Along the way ( Province #1 )

Kabanata 29

Abel!" suway ko.

Kanina ko pa siya sinusuway pero hindi man niya lang ako pinapansin. There's him, standing confidently, with his hands holding a piece of cigarette between his deft metal fingers.

Along with my heavy breath, sinipa ko siya sa may binti niya. Dahilan para mapangiwi ito sa sakit. Serves him! Sa tagal-tagal na kasama ko siya, ilang beses ko na rin siyang patagong naninigarilyo. Sa likod ng bahay, sa loob ng banyo, sa kusina. At ngayon dito sa harap!

Abel growled painfully. Hawak ang nasaktang binti.

Napanguso ako sa pinakita niyang reaksyon. Iyan ang mga napapala ng matitigas na ulo!

"I told you to stop smoking! Ilang beses na kitang sinabihan!" I said giving him glares.

He moved towards me, but I stepped back. Huminto siya at tinitigan ako ng mariin. Tinatantiya ang kilos ko.

"Quit smoking!" ulit ko.

Huminga siya ng malalim, pinipilit pakalmahin ang sarili. He should be! Hindi niya matatapatan ang ugali ko, sa makalipas na araw napapansin ko rin na mas mapag pasensya siya kumpara sa akin. That's why it's harder for him.

"I will, just come here!" he demand.

Lumayo ako, pilit pa ring hindi siya pinapakinggan. I tilted my head, avoiding his intent stares.

"Singungaling!" sigaw ko.

He sighed and shut his eyes tightly. Bumagsak ang tingin ko sa kamay niyang may hawak pa rin na sigarilyo. Nang mapansin niya ito, dali-dali niya itong tinapon sa lupa, firmly crushing it.

Nag-angat siya ng tingin sa akin, anticipating that I'll moved towards him. Nakahinga ako ng maluwag nang wala na siyang hawak na sigarilyo.

He creased his brows, still waiting me to move forward. Napanguso ako dahil sa naiinis niyang mukha. Kaunti na lang sasabog na ang bomba!

"I threw it." with his brows furrowed.

Tumango ako. "But you didn't quit,"

Ang natural niyang madilim na mga mata ay mas nadagdagan pa ng inis. Tilting his heads, Abel jaw clenched.

"Old habits die hard,"

"Oo die hard, mamatay ka ng nahihirapan!" pabalang kong sabi.

Tumalikod ako, not minding what he would say.

"Gracia," he called me.

Hindi ako nakinig at patuloy na naglakad. Never minding his sweet voice. Hindi ako magpapauto sayo ngayon Abel, you should learn!

"Hey," he stalked behind me.

"Hindi na ako maninigarilyo," he said loud and clear. Enough for me to stay.

Napanguso ako, pinipigilan ang ngiti. Humarap ako sa kanya at lumapit.

"Really? Hindi ka nagsisinungaling?" paninigurado ko.

Abel rolled his tounge inside his cheek. Pinipigilan ang nagbabadyang mga ngiti.

"I will, kung ikaw ang magiging bisyo ko,"

"A-ako?" gulat kong tanong.

Abel crossed his arms, giving me his intent stares. Hinagod niya ng tingin ang buong katawan ko. Dahilan para mamula ako.

"Bastos!"

Naiinis, nagmartsa ako papalayo sa kanya at pumasok sa loob ng bahay. Abel's laugh echoed in my ears. He really loves to tease me!

Hapon ng mapag desisyunan kong bumab. Papakainin ko pa nga pala ang mga bibe at manok. Wala na sigurong mga tubig iyon.

Startled, when Abel blocked my way. Iniwas ko ang tingin ko, pinapahalatang galit pa rin.

"Baby,"

Naramdaman kong nag-init ang mukha ko dahil sa tinawag niya sa akin. He knows where to spot my weakness!

Bagamat kinikilig. Nilampasan ko pa rin siya. Pinipilit na hindi maging marupok.

"I want to show you something,"

Curious, I stopped walking. Naabutan na niya ako sa paglalakad. Abel pulled me by the elbow.

"Where?" swallowing my pride.

Abel's lips portruded in a sly smirked. Finally showing his perfect set of white teeth.

"Pio, porac pampanga."

What Abel said, drive me thinking. Hindi ko mapigilan ang saya dahil alam kong makakapunta na naman ako sa panibagong lugar. Noong una, si Joshua lang ang nag-aaya sa akin. Mabuti naman at si Abel na ngayon. Though, I'm still glad Joshua kept me happy having me beside him.

Nakahiga ako sa kama, looking outside the window. Changes, Please be good to me.

KEYMEMOIRS

PLEASE DO VOTE AND COMMENT
Thank you and god bless!