Balım hastane önlüğünü günler sonra çıkarıp nihayet kendi kıyafetlerini üzerine geçirdiğinde çıkmak için hazırdı artık. Annesini ve Almila'yı çoktan eve göndermişti bile. Artık kendisini tek başına dolaşacak kadar iyi hissediyordu. Ve yapması gereken şeyi tek başına yapsa daha iyi olurdu.
İki haftasını geçirdiği sıkıntıdan patladığı odasına son bir kez daha baktı çantasını aldı ve çıktı. Koridora doğru bir kaç adım atmıştı ki bir ses duydu.
"Bensiz mi gidiyorsun?"
Tanıdık sese döndüğünde duvara sırtını dayamış bekleyen Onur'u gördü. Gözlerini devirip cevap verdi.
"Bunu yapmak istediğinden emin misin?"
"Hayır değilim."
Balım başıyla onayladı.
"Bende öyle düşünmüştüm."
Arkasını tekrar döndüğünde Onur konuşmaya devam etti.
"Hayır emin değilim. Ama yine de seni yalnız bırakamam."
"Artık bana bir şey yapabilecek bir durumda değil."
"Sebebi o değil."
Onur Balıma yaklaşıp saçlarını okşadı ve kendine doğru çekip göğsüne bastırdığı kadının kulağına doğru konuştu.
"Artık seni asla yalnız bırakamam. Sen nereye ben oraya."
***
Funda elinden tutmuş onu hızla çekiştiren Gürkan'a karşı koymaya çalışıyordu.
"Bence bunu yapmamalıyız. Gürkan dur diyorum sana. Dur!!!"
Elini nihayet kurtardığında olduğu yerde kaldı Funda. Gürkan artık usanmıştı. Öfkeyle döndü Funda'ya.
"Neden? Neden yapmayacakmışız. Söylesene... Sen... Sen evlenmek istemiyorsun."
Funda sevdiği adamın gözlerine baktı.
"Cevabın bu olmadığını ikimizde iyi biliyoruz. Ben... Sadece... O kadın olmak istemiyorum. Aileyi birbirine düşüren para avcısı kadın."
Gürkan'ın bütün öfkesi geçmişti. Sevdiği kadına yaklaşıp kısa saçlarının döküldüğü yüzünü avucunun içine aldı. Bu küçücük kadın bütün dünyası olmuştu kısacık zamanda. Konuşmaya başladığında sesi son derece ikna ediciydi.
"Kimsenin arasına girmiyorsun. Senin nasıl birisi olduğunu benim bilmem yeterli. Babama gelince... O hiçbir zaman benim ne istediğime önem vermedi. Hep kendi isteklerini bana yaptırmaya çalıştı. Ama Bu konuda olmaz. Ben asla senden vaz geçmem. Hayatımda ilk defa kendi kararımı almaya bu kadar yakınken beni yalnız bırakamazsın. Ne olursa olsun bu evden el ele çıkacağız. Ben herşeye hazırım ve razıyım."
"Ya baban bize izin vermezse. Ya seni reddederse. Her şeyini kaybettiğinde beni şimdiki gibi sevmezsen."
Gürkan Funda'yı kucaklayıp sarı saçlarının tepesinden öptü.
"Seni çok seviyorum... Ne olursa olsun değişmeyecek. Ben gerçekten nefes almayı öğrendim senden sonra. Yıllarca aradığım şey sendin. Hep seni bekledim. Şimdi tut elimi. Bırakma beni."
Funda sevdiği adamın kollarını belinden çözüp elini ona uzatmasını sanki ağır çekimdeymiş gibi seyretti. Bir kaç saniyelik tereddütün artından elini tuttu ve emin adımlarla peşinden yürümeye başladı.
***
Semra masasının başında Onurun yokluğunda önünde dağ gibi büyüyen dosyalara dalmışken kapısı açıldı. Tolga üzerinde şef önlüğüyle odaya girdiğinde ağzı bir karış açık masasının arkasından çıktı.
आप पढ़ रहे हैं
BİR DİLİM AŞK
किशोर उपन्यासGeceyi dinliyordu Onur. Cırcır böceklerinin sesi her yerden geliyor, hafif bir esinti yüzünü yalıyordu. Deniz'in kokusu burnuna geldi ve derin bir nefes çekti. İnsan böyle bir yerde ölene kadar yaşayabilir diye düşündü. Şehrin kargaşasından trafik g...
