat, geschrokken sla ik zijn hand weg en deins ik naar achter "raak me niet aan! Wtf doe je!" Schreeuw ik "Opdonderen man ben je nu echt zat! Jullie hebben deze jurk tóch uitgekozen? En wie the fuck ben je om te bepalen wat ik draag! Moet ik jou toestemming vragen ofs" Schreeuw ik "jou man, en jij bent mijn vrouw" zegt hij emotieloos "jij bent echt een psychopaat, een echte psychopaat!" Sis ik "jij hebt dit toch meegenomen? Ik heb er niet om gevraagd hoor!" Sis ik "Meneertje Souhail heeft je een bericht gestuurd" zegt hij terwijl op het bed gaat zitten "Wat zielig dit, 'wil je me gek maken Fikria' leest hij het bericht op 'neem op! Wat is jou doel? Waar ben je? Waarom neem je niet op?" Leest hij verder "hier heb je je telefoon, mijn bruiloftcadeau voor jou" ruw pak ik mijn telefoon uit zijn vieze handen "vanaf nu zal je je het gebruiken, kijk me aan! Er zijn regels, je ontmoet je broer niet zonder mij! En die vriendin van jou Dilira die in een restaurant werkt ook niet!" "Oké" Zeg ik droog "laten we het nu over Souhail hebben, nu je een getrouwde vrouw bent zal je hem nooit meer zien! Geen telefoontjes, geen berichtjes geen stiekeme ontmoetingen! Waag het! Begrepen?" Zuchtend kijk ik hem aan "denk je dat mijn broer een idioot is? Hé? Ik ga hier met jou leven in deze gevangenis en mijn broer zal niks door hebben?" Lachend kijk ik hem aan "hij zal wel moeten, we zijn getrouwd, gelukkig wat moet je nog meer?" Oogrollend kijk ik hem aan "Je speelt met vuur" sis ik "jij bent degene die hem dit gaat vertellen niet ik" lacht hij "je gaat hem vertellen dat onze band sterker en sterker word, dat we dag en nacht samen zijn, goed toch? Heb ik iets gemist?" Grijnst hij "mijn werk? Het ziekenhuis?" Zucht ik "nee, zo makkelijk is het niet prinses" zegt hij waarna hij van het bed opstaat en naar het raam toe loopt " we zullen zien, eerst ga je mijn regels volgen, je zal mijn vertrouwen moeten winnen dan zien we wel" "nu zit je in een getrouwde leven, toch? Je hoeft niet te werken als de vrouw van Adnane Mazroui" woedend sta ik op "luister ik moet een operatie doen" "Wassila Ansouri" zegt hij "ja! Dat kind heeft mij erg nodig!" "zoals ik al zei we zullen zien" "ik moet die operatie doen!" Schreeuw ik "ga je omkleden" sist hij, zuchtend kleed ik me om in een andere jurk:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Als dit niet goed is weet ik het allemaal ook niet meer. Achja wat boeit mij het, wie denkt hij wel niet dat hij is?
"Beter?" Zeg ik zuchtend "veel beter" zegt hij waarna hij een rode doosje te voorschijn haalt een diamanten ring geeft "wats dit?" "ring" "waarom?" Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw "zullen we wel nodig hebben" oogrollend kijk ik hem aan waarna ik walgende naar de ring staar, het feit dat deze prachtige ring mij moet laten herinneren dat ik met zo een klootzak ben getrouwd doet mij gewoon pijn ruw pakt hij de ring uit me handen "duurt het zo lang" zegt hij waarna hij de ring om mijn ringvinger schuift "hoe weet je mijn groote?" Lachend kijkt hij me aan "lopen" zegt hij terwijl hij me hand vast pakt en het Appartement verlaat.
"Waar gaan we eigenlijk naar toe?" Vraag ik waarna ik zijn hand loslaat "famillie diné, ze hebben geschreven dat onze huwelijk nep is en wij gaan dit ff recht zetten we zullen laten zien hoeveel we van elkaar houden" zegt hij waarna hij zijn zonnebril op zet, geïrriteerd loop ik naar de auto.
Perspectief Adnane Mazroui: lachend kijk ik naar Tarik die in zijn auto zat, als hij mij opmerkt stapt hij uit "wacht in de auto en let op Fikria" zeg ik tegen Wassim waarna ik naar Tarik toe loop "Wat is er gebeurd schoonbroer? Je bent helemaal hier na toe gekomen en je komt niet eens naar boven" lach ik, met een woedende blik kijkt hij me aan "we gaan nu naar een famillie diné, als je wilt mag je meekomen, je zusje zal blij zijn" "Wat wil je Adnane?" Zegt hij kalm "ik wil dat je voelt alsof je bij deze familie hoort, oké, alles is slecht begonnen maar er is geen reden om op deze manier door te gaan toch?" "Wij beschermen en supporten de mensen om ons heen" maak ik mijn verhaal af "mijn vrouw de broer is ook mijn broer" "waarom geloof ik niks van wat je allemaal zojuist hebt gezegd Adnane Mazroui" lacht hij, lachend kijk ik hem aan waarna ik mijn zonnebril af doe "Maar je gelooft wel alles wat de aanklager zegt" zeg ik met een serieuze blik, algauw verdwijnd zijn glimlach "hoe ken jij hem? Waarom denk je dat hij opeens zo obsessed is met mijn famillie? Heb je ooit gevraagd waar hij vandaan komt voor dat je hem vertrouwde? Ik wil gewoon niet dat mijn zwager wordt misleid" "vertel mij duidelijker wat je bedoeld" sist hij "jij bent een goede politieagent broer, een hele goede, ik ga niet spoile, je moet er zelf achter komen wie Haitam is en zijn familie" zeg ik waarna ik hem een schouderklopje geef en grijnzend wegloop.
Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui: Zuchtend kijk ik naar buiten waar ik mijn broer glimlachend zie "Tarik?" fluister ik waarna ik de portier van de auto wil openen maar tevergeefs algauw word ik tegengehouden door een van Adnane zijn manen, met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan waarna Adnane algauw instapt.
1275 woorden.
Dankjewel voor de 2K+ stemmen en 11K+ lezers schatjes, much love🥰
