Kabanata 5

10.8K 540 134
                                    

HOPE

"Pa!" sigaw ko nang mabilis niya kaming tinalikuran ni Chance at napasinghap ako ng makitang kinuha niya ang antique niyang espada na mula pa sa bumbay.

"OH FUCK!" Chance gasped and without words, he firmly grabbed my wrist.

"Takbo!" he screamed and he dragged me out with him. My throbbing heart and my knees are getting weak from running.

"BUMALIK KAYO RITO!" galit na sigaw ni Papa at kahit gusto kong huminto ay patuloy sa pagtakbo si Chance.

Napalingon ako sa direksyon si Papa na hinihingal sa pagtakbo at kahit ako ay mauubusan ng hangin sa bilis nang pagkaladkad ni Chance sa'kin.

Daig pa niya ang atleta sa haba ng hangin niya at bilis niyang tumakbo.

"L-Let me go, bakit mo 'ko sinasama?!" habol hininga kong tanong at salitan ang tingin ko sa daan at kay Papa. Muntikan pa akong matapilok at narinig ko ang mahinang pagtawa ni Chance.

And damn that gentle laugh, it was like a sweet melody that dropped down to zero temperature.

"Just run and don't look back. Baka maabutan tayo ng tatay mo at idiretso tayo sa sementeryo." his mellow voice softened my anger yet I'm scared how my Papa looked at us and his reaction is more dangerous than being with this man.

So, I had no choice but to keep running with him even I'm losing air to breathe. Kamuntikan na rin maupod ang tsinelas ko pero patuloy kami sa pagtakbo.

Gustuhin ko mang tumigil pero kinakabahan ako na baka dumiretso kami sa hukay ni Chance nang dahil sa mga pinagsasabi niya.

That jerk! He's not thinking and put me into jeopardy, "Kasalanan mo 'to! Bobo ka ba at sinabi mong na buntis mo 'ko?!"

I am now panting and we stop running. He loosen his grip and I fell into my knees, rest my palm to my chest as I take a deep breathe. Napalingon pa ako sa likod at hindi ko na nakita si Papa. Mukhang malayo na rin ang narating namin ni Chance, pero hindi ko maiwasang mag-alala sa kondisyon niya. Kagagaling lang namin sa hospital kanina kaya paniguradong mahihirapan siya o baka atakihin pa siya.

Bwisit! Ano ba 'tong pinasok ko? Parang kanina lang tumatawa pa ako kasama siya at ipinangakong hindi muna mag a-asawa pero mukhang kahit anino ko, kailangan kong itago ngayon kay Papa at dahil 'yun sa sira ulong lalaking 'to!

"Ikaw! Siraulo ka!" sigaw ko at gigil kong pinaghahampas si Chance. Panay ang salag niya at mabigat ang bawat paghinga but he still managed to mock me.

"We're even now, witch." he mumbled as he smugly smiled at me and swiftly grabbed my wrist toll me closer to him. Our bodies brushed against each other that sent an unexplainable heat that zapped through my veins. I tried to suppress it by pressing my lips together, but he lowered his face to mine and I'm not sure if he felt the same electricity but he I noticed how he gasped silently.

I looked closely into his darkened brown eyes and his clear and glistening eyes summoned my heart to leap out from my chest and almost steal my soul, yet I was taken aback by his firm voice, awakened my indecent cognizance.

"And don't whine at me, it was you who started this game and besides…" he intently halted and smirked, "The damage has been done,"

Chasing ChancesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon