Öyle sıkı sarıl ki...

Bölüm 5 - Güzel bir rüyaydı.

       

        Gizem'in başında beklerken bir an durumun uygunsuzluğunu yadırgarken bir an uykunun kollarına teslim olmak istiyorlardı. Esra ayağındaki topuklu ayakkabıların insafsızlığına daha fazla dayanamayarak sonunda onlardan kurtulmuştu. Sıcak zemine koyduğu çıplak ayaklarından tek dileği sızlamayı kesmeleriydi. Beton zemin belki vücudundaki negatif enerjiyi götürür de biraz olsun gerginliği de azalırdı. Simge başını bir duvara bir Esra'nın omzuna dayayarak uyanık kalmaya uğraşırken Kerem her ikisine inat uyanık ve hala bir o kadar tepkisizdi.

 "Esra ışığı kapat! Işığı kapat dedim duymuyo musun? Gözlerim acıyor!" Gizem'in bağırışıyla kızlar yanına koştular.

 Esra "Gizem iyi misin?"

 Gizem "Kapat ışığı!" derken sesi daha da kısılmış, iyice çatallaşmıştı. Birkaç kez öksürdü, bu sırada kolundaki serumun ne olduğunu anlamamış, çekiştiriyordu.

 Simge telaşla elini tutup durdurdu onu "Gizem asılma bak kanatacaksın şimdi" diyince Gizem bir gözünü açtı, kendi koluna baktı. 

"Ne oldu bana? Nerdeyiz biz?" etrafına bakınınca evde olmadıklarını anladı. Serumsuz elini yanan gözlerine siper ederek, bakışlarını arkadaşlarına çevirdi. sorusunu Esra yanıtladı

 "Korkma bir şeyin yok, alkol çarptı diyelim. Hala aynı oteldeyiz, Antalya'da."

 Gizem "Ben tır çarptı zannetmiştim." derken yarım ağız gülümsedi.

 "Üstüm başım neden ıslak?"

 Simge Esra'ya soran gözlerle baktı bir an, Esra "Sen ayılasın diye yüzünü yıkadık, ama biraz abartmışız galiba." 

Gizem "Tuvalete gitmem gerek" dediğinde sesi hala çok boğuk çıkıyordu. 

"Yavaşça kalk, birlikte gidelim." dedi Simge. Kolundan tutup kalkmasına yardım ettiler. Esra arkasını dönüp istifini bozmadan oturmaya devam eden genç adama baktı. Kerem ise görmezden gelmeyi seçmisti. Gizem'in kalktığını gören hemşire hemen yanlarına geldi.

 "Gizem hanım nasılsınız?"

 "Kafamın içinde davul çalıyolar gibiyim"

 Hemşire dudağının ucundaki minik gülücükle "Anlıyorum" diyebildi.

 Gizem yüzünü buruşturmuştu "Tuvalete gidebilir miyim?"

"Tabiki gidebilirsiniz, durun önce serumu kapatalım, arkadaşınız da size refakat etsin, yalnız yürümeyin"

 Hemşire serumu kapattıktan sonra Gizem ayağa kalktı. Arkadaşlarının kolunda kapıya yöneldi, başı dönüyordu. Kerem'i hala görmemişti ve o da gıkını bile çıkarmıyordu.

                 Genç kızlar revirden çıktığında Kerem oradan sessizce kaçma planı yapıyordu. Bir yandan da genc kız onu görünce ne yapacak, ne söyleyecek diye düşünmeden de edemiyordu. Merakı gitmesini engellerken zaman ilerliyordu.

                 Esra kapının önünde Gizem'in serumunu tutarken, Simge ye fısıldadı, "Git adama bak, orada mı diye, kaçmasın" 

Simge'yse hayal alemindeydi "Kaçmaz o kaçmaz, biz kovalasak da gitmez, kızım Gizem'e nasıl baktığını görmedin mi? Çarpılmış adam"

 Esra'ysa sinirden çatlayacaktı "Bırak romantizm yapmayı, git adama bak orda mı? Eğer kaçarsa gösteririm ben sana adam nasıl çarpılıyormuş."

 Simge istediğini aldırtamayan yaramaz bir çocuk gibi ayağını yere vurarak "Esra yaa." Dedi, arkasını döndü gidiyordu ki, Gizem tuvaletten çıkıp konuşmaya başladı.