Along the way ( Province #1 )

Kabanata 15

I don't how long I've been staring at my phone. Thinking if I should call Abel. My cousin Christian called him earlier.

Kung kanina'y sinabi niya na busy siya, paano na kaya kapag ako na ang tumawag sa kanya? Imbes, na istorbo ang makuha kong salita, sagabal pa ang makuha ko dahil lang sa pagtawag sa kanya.

I dismissed the thoughts away, and with my trembling hands, I picked up the phone from my bed and dialed Abel's number. It tooked copious rings before someone answered the line.

Tanging paghinga lang ang maririnig sa pagitan naming dalawa. Tama ba itong ginawa kong pagtawag? Should I end it?

Mistulan ko ng ibababa ang linya ng bigla siyang nagsalita. "What is it?"

Nahugot ko ang hininga ko dahil sa baritonong boses na narinig ko, maging sa pag baba at taas ng boses niya. Hindi ko mapagkakaila na namimiss ko na nga talaga siya. Pero, tama ba ang narinig ko? What is it? Huh! parang may mali, hindi ba dapat kapag may tumatawag sayo lalo na't unregistered number dapat' Who's this?

Lumakas ang kalabog ng dibdib ko, hindi naman siguro niya alam na ako ang nasa kabilang linya, siguro nagkamali lang siya ng sabi.

"Ahmm, A-abel..." mahina at kinakabahang sabi ko.

"What is it? Gracia,"

Tuluyan na akong tinakasan ng hangin dahil sa pagbanggit niya sa pangalan ko. Bumubuka ang bibig ko pero hindi kalaunan ay isasara ko rin, pinag-iisipan kung anong sasabihin.

Kinagat ko ang isa kong daliri, para magising sa katotohanan.

Maka ilang buntong hininga ang narinig ko sa kabilang linya bago ito magsalita. "Sleep, Gracia. It's almost midnight. Marami pa kayong gagawin diyan kinabukasan."

Huminga ako ng malalim. "A-ano, Abel. Nasaan ka ba?"

Ilang minutong hindi siya sumagot sa akin. "Just sleep, ang payat mo na, kaya walang pumapasok na sustansya sayo! nagpupuyat ka."suway na sabi nito sa akin.

Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman sa pinag sasabi niya sa akin. Nagmistulan siyang magulang ko dahil sa pag suway niya.

"A-ayoko pa, hindi muna ko matutulog." pag suway ko sa utos niya.

I heard him groaned in protest. He's heavy breathing shows that he's trying his best to keep his patience on me.

"Sleep, swear yo---"

I cut him off. "No! I don't want to, g-gusto kita makausap," pag pilit ko.

Dahil sa sinabi ko, napaghahalataan na sabik na sabik ako sa kanya, pero hindi naman sa ganoon. Pinagbibigayan ko lang ang sarili ko. Kahit sandali lang, marinig ko lang boses niya.

Napa pikit ako ng mariin dahil sa mga pinag-iisip ko. Ganito na ata ako kabaliw para lang makausap siya.

"Okay... What do you want to talk about?"

I bit my lip to supress my smile. Kung ganoon, pinagbibigyan na niya akong maka usap siya.

"Kumain ka na?" mahinhin kong tanong.

I heard him cleared his throat. "I did, I'm just now doing some of my paper works," sabi niya sa mababang boses. He paused. "You, have you eaten?" he said with stern voice.

Umiling ako kahit hindi niya ako nakikita. "Hindi... Hindi ako kumakain sa gabi,"

May narinig akong lagaslas ng tubig sa kabilang linya, siguro'y nasa banyo ang isang ito. Ngumuso ako ng hindi pa rin siya sumasagot. Ano na kayang ginagawa niya? Masyado kaya akong nagiging abala sa kanya?