Black and white love

Deel 100

als ik besef waar ik mee bezig ben trek ik me hand voorzichtig terug en voel ik de tranen al over mijn wang rollen, Ah Fikria waar ben je allemaal in beland?
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

De volgende ochtend:

Met hevige nekpijn en rugpijn word ik wakker, Als ik adnane omgekleed en al de badkamer zie uitlopen sta ik meteen op "hoe gaat het? Je bent al omgekleed" "yep" zegt hij kortaf waarna hij zonder wat te zeggen naar het raam loopt waardoor hij nu met zijn rug naar mij toe staat "Adnane, over gisteravond-" voordat ik me zin kan afmaken draait hij zich in een ruk om en kijkt hij me woedend aan "luister dokter, luister heel goed dit is de eerste en laaste keer dat ik dit zeg, we gaan het er nooit meer over hebben en dit gaat nooit meer gebeuren begrepen?! Want dan kan ik je namelijk vergeven en je leven besparen, maar je moet weten dat alles wat ik doe is om mij familie te beschermen zoek geen andere reden! Waag het!" Zegt hij waarna hij zonder pardon weg loopt. Wat was dat nou weer?

Perspectief Adnane Mazroui:

Zonder pardon loop ik gerri's werkkamer in waarna ik de deur achter me sluit "als je iets over Sharaf weet moet je dat nu zeggen gerri anders komen we alleen maar in de problemen" kom ik met de deur in huis "je hebt je keuze dus gemaakt, je hebt familie gekozen, ik ben trots op jou wheldi" "je bent wel heel erg geïnteresseerd in deze onderwerp hé gerri" "ga je deze situatie met Fikria oplossen?" "Er valt niks op te lossen, zij blijft hier. Vertel weet je iets of niet? Laat de rest aan mij over en bemoei je er niet mee" "luister Adnane als je echt je familie hebt gekozen moet je Fikria vernietigen, je zegt dat je het gaat regelen maar je doet niks, als je het niet aankunt laat haar dan maar aan mij over" "jij gaat haar niet aanrakken!" Sis ik waarna ik zijn kantoor uitloop.

Perspectief Fikria Benaisia/ Mazroui:

Als Adnane binnenkomt laat ik nounou los "je gaat met mij mee" vragend kijk ik hem aan "wat is er, ik dacht dat het verboden was voor mij om uit dit huis te gaan? Mag ik nou gaan of niet?" "Ik zeg toch je komt met mij mee, yallah" zuchtend kijk ik hem aan "doe is een keertje aardig, alsof je eraan dood gaat jeetje" "dat kan ik niet dokter, zet me niet onderdruk! Yallah ga je omkleden" "kijk daar wachtte ik al op, oké ik ga me omkleden" "ik wacht" zegt hij waarna hij de kamer verlaat "op naar een volgende avontuur" zeg ik tegen nounou waarna ik naar de badkamer loop.

In de badkamer neem ik een korte douch, na een korte douche reinig ik me gezicht en kleed ik me om (zie omslag) ik poets me tanden en doe wat concealer, blush en higlighter op ik smeer wat vaseline op me lippen en spuit wat parfum, mijn stijle haren heb ik los gelaten, tevreden kijk ik in de spiegel waarna ik de badkamer uitloop.

-

"Ik ga niet eens vragen waar we naar toe gaan" zeg ik terwijl ik achter Adnane aanloop "ik weet het antwoord namelijk al 'lopen' 'stap in' en zoals altijd praat ik weer tegen me zelf" lach ik als ik merk dat hij me gewoon volop negeerd, zuchtend stap ik de auto in waarna ik de portier dicht sla "ben benieuwd waar de reis naartoe gaat"

