deniz kızı ile sarhoşlar masalı

6| İTİRAFLAR

medyaya tam da Nina'nın moodunu yansıtan bir müzik bıraktım💋

➰

Zar zor arabaya kadar ilerlemiş, şimdi de onun asistanı Sarah'a bağırışlarına maruz kalıyordum. Telefonu hoparlörde olduğu için konuştukları şeyleri dinliyordum bir yandan da. İyice yerime sinmiştim ve hiç sesimi çıkarmıyordum.

Evet, şu durumda sessiz kalıp konuşmamak benim için oldukça zordu. Ama şu an sinirinden faydalanmayı hiç ama hiç istemiyordum. Keyfimi hiç bozamazdım.

"Ne işleri var o kameramanların şirketin etrafında Sarah? Güvenlik ne işe yarıyor orada?!"

"Güvenlik içeri almayınca gittiklerini düşünmüştük ama arka kapıda duracaklarını tahmin edememiştik, efendim. Bizim hatamız."

"Çektikleri fotoğrafları paylaşmışlar mı?"

"Ben hepsiyle ilgileniyorum. Paylaşılan her yerden kaldırılması için uğraşacağım."

"Yarına kadar hiçbir yerde o fotoğraflara rastlamayacağım!"

Birkaç şey daha konuştuktan sonra kapamıştı telefonu. Eliyle direksiyonda ritim tutarken onu ilk defa bu kadar sinirli görüyordum. Daha önce bana hiç bu kadar sinirlenmemişti. Tabii bir liseli ergene ne kadar sinirlenebilirse!

Bakışlarını üzerimde hissettiğimde istemsizce ondan tarafa bakmıştım ama o geri yola çevirmişti bakışlarını. Sıkıntılı bir nefes aldı. Ardından konuşmaya başladı.

"Vaktin var mı? Seninle konuşmak istediğim bazı konular var."

Konuşalım aşkım, konuşalım bebeğim, konuşalım hayatım!

İçimden olanlara sevinirken dışımdan olabildiğince tepkisiz kalmaya çalışarak "Konuşalım," dedim sanki mağduru oynarmış gibi. Onun kadar ben de mağdurdum sonuçta. Öyle değil mi?

Benim onaylamamla birlikte ilerlediğimiz yoldan farklı bir yere saptı. Aynı hızda arabayı sürmeye devam ederken ben de dışarıyı izliyordum.

Arabayı dakikalar sonra tenha bir yol kenarında durdurdu. Sağ tarafımızda ormanlık bir manzara vardı ve yoldan da çok nadir araba gelip geçiyordu. Büyük ihtimalle yine birilerine yakalanmamak için getirmişti beni buraya.

"Ailen durumu yanlış anlayabilir."

Konuşacağımız konu belli olmuştu. Kameramanlara yakalanma olayından başlardık. Sonrasında nasıl olsa kavga edip mükemmel sohbetimizi (!) sona erdirirdik.

"Durumu açıklarsam bir sorun çıkmaz."

"Eğer fotoğraflar magazin sayfalarında yayılırsa herkese yakın bir arkadaşımın kardeşi olduğunu açıklayacağım. İnsanlar düşünmeden konuşurlar. Söylentiler çıkmaya başlarsa ailen bu durumdan kötü etkilenebilir, gereksiz yere üzülürler. Benim yüzümden başına böyle bir şey gelmesine izin veremem."

"Senden böyle bir şey istemiyorum. İnsanların ne söyleyeceği umrumda değil."

"Gerçekten bu hayatı mı istiyorsun, Nina? Daha çok gençsin. Gençliğini bu şekilde mi harcayacaksın gerçekten? Diyelim birlikte olduk. Sonra ne olacak biliyor musun? Sırf başka insanların dikkatini çekmek için acımasızca hayatını eleştirecekler! Yaptığın en ufak bir hatayı bile sanki bir suç işlemişsin gibi abartacaklar. Ve bunları sadece üzerinden daha fazla para kazanmak için yapacaklar!"

