Chapter 3

78 3 0
                                    

‡ Note: Flashback of February 23, 2019 ‡

It's been days and I've stopped chatting him for some reasons. Like, we've been talking sa chat for almost 2 months already and we've shared some informations about ourselves too.

Or more like, I've told him enough informations about his crush.

Wala, naiinis lang ako. Sometimes his jokes are too offensive and I think he isn't aware of that. I mean, can't he be not insensitive too? Minsan kasi, hindi na nakakatuwa jokes niya. Nakaka-offend na nakakapikon na nakakainis sobra.

Bumaba ka na daw! Male-late ka na sa school mo Blythe!” sigaw ng pinsan ko kaya inayos ko na ang mga gamit ko at kaagad na lumabas ng kwarto

Naabutan ko sa dining area sina mommy at daddy at pumunta ako sa kanila para humalik lang and magpaalam.

Kakain na lang po ako sa school. Male-late na po ako. Na-late din kasi ako ng gising.” paalam ko sa kanila

“What's keeping you awake?” tanong ni daddy

Tumingin lang ako sa kanya tapos kay mommy, tapos kay daddy ulit saka ako ngumiti sa kanila at umiling.

“I just can't sleep last night dad. That's it. I gotta go po. See you later!” sabi ko

Hindi ko na sila hinintay pang sumagot dahil alam kong magtatanong pa ulit sila lalo. Nagmadali akong lumabas at kaagad na pumasok sa kotse.

When I was on my way, natulala lang ako kakaisip. I mean, I don't know too what has been bothering me these days. Bigla bigla na lang ako nalulungkot and such for no reason at all. Sometimes I feel pressured aboit my academics too. Natatakot akong ma-fail ko ang parents ko at ma-disappoint sila sakin.

Plus, I've been thinking of someone too that just can't get out of my head. I mean, why?

“Blythe, nandito na tayo.” sabi ni manong

Nabalik ako sa diwa ko at ngumiti sa kanya saka ako bumaba ng sasakyan.

“Thank you po manong!” paalam ko sa kanya bago ko tuluyang isinara ang pinto ng sasakyan

When I was on my way to my room, napatigil ako when I remembered hindi pa ko kumakain. Kaya bumaba ulit ako para pumunta sa cafeteria.

Seems like Roisin and Laoise's late too because I haven't seen them yet.

“Hey, what's up?”

Napatigil ako sa pagbukas ng binili kong sandwich when I heard his voice. Why do I need to see him first thing in the morning?

“Sup.” sagot ko na hindi siya nililingon

Naupo siya sa harapan ko which made me suddenly feel annoyed and I don't know why.

Mas lalo pa kong nakaramdam ng inis nung ngumiti siya sakin at nilapag sa harapan ko ang isang strawberry shake. How did he know?

“Cindy told me.” simpleng sabi niya na para bang nababasa niya kung ano ang nasa isip ko

“Thank you, for this.” sagot ko saka ako ngumiti ng bahagya

Since then kasi, any strawberry flavored drink or food ay comfort food ko. And lately, I've been feeling down pero I couldn't get to buy anything to comfort myself. I mean, it's like I couldn't comfort my own self.

Memories of You (Completed)Where stories live. Discover now