"Sadece tesadüftü." Tekrar karşılaşmayacaktık.
"Ya o tesadüf bir kez daha gerçekleşirse?" Olabilirliğini düşündüm. Yine de çok düşük bir ihtimaldi. "O zaman şans derim." diye mırıldandım. Her ne kadar şansa ve diğer tüm o saçma şeylere inanmasam da...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
5.Bölüm|Değişimin Başlangıcı
Yanılmıştım.
Hasta olduğunu düşünmesi onu rahatlatmıyordu aksine daha da zorluyordu. Yaptığı en ufak bir hareketi buna bağlıyor, zihni tüm kontrolü ele geçiriyordu. Belki bir psikoloğa, ya da herhangi bir insana göre hasta kabul edilebilirdi ama o sadece farklı düşünüyordu.
Elimdeki günlüğü bu sefer onun hasta olmadığını bilerek inceledim. Sağ üst köşedeki üçgen belirli oranlarla çizilmişti, sadece kenarları değil sağ ve en üst köşeden de eşit olacak şekilde konumlandırılmıştı. Gülümsedim ve bir diğerine geçtim ama hepsi bu şekilde ilerliyordu tek farkları üçgenler hala eşkenarken defterin köşelerine olan uzaklıkları değişiyordu. Mesela sol alttaki -Buna tam olarak altta denemezdi daha çok orta eksenin altında kalıyordu o kadar.- üçgen tahminen aşağıdan üç parmak yukarıda, sol taraftan bir buçuk parmak ötedeydi. Sonra bakışlarım her zaman olduğu gibi yine o yıldıza kaydı. Ne her köşeye eşit uzaklıktaydı ne de düzgün çizilmişti. 'Sanki' dedim. Sanki zihni tüm o düşüncelerin boyunduruğundan kurtulmuş gibiydi.
Parmaklarım bir süre daha silinmeye yüz tutmuş şekiller üzerinde gezindikten sonra kapağı açtım ve kaldığım yerden devam ettim.
Bu seferki başlık 'Yamuk Kalp' ti. Okuduğum bu iki kelimeyle birlikte bakışlarım hemen pervazdaki kazınmış kalbi buldu. "İçi boş, yamuk bir kalp" diye fısıldadım sonra sabah olanlar aklıma geldi.
'Belki de bir sevginin, değişimin başlangıcını temsil ediyordur.' demişti. İlk başta bununla ne demek istediğini anlamadım, hatta o anda reddetmiştim ancak şimdi bu günlüğü okurken aslında bazı şeylerin farklı olduğunu anlayabiliyordum.
Kaldığım sayfayı karıştırmamak için telefonumu ters bir şekilde defterin arasına yerleştirdim ve oluşan kabarıklığı ya da tam kapanmıyor oluşunu önemsemeden kalın kapağı kapattım. 'Yamuk Kalp' diye içimden geçirdiğimde parmaklarım çoktan sol tarafımda kalan, pervaza kazınmış o kalbi bulmuştu bile. Fazla yamuktu ama üzerindeki pürüzler düzeltilmeye çalışıldığını da gözler önüne seriyordu.
"Değişimin başlangıcı." Diye fısıldadım. Belki de bu yamuk kalple başlamış ve yamuk bir yıldızla son bulmuştu.
Bu yüzden okumaya devam ettim. Onun gibi kendi sonumu bulabilmeyi umarak her bir sayfayı daha dikkatli, daha özenli çevirdim.
(Yoongi)
Beyaz mürekkepli kalemi dikkatli bir şekilde kalın, siyah kapak üzerinde gezdirdikten hemen sonra memnun bir ifadeyle ortaya çıkan eşkenar üçgene baktım. Her yere eşit uzaklıkta ve mükemmele yakın görünüyordu. Defteri iki elimle sıkıca kavrayıp dudaklarıma doğru yaklaştırdım ve mürekkebin daha çabuk kuruması için hafif bir şekilde üfledim.
