Black and white love

Deel 57

wijzend naar het boordje voor de deur.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui: met een diepe zucht open ik de deuren met mijn pasje, net dat de schuifdeuren weer dicht gaan kijk ik nog snel achter me om waar ik die maniac nog zie staan.

"Naar de operatiekamer?" Vraag ik aan Johan een verpleeger van mijn team die een patiënt meeduwt "ja, verkeersongeluk" zegt hij kort "oh! Beterschap!" Zeg ik terwijl ik zo onopvallend mogelijk mij telefoon onder de patiënt's bed stop. "Werkse" zeg ik nog waarna ik via de nooduitgang naar buiten gaan, je bent niet de enigste slimste Adnane Mazroui.

Met knikkende benen loop ik het ziekenhuis uit als ik het ziekenhuis uitloop zie ik al een taxi klaarstaan, zonder twijfel stap ik erin.

Perspectief Adnane Mazroui: "broer we hebben de bugs verwijder, nog iets?" "verlaat dit huis" sis ik "wat gaan we tegen meneer al Mohamadi zeggen broer" "zeg maar dat ik de groetjes doe" "begrepen?! Zeg maar dat ik de groetjes doe!" "isgoed broer" algauw verlaten ze het huis.

met glazige ogen kijk ik naar de foto's van mijn broer die op zijn tv dressoir staan, een foto met zijn vrouw op hun bruiloft een foto van zijn zoon en een foto van hun allemaal, ik mis jou broertje..

Perspectief Ghizlan Mazroui:
Terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik vanuit het raam naar Sarah die mijn zoon in slaap probeert te brengen, algauw barst ik in tranen uit "mijn zoon" "mijn zoon" terwijl de tranen over mijn wang rollen val ik keihard op de grond en barst ik in tranen uit, hoe kan je mij dit aan doen mama? Hoe? Hoe harteloos kan je zijn? Ik heb hem 9 maanden gedragen en ik mag hem niet eens aanraken terwijl we samen in 1 huis leven.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui: opgelucht haal ik adem als ik bij het politiebureau aankon als ik een jonge man tegenkom houd ik hem tegen "sorry, kunt u mij vertellen waar Haitam Mazroui's kantoor ligt" vraag ik buitenadem "verdieping 1, de trap zit aan het einde van de hal" "dankjewel" bedank ik hem waarna ik de trap naar boven op ren.

Zonder aan te kloppen storm ik zijn kantoor in "wat proberen jullie mij famillie en geliefdes aan te doen?!" Sis ik "Sorry mevrouw Benasia maar ik begrijp het niet, wilt u even zitten en alles uitleggen" zegt hij wijzend naar een stoel tegenover zijn bureau "nee ik wil niet praten! Ik wil alleen een antwoord!" Schreeuw ik "jij hebt Ebru gestuurd hé?" "het was je broers idee, wij proberen jou te helpen mevrouw Benasia, we hebben geen andere manier om deze mensen op te pakken" "mensen?" Sis ik "hoe praat jij over je famillie?" Zeg ik met nadruk op 'famillie' geschrokken kijkt hij me aan "kijk me niet zo raar aan, het heeft niet veel tijd gekost om er achter te komen" "ik heb alle antwoorden voor je vragen, ik ben schoon" lachend kijk ik hem aan "dat heb ik inmiddels al begrepen, het zit in de famillie, jullie heb op alles een antwoord" zeg ik sercasties "antwoord maar Meneer de aanklager, weet mijn broer dat jij Adnane zijn broertje bent of niet, of heb je hem ook voor de gek gehouden net als mij" sis ik "ik wacht op een antwoord Mr.Haitam" afwachtend kijk ik hem aan.

Perspectief Adnane Mazroui:
Als mijn aandacht word getrokken door een autootje sta ik op en pak ik die van het tafeltje in de gang waarna ik op de bank ga zitten en met het autootje speel.

Flashback 22 jaar geleden:

Geconcentreerd draai ik de ijzeren draad vast, als de ijzere draad mijn vinger prikt kijk ik naar mijn bebloedende vinger waarna ik het bloed opzuig en weer verder ga

"Broer, broer!" Komt Haitam aan rennen "mama roept je het is laat, ze zegt dat je naar huis moet" "ik kom zo" zeg ik terwijl ik gefocust door ga "wat is dat? een auto?" "Ja een auto" glimlach ik "heb je dat voor jezelf gemaakt?" Glimlachend kijk ik hem aan "nee voor me broertje, Haitam Mazroui, zijn speelgoed is kapot en huilt de hele dag door" lach ik "wollah?" "wollah" "hier, nu kan je die jongens in de buurt lekker slaan" lach ik waarna ik hem het autootje geef, algauw speelt hij ermee "ik ga een trein voor jou maken en dan een vliegtuig!" zegt hij enthousiast, glimlachend kijk ik hem aan waarna ik naar hem toe buk "je hoeft helemaal niks voor mij te maken, het is al genoeg als je niet huilt" glimlach ik.

Einde Flashback.

Terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik naar het autootje waarna ik er met mijn hand over heen ga..

Perspectief Firkia Benaisia:

"Niemand verbergt iets, om alles samen te vatten, wij proberen hun de gevangenis in te krijgen, en jou te redden" beëindigd Haitam zijn verhaal "sorry meneer Mazroui ik was gwn zo in schok toen ik er achter kwam dat jullie broers zijn" zeg ik oprecht "niemand weet het en ik wil dat ook zo houden, ik heb veel gedaan  om het verleden achter me te laten een verdachte blik zou mijn dood kunnen zijn" "dat begrijp ik, dat begrijp ik maar wat kan ik doen? Meneer aanklager wat kan ik doen als hulp? Ik kan niet zitten en niks doen" geschrokken kijkt hij me aan "je wilt helpen?" "tuurlijk, wat het ook is!" "dus je wilt daar weggaan? dus je accepteerd dat je gedwongen bent getrouwd?" zonder wat te zeggen kijk ik hem aan "maar waarom Fikria?" "Kijk Meneer de aanklager, ik ben geen advocaat of iets maar ik ben met een poltieagent opgegroeid snapje? Dus ik weet dat mijn situatie op dit moment niet belangrijk is, jullie hebben helaas genoeg veel sterkere informatie nodig om hun de gevangenis in te krijgen" "je bent slimmer dan ik dacht" lachend kijk ik hem, ah meneer Mazroui ah je bent niet de enigste slimste hier, you want to play lets play.

Black vs white..

1005 woorden