Walking in the Wind (Valdemora Series #2)

Chapter 3

Good thing he didn't wasted his time following me. Kung talagang itinuloy nga nila iyong naging halikan, aba'y sobrang tapang naman yata ang taglay noong lalaking iyon.

He got guts to make out in public. And worst, in the stream?

I know the fact that he's a filthy rich student but I don't know his entire reason why he's doing that.

Oo, walang hotel dito pero mayroon namang mga bahay o di kaya kwarto na pwede nilang gawing lugar para doon. He's a manwhore!

Kung sino-sino ang pinaglalaruan at ginagawan ng ganoong bagay. Sa lahat ng pwedeng makatyempo doon ay ako pa talaga na tinuturing na kasalanan kung anumang ginawa nila.

And God! It's my first time hearing a live moan! Hanggang ngayon ay tuwing sumasagi sa isip, naninindig na lang ang mga balahibo ko.

That will totally be the reason why I might not have a good sleep later. Ngayon pa lang ay sisimulan ko nang alisin iyon. Mukhang lason na paunti-unting kumakalat sa sistema ko.

"Thank you!" I said to one of our customer.

Nandito ako ngayon sa pwesto namin at ako ang nagbabantay. Si Mama ay pumunta sa bangko para mag-deposit ng savings. Ako tuloy ang naatasan dito. I don't have a choice.

Simula noong nangyari kanina ay dumiretso na kaagad ako rito. I didn't tell someone about it, even Mama.

Ayoko rin naman kasing problemahin pa nila iyon, lalo na si Papa.

It's just a minor happening which I didn't encounter on my everyday life. Talagang nawindang lang ako at iyong naging customer ko pa ang kahalikan.

Sana nga lang ay hindi na bumalik pa iyon sa trabaho ko. I'm not gonna entertain him if ever. Naglakas loob pa talagang tanungin ang pangalan ko kanina.

Where did he got that courage after knowing that I witnessed him making out with someone?

Iyon ba ang nadudulot ng palaging paggawa ng ganoon?

I took out the book I bought and started reading. Hindi pa man ako nakakabasa ng isang sentence nang may bumili na naman sa pwesto.

Tumayo ako at ngumiti sa customer. But my smile suddenly faded when I noticed the very familiar face in front of me.

Umurong kaagad ang dila ko sa pagtatangkang pagtatanong.

He's busy roaming his eyes until he reached mine. Umakto itong nagulat pa pero kaagad ring napalitan ng ngisi iyon.

Why the world is so small? Iniwasan ko na kanina pero heto na naman, pilit kaming pinagkikita kahit labag na labag sa kalooban ko.

Destiny sucks. And oh ,I'm not concluding this that we're really destined.

Sisisihin ko talaga kung sinong nagpauso ng ganyan kapag iyon nga.

Tuwing nakikita ko ay pumapasok sa isipan ko ang naging halikan nila. It's so gross seeing their picture in my mind. Lalo na iyong ungol. It's so disturbing!

"We meet again," his voice never made me felt scared at all. Hindi na katulad kanina. Ngayon ay mukhang nainis lang ako bigla lalo pa sa ngisi niyang iginagawad.

Taga dito ba 'to? Ngayon ko lang nakita at base naman sa itsura ay mukhang bago o di kaya ay lumipat? I don't think so.

"Anong bibilhin?" maayos kong tanong pero hindi nito inalis ang titig sa akin.

This time, he's not tying his hair. Mas lalo ko tuloy napansin sa malapitan iyong buhok niya.

Hindi ba ito pinagbabawal sa school nila? O baka malakas ang kapit sa nakakataas kaya nakakalusot?