RED S1 (Completed) S2 (On-Going)

Chapter 1: First Encounter (Updated)

RED

LJ's POV 

Hi, I'm Loureen Jane Martinez. LJ for short. 19 years old was born on January 17, 1993.  11 years na ang nakakalipas but...

I still remember the day when my Mom and Dad WERE KILLED. Actually, it all happened on my 8th birthday.  

But I know that it was just the beginning. 

*

JUNE 2016
Aires University

Ngayon ang unang araw ng pasok ko sa Aires University. 9:30 pa ang unang klase ko kaya may oras pa para maglibot-libot. Actually, ni hindi pa ako makapasok kasi sobrang naaamazed ako sa Main Gate ng Aires University. 

Tapos nung papasok na ko ng campus, may steps kasi, bigla akong napa "Oooouch naman!!!" Naitulak kasi ako ni Ateng sumisigaw ng: "Andyan na si Red Oliver!!!"

Biglang nagkagulo. Grabe tilian at sigawan. Sino ba yang Red Oliver na yan? May pumaradang kotse sa harap mismo ng Main Campus , and that's the last thing I saw kasi sobrang natutulak na ko. Siguro mataas na tao yung dumating kasi mukha ring mamahalin yung kotse. Di kaya artista?

Hmm. But I'm not interested. 

Bawat madaanan ko aba puro "RED OLIVER" ang bukambibig. Nakakarinda. Sakit kasi sa tenga nung mga babaitang tumitili. Nambabangga pa. Pumasok ako sa isang pinto nang isang 3 storey building. Nang biglang..

AAAAAAAAAAAGGGGGGGGGGGHHHHHHHHHHHH!!!

Bug! Kabam! Kaboom!

Oa no? Joke lang. May nakabangga kasi sakin, ULIT este BUMANGGA sakin eh. Hindi lang pala babae, pati narin lalaki. Yes, he's a man. Tall, Pale and Handsome. Oo, pale. Maputla ehh. 

"Sorry Miss." Sabi nya nang hindi ako tinitingnan then aalis na sana sya but..

"Excuse me. Pero SORRY? Is that how you say sorry? "Sorry Miss" Matatanggap ko ba yun ni hindi ka nga tumingin saken?"

Sabi ko. Pero tong lalaking to walang imik. He's just starring at me. Matalim yung tingin niya sakin. Matalim as if yung mata niya parang patalim. 

DUG DUG DUG sabi ng heart ko. Parang tumigil yung mundo ko. Hindi ako makagalaw ni hindi ako makaimik. Kung nasa movie kami, andito kami sa scene na tumigil ang oras tapos nagslowmo yung paligid. Tapos pati mga dahon sobrang dahan-dahan na bumabagsak samin.

Hanggang sa may napadaan sa gilid namin.
"Good Morning, Mr. President." Nagbow siya sa lalaking kaharap ko. 

Ano raw? MR. PRESIDENT? Maay Gaaad. President ba siya ng university na to? NAH, he looks more like a student than a University's President.

Pero PRESIDENT daw ehh. LJ naman kasi ehh. 

"Sir, sorry po sa mga pinagsasabi ko kanina. Sorry po, Mr. President." Sabi ko habang nakayuko. Di ko inaangat ulo ko.

Pero nakatingin pa rin sya. I can't see it but I can feel it. Pinagpapawisan na ako sa kahihiyan. Then tumalikod na siya sakin. Nagsimula na rin siyang maglakad papunta sa door ng ewan ko kung ano tong napasukan ko.

"Mr. President sorry ho ulit ha?" sigaw ko. Pero parang hindi na niya yata ako narinig. KASALANAN KASI TO NI RED OLIVER EHH!!! sigaw ko ulit. 

"Miss, silence please." sita sakin ng isang parang Ma'am. Aww. Nasa library pala ko. 

TO BE CONTINUED

*

LJ's POV lang to.

Kaya short lang.  Eto na muna dahil problemado pako. Hindi ako pinapatulog ng report ko sa Management -_- sa fri na yun. WISH ME LUCK! Aral tayo ng mabuti. 

/IamMarshmallow