Ebullience (Z+U)Completed✔

၁၁။(​ေပးဆပ္​ျခင္​းလံု​ေလာက္​ၿပီလား)

(Zawgyi)

ကျ​နော့်​ကျမှ.....

အမုန်းနဲ့အခု​လောက်​အထိ

​ပေးဆပ်​လိုက်​ရသတဲ့လား။

~~~~~~~~

ကျ​နော်​သူ့လက်​ကိုကိုင်​ပြီး ထိန်းလိုက်​တော့ လက်​ကြီးကလဲ​အေးစက်​လို့။

"J-jk.....အဆင်​ပြေရဲ့လား"

"မင်း....."

ကျ​နော်​နဲ့သူထိုနားမှာရပ်​ရင်း ကျ​နော်​ဘာဖြစ်​လို့ဖြစ်​နေမှန်းမသိ....။သူကြည့်​ရတာလဲ​တော်​တော်​အဆင်​မ​ပြေဖြစ်​နေသည်​။

"ကျ​နော်​ဆေး-"

ကျ​နော့်​စကားမဆုံးခင်​ကျ​နော့်​လက်​ကိုဆွဲပြီး​ကျောင်းရဲ့ပထမထက်​စတိုခန်းအထိ​ခေါ်လာခဲ့သည်​။ခုန​တောင်​မူးလဲမလိုဖြစ်​နေတဲ့ သူဆီဘယ်​ကအား​တွေ​ရောက်​လာမှန်း ကျ​နော်​စဉ်းစားလို့ကိုမရဖြစ်​သွားသည်​။စတိုခန်းဆို​ပေမယ့်​အဲ့အခန်းက စာသင်​ခန်းကဲ့သိုကျယ်​သည်​။ခုံအပို​တွေနဲ့ စက္ကူဗုံး​တွေသာရှိသည်​။

"လွှတ်​.....လက်​နာ​နေပြီ"

လက်​ကျိုးမလားမှတ်​တယ်​မခံနိုင်​တဲ့အဆုံးကျ​နော်​လဲ​အော်​လိုက်​သည်​။

ကျ​နော့်​ကိုအခန်းထဲပစ်​ထည့်​လိုက်​သည်​။ကျ​နော်​အခန်းရဲ့ကြမ်းပြင်​ပေါ်ကို​ခွေခနဲကျသွားသည်​အထိ။သူ့ကိုကြည့်​လိုက်​တော့အရမ်း​ဒေါသထွက်​နေသလိုမျိုးကြီး ကျ​နော်​ကိုကြည့်​နေသည်​။တစ်​ရှူးရှူးနဲ့​မောသလိုကြီးလဲဖြစ်​နေသည်​။ပြီး​တော့ သူ့​ဘောင်းဘီ​နေရာကလဲ........။

ကျ​နော်​တစ်​ခုခုကိုအ​ခြေအ​နေမ​ကောင်း​တော့မှန်းခံစားမိလိုက်​သည်​။အဲ့​တာ​ကြောင့်​ထထိုင်​ပြီး အခန်းဝကိုပြန်​ပြေး​ပေမယ့်​လမ်းတစ်​၀က်​မှာတင်​ကျ​နော့်​ကိုပြန်​ဖမ်းချုပ်​သည်​။

"လွှတ်​......ကျ​နော်​ဒီမှာမ​နေနိုင်​ဘူး....."

ကျ​နော်​နဲ့သူက အင်​အားကလဲမမျှ သူလက်​ထဲကရှန်းဖို့ဆိုတာအလွန်​ခဲရင်းလှသည်​။ထိုအချိန်​မှာ ကျ​နော်​သိ​နေတာ​ကြောက်​စိတ်​တစ်​ခုတည်းရယ်​....။