ေဆး႐ုံတစ္ခု၏ ဗီအိုင္ပီအခန္းထဲ၌ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ အသက္ ခုႏွစ္ဆယ္အ႐ြယ္ အဘြားအိုတစ္ဦး၊
ထိုအဘြားအိုရဲ႕ေဘးနားမွာေတာ့ အဘြားအိုရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိေနပါတယ္။
"ေျမးေလး,,,"
အဘြားအိုရဲ႕ႏႈတ္မွထြက္လာသည့္ အက္ကြဲရွတေသာအသံေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးလည္း ႐ုတ္တရက္နိုးလာခဲ့ပါတယ္။
"အဘြား,,,အဘြား သတိရလာၿပီ"
"တကယ္ဘဲ,,,အဘြားရဲ႕ေျမးေလးလား? အဘြား စိတ္ထင္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
"အဘြား,,,စိတ္ထင္ေနတာလုံး၀မဟုတ္ပါဘူးရွင္,,,,,"
ေကာင္မေလးရဲ႕ ၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္သည့္ အသံအဆုံးမွာ အဘြားအိုက ပါးေရတြန႔္မ်ား ၾကားမွ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးလိုက္၏။
"ေျမးေလးကို အဘြား သတိရေနတာ"
ေမတၱာဓာတ္မ်ားေရာယွက္ေနသည့္ အဘြားအိုရဲ႕စကားေၾကာင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္လုံးအိမ္ ထက္မွ မ်က္ရည္စက္မ်ားက်ဆင္းလာခဲ့ၿပီးေနာက္ အဘြားအိုအေပၚ ေတာင္းပန္ စကားမ်ား ေပၚထြက္လာေတာ့၏။
"သမီး,,သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္ အဘြားရယ္,,,သမီးေၾကာင့္ အဖြား အခုလိုမ်ိဳးျဖစ္ရတာပါ"
"မဟုတ္တာ ေျမးေလးရယ္,,,ေျမးေလးေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး"
"ဟင့္အင္း,,..ဒါေတြအားလုံးကသမီးအျပစ္ပါ"
"ေျမးေလး,,,,ကိုယ္ဘာမွအျပစ္မလုပ္ထားဘဲနဲ႕ ဘာလို႔ ေျမးေလးအျပစ္ပါလို႔ေျပာေနရတာ လဲကြယ္"
"ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးေၾကာင့္အဖြား စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတာေလ။အဲ့ေတာ့ သမီးအျပစ္ဘဲေလ အဘြားရဲ႕"
"ငါ့ေျမးေလးက အဲ့လိုမ်ိဳး ရိုးသားလြန္းလို႔လည္း လူေတြရဲ႕လွည့္စားခံခဲ့ရတာ မဆန္းပါဘူး"
"အဘြား,,,"
"ေျမးေလးမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူးဆိုတာ အဘြားသိတယ္ေျမးေလး။ၿပီးေတာ့ အဘြားေျမးေလး အျပစ္ကင္းစင္ေၾကာင္းျပဖို႔အတြက္လည္း အဘြားမွာ သက္ေသအေထာက္ထားအကုန္ရွိ ေနၿပီ