"Je hebt de afslag naar het ziekenhuis gemist, waar gaan we naartoe?" Vraag ik verward "Schiphol" geschrokken kijk ik hem aan "wat?!! waarom gaan wij naar Schiphol, waar gaan we naartoe?!" "jij gaat, niet ik" niet begrijpend kijk ik hem aan "wat?! hoebedoel je ik? Ik-ik wil nergens naartoe gaan Adnane!!" "waar komt dit nou weer vandaan adnane waar ga ik naartoe?! Maak mij niet gek, praat!" "gewoon waar je maar naar wilt gaan, Dubai, New York, Marokko, Spanje, Bora Bora ga gewoon" "wat heeft dit nou weer te betekenen?" vraag ik geschrokken "gewoon precies hoe ik het zeg, ga! Wat begrijp je daar niet aan? Je wou toch van me af? Nou dit is je kans" "en maak je geen zorgen om je broer, ik zal hem niks aandoen, relax"

"Degene die pijn word gedaan ben ik of niet? Mohammed heeft jou deze order gegeven" lach ik "je moet gewoon gaan oke?! begrepen?! Geen vragen meer klaar" met ingehouden tranen kijk ik voor me uit, ik wil niet gaan! Dit is het land waar ik ben geboren en getogen, ik heb zoveel herinneringen hier, wat moet ik in een vreemd land doen zonder geld, vrienden, famillie of iets?!

Bij Schiphol aangekomen:

"Stap uit" "is dit een grap?!" Als hij zonder wat te zeggen uitstapt stap ik ook uit, "is dit het?! ik moet gaan?!" "ja ga!" met open mond kijk ik hem aan "waar naartoe dan?" "ik zei toch, waar jij naartoe wilt"

Maar wat als ik niet wil gaan? Wat als ik word weggestuurd van de plek waar ik wil zijn?

"Yallah, ga" zegt hij met zijn blik gericht op een groepje mensen "yallah, je nachtmerrie is voorbij gefeliciteerd!" Zegt hij met dit keer zijn blik op mij gericht, verstijfd blijf ik staan.

Perspectief Adnane Mazroui:

Ga, ik weet dat je pijn lijd ga verlos jezelf van deze pijn!

"jij bent de meest onrespectvolste, harteloze, gevoeloze-" algauw stopt ze haar zin waarna ze me blijft aanstaren.

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui

met glazige ogen aankijk, en meest knapste man die ik ooit heb gezien..

"geen probleem, dat weet je" zegt hij doelend op wat ik net zei "je kan zeggen wat je wilt bedoel ik" "ik wil zoveel zeggen maar ik denk dat ik beter stil kan blijven" voor even blijven we elkaar aankijken waarna ik me blik snel van hem afwind en de stilte verbreek "heb je spijt dat je mij niet hebt vermoord?" "ja ik heb spijt dat ik het niet heb gedaan, klaar nu? Yallah ga" met glazige ogen slik ik een brok weg, "als ik wil gaan ga ik, als ik niet wil gaan blijf ik, je zei toch dat ik me eigen leven moest lijden vanaf nu? Moet ik jou vragen waar ik naartoe moet gaan?" "je bent vrij toch, is dat niet wat je wilde?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Zoals ik al zei het is mijn keuze" zegt ze, ruw doe ik me zonnebril af waarna ik haar in haar prachtige groene ogen aankijk, ga voordat ik je niet meer zal laten gaan..

"Geniet van je laatste order Adnane Mazroui" "isgoed zal ik doen" "doe de groetjes aan Ghizlan" "isgoed, yallah ga" zonder wat te zeggen keert ze met haar rug om en loopt ze weg waarna ik me zonnebril weer op doe en me auto instap.

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

Als ik een auto hoor weg rijden kijk ik nog snel achter me om waarna ik Adnane zie wegrijden, terwijl de tranen over me wang rollen kijk ik voor me uit

Is het dan echt afgelopen? Is het verhaal waarvan ik niet eens begreep hoe het begon dan echt geinidigd, was dit het dan?

OEII, Wat gebeurd er allemaal, Fikria vind Adnane de knapste man die zie ooit heeft gezien, Adnane die zijn emoties voor het eerst hun gang laat gaan??

Beide wouden ze elkaar niet laten gaan maar toch hebben ze er voor gekozen om elkaar te laten gaan waarom? Wat denken jullie stopt hun verhaal hier? Gaat iedereen zijn eigen pad op of zullen ze weer bij elkaar komen?

1270 woorden