"ဇင္ ေရ...ဇင္ ထေတာ့ေလ...၉နာရီထိုးေတာ့မယ္"
"အင္း...ေနာက္ငါးမိနစ္ေလာက္ဘဲ"
"ဇင္ေနာ္...ထမွာလား..မထဘူးလား..."
ေႏြးေနျခည္၏ စကားသံေၾကာင့္ ဆက္အိပ္ခ်င္ေနေသးသည့္ ၀င့္ဖူးသဇင္ခမ်ာ အိပ္ေနရာကေန ေငါက္ခနဲထထိုင္ေတာ့၏။
"ထမွာပါ...ေႏြးေလးကလည္း...ထေနၿပီေနာ္..စိတ္ဆိုးနဲ႔"
"အြမ္း...ထၿပီးရင္မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ျပင္ဆင္ေတာ့ ခဏေန အန္တီစန္းဆိုင္မွာ ထမင္းေၾကာ္သြားစားရေအာင္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္....ဒါနဲ႔ေလ...အေႏြးေလးက ငါ့ကို မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္မေပးခ်င္ဘူးလားဟင္?"
"မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ေပးရေအာင္ ဇင္က ကေလးမိုလို႔လား..."
"ကေလးမဟုတ္ေပမယ့္..အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ရင္ လူတိုင္းက ကေလးျဖစ္သြားတတ္တယ္ေလ ေႏြးရဲ႕"
"အမေလး...အခ်စ္အေၾကာင္းဘာမွမသိဘူးဆိုတဲ့လူကလည္း ေျပာတတ္လိုက္တာ"
"အရင္ကေတာ့မသိဘူး..အခုေတာ့သိသြားၿပီေလ အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ ေျပာတတ္သြားတာေပါ့"
"ေတာ္ေတာ္ကဲ...ရည္းစားျဖစ္တာကျဖင့္ ငါးရက္နဲ႔ တစ္မနက္ဘဲရွိေသးတာကို...အပိုေတြ သိပ္ေျပာတာဘဲ"
"ငါးရက္နဲ႔ တစ္မနက္ဘဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးရက္နဲ႔ တစ္မနက္ႀကီးမ်ားေတာင္ပါ"
"ထားပါေတာ့ ...အဲ့တာနဲ႔ဘဲ စားဖို႔ ေနာက္က်ေတာ့မယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္ မင္းသမီးေလးသေဘာအတိုင္း အခုဘဲ သြားျပင္ဆင္လိုက္ပါ့မယ္"
သြားျပင္ဆင္မယ့္သူကလည္း ႐ိုး႐ိုးမသြားဘူး။ေႏြးေနျခည္ရဲ႕ပါးကို ႐ႊတ္ခနဲနမ္းၿပီးမွ သြားရတယ္လို႔။
အနမ္းခံရတဲ့သူကလည္း မေက်နပ္ရွာပါဘူး။အၿပဳံးႀကီးႀကီးတစ္ခုကို ႏႈတ္ခမ္းမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတာကလြဲရင္ေပါ့။
.
.
အန္တီစန္းရဲ႕ ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ၀ိုင္းတစ္ခုမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ျပည့္သိဂႌကို ၀င့္ဖူးသဇင္ေတြ႕လိုက္ရ တဲ့အတြက္
