Ludic Selcouth #1: Cracked Beat

Hit #35

“Architect, DG invited us to a seminar in Cebu for 3 days. Are we go for this?” tanong ko kay Lucien habang nakatutok siya sa kaniyang laptop. Deso Groups emailed me an invitation for a 3 day seminar in Cebu. I just donʼt know if we can attend to this, we are busy on our resort project and we also have a line-ups of smaller projects.

He glanced at me and leaned his back on the swivel chair. “Deso Groups? We canʼt decline that. Theyʼre one of the stock holders of LUCCUS.” napatango-tango naman ako.

“Okay. Iʼll email them that weʼre go for it. And our flight should be tomorrow.” he massaged the bridge of his nose and nodded.

Lumabas na ako ng office niya at bumalik sa cubicle ko. Ipinagpatuloy ko ang pagtatrabaho at ginawa ko na rin ang ibang reports na dapat ay bukas ko pa gagawin. I just stopped when I saw that itʼs already 6 in the evening. Nagligpit na ako ng gamit at kinuha ang handbag. I headed to my car and drove home. Kailangan ko pang mag-impake ng mga damit para sa flight namin bukas.

Nang matapos makapaghapunan ay binanggit ko na kay mama na mawawala ako ng 3 days para sa seminar. Matapos ang mga 'yon ay pumasok ako sa kuwarto at nagsimulang mag-impake ng mga gamit na sakto lang sa pang-tatlong araw.

I immediately lie on my bed the moment I finished packing my stuffs. Maaga ang flight bukas kaya naman kailangan ko nang matulog para hindi ako ma-late ng gising. Papikit na ako nang biglang tumunog ang cellphone na nasa bedside table. I lazily reached for it. Hindi ko na tiningnan kung sinong tumatawag at agad na iyong sinagot.

“Hello?” I greeted

“Zemi! Kumusta? I miss you. Iʼm so lonely here in California.” napadilat ako nang marinig ang boses ni Signy.

“Sig! Iʼm fine. Ikaw? Ang tagal mo pang makaka-uwi! I also miss our night outs.” she has a project in California. Siya ang architect na ipinadala ng dad niya para roʼn.

“Ugh I know right. Maybe 3 or 4 more months? Iʼm so sad and lonely...” ungot niya kaya napatawa ako.

“Donʼt worry, malay mo ay diyan mo na pala mahahanap ang forever mo. Nasa Cali lang pala,” sabi ko at humakhak.

“Whatever, Zemira! You also said that to me 3 years ago! Ang tagal ko nang naghihintay!” mas lalo akong natawa sa sinabi niya.

“Patience, Signy, patience.” she scoffed.

“Howʼs your project? Hindi baʼt nakakasama mo si Tase diyan?” natigilan ako at napangiwi.

“Itʼs good, so far. And Tase, we are both professional.” actually, not that professional. Mahahalata mo kasing may galit sa 'kin si Tase. Heʼs so cold! Laging nakakunot ang noo lalo na kapag nakikipag-usap ako sa iba. Ewan at hindi ko siya maintindihan.

“Oh? Thatʼs good. Akala ko kasi ay hindi ka pa nakakamove on—”

“Signy! Pinagsasabi mo diyan? Anyways, I need to sleep now. I have a flight tomorrow.” humalakhak siya.

“Saan punta mo?”

“We have a 3 day seminar in Cebu.”

“I see. Okay, good night to you, Zemi! Have a safe flight tomorrow, love you.”

“Thanks, Signy. Love you too, take care.”

Nang matapos ang tawag ay agad na rin akong natulog.

Kinabukasan ay nabulabog ako sa lakas ng lecheng alarm clock ko. Pupungas-pungas akong bumangon at pinatay 'yon. 3 am. I groaned. So early!

Tamad akong naligo at nag-ayos. I wore a black overall with a white spaghetti strap shirt inside, I also wore my black stiletto. I donʼt really need to wear more formal clothes yet so this will do. Alam ko namang hindi kami agad didiretso sa seminar pagkarating doon kaya hindi muna ako magsusuot ng formal attire.