"ေႏြးေနျခည္ နင္ငါ့ကို အိမ္ျပန္တာ ဘာလို႔မေျပာသြားတာလဲ"
"ငါနင့္ကို မက္ဆင္ဂ်ာကေန ပို႔ၿပီးေျပာထားတာဘဲကို နင္က ဘာမွျပန္မပို႔မွေတာ့ ငါလည္း သြားလိုက္တာေပါ့။"
"နင္ပို႔ထားတာလား။ ငါက စိတ္ရႈတ္လို႔ မက္ဆက္ဂ်ာကို ခဏ အမ္အင္စေတာ လုပ္ထားတာ။ က်စ္,,,နာတယ္ကြာ..ငါသာနင္တို႔နဲ႕အတူလိုက္ခဲ့ရင္ မုန႔္စားရဦးမွာေသခ်ာတယ္"
"ဒီေလာက္ထိစားၿပီးတာေတာင္ နင္ကစားခ်င္ေသးတာလား"
"အယ္,,,ငါက ဘယ္မွာ ဘာကိုစားလို႔"
"ခရစၥမတ္ေန႕က နင့္အေဆာင္ကအမေတြနဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းလိုက္သြားၿပီး မုန႔္ေတြစားလာခဲ့တယ္မဟုတ္ဘူးလား။"
"ဟယ္...အဲ့တာကို နင္ဘယ္လိုသိ?"
"အေမက နင့္အတြက္လည္း မုန႔္ေတြထည့္ေပးလိုက္လို႔ နင့္အေဆာင္ကိုလာေပးတာ၊ နင္မရွိဘူး ဘယ္သြားတယ္ဆိုၿပီး ေျပာျပလို႔ေလ၊ အဲ့တာေၾကာင့္ ငါလည္း အေမနင့္အတြက္ေပးလိုက္တဲ့ မုန႔္ေတြကို စားလိုက္တယ္"
"အမေလး,,,ငါ့အတြက္ မုန႔္ေတြကိုစားရက္လိုက္တာ၊ မရဘူး၊ အဲ့မုန႔္ေတြက ငါ့အတြက္ အန္တီထည့္ေပးလိုက္တာဆိုေတာ့ နင္ငါ့ကိုျပန္ေလ်ာ္ေပး ေနျခည္မ"
"ဆုေတာင္းေလ...လာေပးတုန္းက နင္မွမရွိတာ ဘာမွျပန္မေလ်ာ္ေပးနိုင္ဘူး"
"ကပ္ေစးနဲ ေကာ္တရာမႀကီး,,,,နင္ေတာ္ေတာ္ကိုအျမင္ကပ္စရာေကာင္းတယ္"
"နင္ကေရာ ဘာထူးလို႔လဲ။ ေရာေပ်ာ္မႀကီး"
"အံမယ္,,,ငါက ဘာလို႔ ေရာေပ်ာ္မျဖစ္ရမွာလဲ?"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ နင္က ကိုယ့္ဘာသာက ပြဲလုပ္ၿပီဆိုလည္း အကုန္လိုက္စား။ သူမ်ားဘာသာက ပြဲေတြလုပ္ရင္လည္း သြားၿဖဲနားၿဖဲနဲ႕ သြားသြားစားေနတာမလား။အဲ့တာ ေရာေပ်ာ္မဟုတ္လို႔ ဘာလဲ"
"ရား,,,နင့္ကိုငါ ဆြဲထိုးမိေတာ့မယ္ေနာ္ ေနျခည္"
"ဟြန႔္....ငါ နင့္ကိုမေၾကာက္ဘူး,,,ဆြဲထိုးရဲ ဆြဲထိုးၾကည့္ေပါ့"
လက္သီးတ႐ြယ္႐ြယ္နဲ႕ ျပင္ရင္း စိတ္တိုေနတဲ့ ျပည့္သိဂႌ
ထိုးရဲရင္ ထိုးၾကည့္လိုက္ေပါ့အထာနဲ႕ လက္ပိုက္ရင္း ေခါင္းကိုေမာ့ကာ မထီမဲ့ျမင္အထာနဲ႕ ျပည့္သိဂႌရဲ႕ ေဒါသကိုဆြေနတဲ့ ေႏြးေနျခည္။
