Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌹🌹🌹
Yazardan
İrem, aynanın karşısına geçti ve göz yaşlarını usulca bıraktı. Haklı buluyordu anonimi. Korkuyordu. Sevdiklerinin onu bırakmasından korkuyordu.
Zaten salak gibi inanmıştı Eser'e. Hiç bırakmayacağım dedikten 1 ay sonra ayrılmışlardı. Kendisiyle oyun oynadığını bile sonradan fark etmişti.
İçinden geçirdi bir şeyler. Sonra aynanın karşısına geçti ve dışına söyledi. "Ve ben sana sarılmanın nasıl bir şey olduğunu dahi bilmiyorum," dedikten sonra akan göz yaşını sildi.
Telefonunu eline aldı ve engeli kaldırdı. Daha sonra mesaj yazdı. Ne kadar kafası karışsa da anonim ona iyi geliyordu.
İrem: Haklısın.
İrem: Korkuyorum.
İrem: Herkese güvenmekte hata ediyorum hatta.
Anonim: Biliyorum.
Anonim: Ağlamasan mı ay prensesim?
İrem: Şu an sana sarılmak istiyorum. Hiç şansımız yok mu?
Anonim: Evinin oradaki parka gel ama sakın gözlerini açma ben gelince.
İrem: Tamam.
İrem telefonu kapatıp üstünü giyindi. Siyah hırkasını aldıktan sonra gerekli eşyalarını aldı ve evden çıktı. Temiz havayı çekmek adına yavaş yavaş yürüyordu. Temiz hava iyi gelmişti. Tam buluşacakları yere -parka- geldikten sonra gelen mesaja baktı.
Anonim: Kapat gözlerini.
İrem: Tamam.
Gözlerini kapattıktan sonra biri ellerini tuttu. Anonimdi bu. Sıcacık elleri, soğuk ellerine değdiğinde teni ürperdi.
Ulaş kollarını sevdiği kadının beline doladıktan sonra İrem kollarının Ulaş'ın boynuna doladı. Bir süre sonra, İrem Ulaş'ın sırtını ağlamaktan sırılsıklam etmişti. Ulaş elleriyle saçlarını oynadıktan sonra oturttu ve sarılmaya devam ettiler.
"Şşşt ağlama ay prensesi." Fısıltı ile söylemişti. İrem'de sesi tanıyamadı.
"Teşekkür ederim." İrem'in ağlamaklı çıkmıştı sesi. Burnunu çektikten sonra Ulaş yüzünü denkleştirdi. Eline peçete verip alnını öptükten sonra kulağına fısıldadı.
"Gitmem gerek. Hoş çakal ay prensesi." Ulaş kalkıp gittikten sonra kapüşonunu taktı ve hemen uzaklaştı. İrem'de gözlerini açtı ve arkasına baktığında kimseyi göremedi. Elindeki peçete baktıktan sonra yazılanı okudu ve aptal bir sırıtış sergiledi.
Seni seviyorum Ay Prensesi.
Ayağa kalkıp eve gittikten sonra koltuğa oturdu ve telefonunu çıkardı.
İrem: Bu gece için sağ ol.
Anonim: Bir daha sakın ağlama! Değmez bir karaktersiz için.
İrem: Peki anne.
İkisi de mutluydu bu gece. İrem telefonu kapattıktan sonra uykuya daldı. Ulaş ise İrem'in fotoğrafına baktı ve gülümsedi. "Ay prensesi, seni seviyorum." Fotoğrafı öptükten sonra kapattı ve uykuya daldı. _______________
