Working for him (voltooid)

31// Strikte opdrachten

Pov Luna Tyrell

Ik schiet overeind. Gedesoriënteerd kijk ik om me heen. De lampen staan aan en ik ben compleet alleen. Een nare droom dat was het, gelukkig geen realiteit. Ik had niet geweten wat ik zou moeten doen als dat realiteit zou zijn. Op dat moment gaat de deur open en komt Easton binnen gelopen met een handdoek om zijn middel. Waterdruppeltjes druipen over zijn borst naar beneden. Hij draait iets. De tattoo op zijn zij, valt me nu pas op. Ik bekijk hem van top tot teen.

Ik neem alles in me op. 'Kun je het zien?' Hij begint te lachen. Al blozend draai ik mijn hoofd weg. 'We vertrekken vanmiddag weer. Ik heb dadelijk nog een meeting.' zegt hij. Ik knik kort en vlug. 'Gaat het wel?' vraagt hij. Hij lijkt bezorgd. 'Ja het gaat wel.' mompel ik dan en wrijf met mijn hand door mijn haren. 'Gewoon een nare droom.' 'Oké dan, zou jij iets voor me kunnen ophalen? Het adres staat erbij.' zegt hij. Weer knik ik kort. Hij draait zich om en laat dan de handdoek vallen. Ik schrik. 'Wat?' 'Easton.' gil ik. Hij begint te lachen. 'Nog nooit een jongens kont gezien?' 'Jawel maar....' Ik kom niet meer uit mijn woorden.

Hij trekt een boxer aan en draait zich om. Mijn ogen worden groot. Ik snak ongezien naar adem. Hij kijkt me aan en knipoogt dan. 'Trek een broek aan.' zeg ik dan. 'Ik voel me wel comfortabel zo, jij niet?' Hij grijnst en ik kan die grijns nu wel van zijn gezicht af meppen. 'Doe nou maar gewoon.' Ik gooi een kussen naar hem. 'Lorenzo kan je wel brengen.' zegt hij. 'Is niet nodig, ik kan alleen wel even gaan.' zeg ik, juist omdat ik mijn hoofd even leeg moet maken.

Easton's gezichtsuitdrukking veranderd direct. 'Ik wil dat Lorenzo mee gaat!' buldert zijn stem boos. Ondertussen kleed hij zich aan. 'Maar...' 'Geen gemaar, ik wil dat hij mee gaat!' Ik durf van schrik even niks meer te zeggen. Gehaast klim ik maar uit bed. 'Ik ben me even opfrissen. Zeg Lorenzo maar dat ik binnen twintig minuten klaar ben en beneden in de lobby op hem zal wachten.' 'Luna het spijt me.' 'Is al goed Easton.' In de kleren van gisteren loop ik naar de deur. Ik open hem en sluit hem direct achter me. Ik blijf even stil. 'Je verlaat haar zijde niet. Ze weten alles over haar. Ik heb haar in gevaar gebracht.' hoor ik Easton zeggen.

Ik knijp mijn ogen dicht. Wie weten alles over mij? Ben ik echt in gevaar? Ik haal even diep adem en loop dan naar mijn hotelkamer waar ik me omkleed en even opfris. Als ik klaar ben, loop ik naar de lobby.

Als ik daar aankom, staat Lorenzo al te wachten. Ik zucht, hij is geen vreselijk persoon of zo, maar ik wil graag even mijn hoofd leeg maken. Dat lukt niet als hij me constant op mijn lip zit. 'Hey.' zegt hij en ik rol met mijn ogen. 'Ik weet dat je me niet mee wil hebben, maar ik heb strikte opdrachten gekregen van Easton. Die kan ik niet negeren.' zegt hij. Ik laat expres een geïrriteerde zucht horen om hem te laten merken dat ik het niet eens ben met Easton's besluiten.

Lorenzo en ik nemen een taxi naar het adres wat Easton me had door gegeven. Als we er zijn, betaald Lorenzo de taxichauffeur en loop ik alvast naar binnen. Een vrouw aan de balie kijkt me aan. 'Jij moet vast Luna Tyrell zijn. Meneer Kingston sprak over een hele mooie blonde jonge vrouw.' zegt ze. Ik voel me gevleid dat Easton zo over me praat. Het laat mijn hart een extra keer overslaan. 'Hier, dit moest ik je meegeven. Ik krijg een koffertje. Een zwaar en verdacht koffertje. 'Dankuwel mevrouw.' zeg ik en verlaat dan met Lorenzo het gebouw weer. 'Nou, dat was moeilijk joh. Ik zou niet weten hoe ik dat zonder jou had moeten doen.' maak ik Lorenzo belachelijk.

Hij kijkt me aan. 'Ik weet dat je dit niet leuk vindt, maar Easton doet dit alleen maar omdat hij om je geeft en niet wil dat er wat met je gebeurd.'