"Umrumda olan sadece sensin, bunu anlaman için ne yapmam lazım? Başka insanların ne düşündüğü gram umrumda değil! Sana olan hislerimi basit bir şeymiş gibi görmeye bir son ver artık. Ben seninle olmak istiyorum. Bunun getirilerini göze alabiliyorum. Ama sen en başından beri korkaklık yapıp beni görmezden gelmeyi tercih ediyorsun..."

Gözlerimi sımsıkı kapatıp bir süre öylece bekledim. O da cevap vermemişti zaten. İkimiz de bugün tabularımızı fazlasıyla yıkmıştık. Ona ilk defa kendimi bu kadar çok açıp bazı itiraflarda bulunmuştum. Bugün için bu fazlasıyla yeterliydi.

Biraz daha böyle devam edersek gencecik yaşımda cinayet işleyecektim. Anlarsınız ya, sinirden.

Konuşmanın bittiğini anlayınca arabayı çalıştırıp geldiğimiz yoldan geri sürmeye başladı. Ben de pencereden gün batımını izliyordum. Bugünün böyle sona ereceğini sabah güne başladığımda söyleseler güler geçerdim. Bir sürü şey yaşamıştım ve birçok duyguyu da bugüne sığdırmıştım.

Araba uzun bir yolculuğun ardından evimin önünde durduğunda inmek istemesem de teşekkür ettim ona. Bakışlarım bir şeyler söyleyip söylemeyeceğini anlamak için onu bulurken daha fazla beklemenin bir anlamı olmayacağını anlamıştım. Arabanın kapısını açmak için uzandım ama adımı söylemesiyle duraksamıştım.

"Nina."

Bana seslenişiyle beklentiyle kafamı ona çevirdim. Maviş maviş gözleriyle bana öyle masum bakıyordu ki ona sımsıkı sarılasım geliyordu. Düşüncesi bile beni fazlasıyla heyecanlandırmaya yetmişti.

"Sana bir şans tanımak istiyorum," demesiyle kaşlarım şaşkınlıkla havalandı. Devam etmesi için ona bakışlarımla baskı uygularken o da çok oyalanmadan devam etti konuşmasına.

"Eskisi gibi aramıza mesafe sokmaya çalışmayacağım. Zamanla sen de bunun bir heves olduğunu anlayacaksın zaten. Sadece bunu bir büyüğün olarak hislerine saygı duyduğum için yaptığımı bil. Çünkü hâlâ daha aramızdaki yaş farkını göz ardı edebilmiş değilim."

"Ne dedin sen?!"

Ona öylece bakarken o ise tepkime gülmekle yetindi. Tanrım, kalbime mi indirmek istiyordu bu adam?!

Bana bir şans vereceğini söylemişti. Ondan sonra söylediği cümleler umrumda bile değildi. Sonuç olarak her ne olursa olsun bana bir şans vereceğini söylemiş miydi? Söylemişti!

Bana şans vereceğini söylemişti.

Bana şans bir söylemişti vereceğini!

İçimden defalarca söylediği cümleleri tekrarlarken doğru mu anlıyorum diye birkaç defa daha düşünmeye başladım. Yüzüne öylece bakıyordum ve olanları algılamaya çalışıyordum.

Birden sevinçle çığlık attım. Beklemiyor olacaktı ki kaşları çatılmıştı. Ona doğru uzanıp yanaklarını parmaklarımın arasına aldım ve mutluluktan sıktırmaya başladım.

"Ama ben seni yerim, yer!"

O bileklerimden tutup beni kendisinden uzaklaştırmaya çalışırken "Tamam yeter bu kadar. Ah, canım acıyor!" diye sızlandı.

Ellerimi yanaklarından çekerken uzanıp sıktırdığım yerlere öpücük kondurdum. Ardından "Merak etme. Arkadaşça," diyip gülümsedim. Ona iyi geceler dileyip alelacele arabadan inerken bir an önce evime girip koltukların üzerinde tepinmek istiyordum.

Son kez ona el sallayıp arkamı döndüm. Evime doğru adımlarken kendi kendime mırıldandım. "Nah arkadaşça! Bana aşık olana kadar sen kendini arkadaşça diye kandırmaya devam et Domenic Bey."