"မိနေခြည်... နင့်ကိုငါကြည့်နေတာ ရှေ့မှာ ဆရာမက စာရှင်းပြနေတာတောင် ရုပ်ကြီးက ပြုံးစိစိနဲ့။ ပြောပါဦး ခုနကစာသင်နေတဲ့အချိန် နင်ဘာကို အဲ့လောက်သဘောကျပြီး ပြုံးနေတာ လဲ"
"ပြည့်....ဇင်ကလေ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်မလား"
"ကောင်းတာပေါ့ဟဲ့....ဒါနဲ့ နင်က ဘာလို့အဲ့တာကိုမေးတာလဲ?"
"ဘာရယ်လို့မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်းဘဲ ဇင့်အကြောင်းတွေးမိရင်း မေးမိသွားတာ"
"အို့ဟိုး...တယ်ဆိုပါလား။ နင်က စာသင်ချိန်မှာတောင် အချောလေးအကြောင်းတွေးနေတယ် ဆိုတော့....နင်တို့နှစ်ယောက်က ဘာတွေလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း"
"ဘာတွေရမှာလဲ...သူငယ်ချင်းတွေပေါ့ဟ"
"ဟုတ်လို့လား...မလိမ်နဲ့နော်"
" ငါက နင့်ကိုဘာလို့လိမ်ရမှာလဲ...မ..မလိမ်ပါဘူး"
"အေးပါ..ငါက စနောက်တဲ့သဘောနဲ့မေးတာကို အဲ့လောက်ကြီးဖြစ်ပျက်မနေပါနဲ့။ငါလည်း နင်တို့နှစ်ယောက်က သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာကိုသိပါတယ်။အော်..ဒါနဲ့ ငါ နင့်ကိုပြောစရာရှိ သေးတယ်"
"အင်း..ပြောလေ။"
"ငါတို့အခန်းထဲက ဘယ်ဘက် row ရှေ့ဆုံးခုံက တစ်ယောက်ကိုတွေ့တယ်မလား?"
ပြည့်သိင်္ဂီပြတဲ့ နေရာကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရပ်မြင့်မြင့် အသားဖြူဖြူနဲ့ ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက်၊ ပြောရရင် မိန်းကလေးတွေအကြိုက် ခန့်ညားတဲ့ရုပ်ရည်ရှိတဲ့ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ပါ။
"အဲ့တစ်ယောက်ကလေ အချောလေးကိုကြိုက်နေတာတဲ့။"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ်။သူက ငါနဲ့လိုင်းပေါ်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်ထားတော့ အပြင်မှာလည်း နဲနဲရင်းနှီးတယ်။ အဲ့တာ ဟိုတစ်နေ့က သူငါ့ကိုပြောတယ်။ ကြာသပတေးနေ့ညနေကျရင် သူ အချောလေးကို ချစ်စကားပြောချင်လို့ ငါ့ကိုနဲနဲလောက်ကူညီပါတဲ့"
"ဘယ်လို..သူကဇင့်ကို ချစ်စကားပြောချင်လို့ ဟုတ်လား?..တောက်စ်"
"ဟဲ့..ဟဲ့..နင်က ဘာဖြစ်လို့ တောက်ခေါက်နေတာလဲ? ကောင်လေးတစ်ယောက်က သူကြိုက်နေတဲ့ကောင်မလေးကို ချစ်စကားပြောတာ ထုံးစံဘဲဟာကို နင်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဒေါသတွေထွက်နေရတာလဲ နေခြည်ရဲ့"
