Working for him (voltooid)

32// Mede mogelijk gemaakt door...

Pov Luna Tyrell

Met het koffertje loop ik Easton's hotelkamer in. 'Ik moet je zo terug bellen.' Ik smijt het koffertje op de tafel. 'Wat zit er in.' Ik sla mijn armen over elkaar. 'Luna niks wat jou aangaat.' Hij loopt weg van het raam en komt voor me staan. 'Ik meen het Easton, wat zit er in. Als je om me geeft open je het.' Hij raakt mijn arm aan en een rilling gaat door me heen.

Zijn aanraking maakt me nog steeds compleet gek. 'Het gaat je niet aan Luna.' 'Open dat verdomde koffertje.' Ik kijk hem aan. Zijn ogen spuwen vuur. 'Fijn.' Hij opent het koffertje en een glimmende gouden ketting komt te voor schijn. 'Nu blij? Het was een verrassing.' zegt hij boos en slaat het koffertje dicht. 'Sorry, ik heb het idee dat je zoveel voor me achter houdt. Je bent me niks verschuldigd dus je hoeft me niks te vertellen, maar het zou wel fijn zijn Easton.'

Ik haal mijn hand door mijn haar. 'Het was niet exact mijn plan om voor je te vallen Luna.' Hij draait zich om. 'Ze weten over je. Ik kan niet toe laten dat ze je pijn gaan doen. Ik wil je beschermen.' zegt hij en gooit zijn handen in de lucht. Hij loopt naar het raam. Ik loop achter hem aan. Zoveel emotie's schieten door me heen. Ik kan het niet meer ontkennen, hij ook niet meer. Als ik achter hem sta, leg ik mijn handen op zijn schouders. 'Easton het spijt me.' mompel ik. Hij draait zich om. Het blijft stil en ik staar hem aan. 'Waarvoor?' Hij draait zich om en pakt me vast.

'Vanaf het moment dat je door mijn deur kwam lopen met het sollicitatiegesprek wist ik het meteen.' Hij glimlacht. 'Wat wist je.' 'Dat ik voor je zal vallen.' Hij drukt zijn lippen op de mijne. Zijn zachte volle lippen. Ik ga mee in de kus dat langzaam overgaat in een zoen met passie en lust. Ik trek terug. 'Wat is er?' vraagt hij. 'Niks.' Ik lach even naar hem waarna ik mijn hoofd op zijn borst laat rusten. 'Ik wil naar huis Easton.' zeg ik. 'Ga je spullen maar pakken. Ik zorg dat we over een uurtje weg kunnen.' zegt hij.

***

Ik rol mijn koffer door de gang van het hotel naar de lobby. Easton maakte geen grapje toen hij zei dat we binnen een uurtje weg konden. 'Mooi, je bent er dus we kunnen gaan.' zegt hij en loopt voorop naar buiten waar al een auto staat. Lorenzo pakt mijn koffer over en loopt er mee naar de achterbak. Easton opent de deur voor me en ik stap in de auto. Hij duwt de deur dicht. Ik kijk hoe hij om de auto heen loopt en aan de andere kant naast mij instapt. Hij zegt verder geen woord en het voelt zo ongemakkelijk. Mede mogelijk gemaakt door het moment van zostraks.

Ik zucht iets te hard, en dat blijft niet onopgemerkt in de auto. 'Vertel, wat is er?' Ik word aangekeken door de ogen van Lorenzo in de achteruitkijk spiegel van de auto. 'Niks, gewoon beetje moe.' Ik doe net alsof ik moet gapen. Lorenzo begint te lachen. 'Ja tuurlijk, als jij dat zegt.' Ik rol ongezien met mijn ogen. Alsof iemand weet wat ik voel, wat ik denk en hoe ik met dingen omga. Ik kijk opzij en zie dat Easton druk bezig is met zijn telefoon. Ik doe er verder niets op uit en staar een beetje uit het raam, naar de bomen die pijlsnel voorbij schieten.

De woorden van Easton zetten me aan het denken. Kan ik mijn baas gaan daten? Sterker nog, wat voel ik voor hem? Gaat het alles beïnvloeden? En wat zal Riley hier wel niet van denken? Ik kijk opzij als ik het gevoel heb dat ik word aangestaard. 'Kun je het zien?' mompel ik. 'Ik vroeg je al twee keer wat.' Hij lacht. 'Sorry, wat zei je?' 'Of ik je kon ophalen overmorgen voor het feestje van de Morelli's?' zegt hij. Ik knik, ik was het compleet vergeten. 'Ja dat is goed.' Hij glimlacht even en ik zie Lorenzo zijn hoofd schudden.

Ik kijk gauw weer uit het raam. Op naar huis.

—————-

Hey hoi,

De 5K aangetikt yess super bedankt allemaal!

Lots of love!

XxAyella❤️