Working for him (voltooid)

40// Op naar Spanje

Pov Luna Tyrell

'Bedankt voor u belletje.' zeg ik en hang daarna op. 'Paige is nu stabiel. Ze heeft de operatie's gehad en is er goed door heen gekomen. De dokters vinden het een wonder dat ze nog leeft.' zeg ik tegen Riley en Sadie. Ik leg mijn telefoon neer en wrijf in mijn gezicht. 'Door de coma hebben ze haar leven kunnen redden. Alleen het is afwachten of ze wakker wordt of niet.' mompel ik erachter aan.

'Lun, je moet de stad uit. Het is te gevaarlijk, je hoorde Easton.' zegt Riley. 'Nee ik kan Paige niet alleen laten nu.' 'Ze ligt al een week in coma. We zouden vorige week al weggaan.' zegt Riley. 'Ik ga niet, pas als Paige wakker is.' 'Ze hebben gelijk Luna, ik duld geen tegenspraak. Voor jullie veiligheid moeten jullie alle drie even weg uit de stad.' Easton staat op van de bank. Ik zucht. Maar natuurlijk, hij denkt dat hij weer dingen voor me kan bepalen. 'Je moet stoppen met denken dat je alles voor me kan bepalen. Ik weet dat je graag de controle hebt over dingen maar niet mijn leven.' val ik naar hem uit.

'Rustig Lun, zo bedoelde hij het niet.' mompelt Sadie. Ik ga met een trillende hand door mijn haar. 'Sorry.' zeg ik. 'Het is veel om in je op te nemen en het is zeker niet niks, maar vergeet niet Luna dat wij het ook meegemaakt hebben en er altijd voor je zijn om je te steunen.' zegt Sadie. 'Je snapt het niet Sadie. Ik had onder dat bebloede laken moeten liggen. Ze kwamen voor mij en niet voor dat onschuldige meisje of voor Paige, nee voor mij.' 'Juist daarom moet je de stad uit. Het is gevaarlijk.'

Ik zucht. 'Oké, ik ga.' 'Ik zal zorgen dat jullie vanmiddag weg kunnen.' 'Maar, we gaan wel naar mijn ouders. Ze zijn alsnog vorige week weggegaan. We kunnen daar slapen voor een paar dagen en daarna een roadtrip maken.' 'Maar natuurlijk mevrouw.' Easton knipoogt. 'Ik ga vast spullen pakken.' zegt Riley. 'Ik help wel.' zegt Sadie en ze verdwijnen naar Riley's kamer.

Easton loopt op me af. 'Ik wil alleen dat je veilig bent.' zegt hij en pakt me vast. 'Dat begrijp ik Easton maar als ze overlijd en ik er niet bij ben, vergeef ik mezelf dan nooit. Dat moet je weten.' 'Dat weet ik. Zodra er verandering komt in haar conditie laat ik het je weten en dan kan je altijd met mijn privé jet hier naar toe vliegen. Ik weet dat het plat gezegd even kloten is nu, maar het komt goed.' zegt hij en kust mijn kruin. 'Ga je spullen maar pakken. Ik zorg ervoor dat jullie zo snel mogelijk weg kunnen.' zegt hij. 'Dank je Easton.' Ik geef hem een kus.

***

Drie uur later staan we op het vliegveld. 'Doe voorzichtig. Ik kom je opzoeken zodra ik hier wat heb afgehandeld.' zegt hij. Ik knik en geef hem een kus. Zijn hand glijdt over mijn heup heen. 'Lorenzo gaat met jullie mee en houdt jullie in de gaten.' Ik knik weer. 'Kom we gaan.' Sadie trekt me bij Easton vandaan. 'Bel als je geland bent.' 'Ja zal ik doen.' roep ik. Ik zie Easton verdwijnen. 'Je doet het beste.' zegt Sadie. Ik zucht. 'Ik hoop het.' mompel ik. 'We gaan er gewoon lekker even op uit. Easton houdt Paige in de gaten en Connor is er ook.' Ik snuif. 'Alsof ze zoveel heeft aan Connor.' Ik kijk naar Riley en ze blijft stil.

'Hallo.' Ik zie Lorenzo'n hoofd die om het hoekje steekt. Ik begin te lachen. 'Ah zie, ze kan wel lachen.' grapt hij. Ik giechel. 'Meiden, dit is Lorenzo.' zeg ik. Hij komt helemaal binnen lopen. 'Lorenzo, dit is Sadie en dit is Riley.' stel ik ze aan elkaar voor. Riley beurt een beetje op. Ik weet precies wat ze nu denkt. Het is bijna van haar gezicht af te lezen. Ze raakt algauw met hem in gesprek. 'Blij om weer naar Spanje terug te gaan?' vraagt Sadie dan en haalt me even uit mijn gedachten. Ik knik. 'Ja heel erg, alleen de omstandigheden zijn natuurlijk niet leuk.' Ik kijk weg.

Waarom moet dit mij overkomen?

——————————

Heyhoi allemaal,

Hoofdstuk 40 alweer! Ik wil jullie bedanken want working for him zit al dik over de 9K reads echt bedankt! Kunnen we de 10K halen voor het einde van het boek? Zou super tof zijn!

XxAyella❤️