၁ လ...
ဒီ ၁လဆိုတဲ့အချိန်ကာလတိုလေးအတွင်းမှာ ၀င့်ဖူးသဇင်ဆိုတဲ့ အေးတိအေးစက်ကျွန်မလိုလူတစ်ယောက်အတွက် တက္ကသိုလ်မှာပထမဦးဆုံးခင်မင်ခွင့်ရတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိလို့လာပါတယ်။
သူ့နာမည်ကတော့ နွေးနေခြည်တဲ့။
ဟုတ်ပါတယ်...သူက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် နွေးထွေးတဲ့စိတ်နှလုံးပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ပါ။
အမြဲတမ်းရွှင်ပျနေတတ်တဲ့မျက်နှာထားနဲ့လိုက်အောင် သူက လူတိုင်းပေါ်မှာလည်း တကယ်ကို ကောင်းတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ။
ကျွန်မလို လူမှုဆက်ဆံရေးမှာအားနည်းပြီး တစ်ခွန်းမေး တစ်ခွန်းဖြေလောက်သာ လုပ်တတ်တဲ့ လူအပေါ်မှာတောင် သူ့ရဲ့အပြုံးတွေနဲ့နွေးထွေးတဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေကို ပေးတတ်ပါသေးတယ်။
တခါတလေကျတော့လည်း ကျွန်မ သူ့ကို အားကျမိတယ်။
ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ကျွန်မလည်း သူလို့ လန်းဆန်းတက်ကြွပြီး အပူအပင်မရှိတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လိုနေချင်တယ်လေ။
ဒါပေမယ့် မနေနိုင်တဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေက ကျွန်မဆီမှာရှိနေတာဆိုတော့လည်း....
ထားပါ...အတိတ်ကအကြောင်းအရာတွေက ပြောတိုင်းကောင်းတဲ့အရာတွေမှမဟုတ်တာ။
အော်....ကျွန်မရဲ့ ပထမဦးဆုံးသူငယ်ချင်းက နွေးနေခြည်ဆိုလို့ ကျွန်မမှာ နောက်ထပ်သူငယ်ချင်း မရှိတော့ဘူးလို့တော့ မထင်ပါနဲ့နော်။
ကျွန်မမှာ ပြည့်သိင်္ဂီဆိုတဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လည်းရှိပါသေးတယ်။
သူကတော့ နွေးနေခြည်ရဲ့ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ် တက္ကသိုလ်မှာ ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယမြောက်သူငယ်ချင်းကြီးလည်းဖြစ်ပေါ့လေ။
သူက အင်းနဲ့ ဗမာ စပ်ထားတဲ့တိုင်းရင်းသူလေးဆိုတော့ အသားအရေလည်းအတော်ကိုလှတဲ့ အပြင် ဆံပင်ဂုတ်၀ဲလေးနဲ့ ချစ်ဖို့လည်းကောင်းပါတယ်။
ပြောရရင် ကျွန်မရဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ နွေးနေခြည်နဲ့ ပြည့်သိင်္ဂီတို့နှစ်ယောက်လုံးက တကယ့်ကိုချစ်ဖို့ကောင်းကြတဲ့သူတွေကြီးပါဘဲ။
