"မိေနျခည္... နင့္ကိုငါၾကည့္ေနတာ ေရွ႕မွာ ဆရာမက စာရွင္းျပေနတာေတာင္ ႐ုပ္ႀကီးက ၿပဳံးစိစိနဲ႕။ ေျပာပါဦး ခုနကစာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္ နင္ဘာကို အဲ့ေလာက္သေဘာက်ၿပီး ၿပဳံးေနတာ လဲ"
"ျပည့္....ဇင္ကေလ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္မလား"
"ေကာင္းတာေပါ့ဟဲ့....ဒါနဲ႕ နင္က ဘာလို႔အဲ့တာကိုေမးတာလဲ?"
"ဘာရယ္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းဘဲ ဇင့္အေၾကာင္းေတြးမိရင္း ေမးမိသြားတာ"
"အို႔ဟိုး...တယ္ဆိုပါလား။ နင္က စာသင္ခ်ိန္မွာေတာင္ အေခ်ာေလးအေၾကာင္းေတြးေနတယ္ ဆိုေတာ့....နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာေတြလဲ မွန္မွန္ေျပာစမ္း"
"ဘာေတြရမွာလဲ...သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ဟ"
"ဟုတ္လို႔လား...မလိမ္နဲ႕ေနာ္"
" ငါက နင့္ကိုဘာလို႔လိမ္ရမွာလဲ...မ..မလိမ္ပါဘူး"
"ေအးပါ..ငါက စေနာက္တဲ့သေဘာနဲ႕ေမးတာကို အဲ့ေလာက္ႀကီးျဖစ္ပ်က္မေနပါနဲ႕။ငါလည္း နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကိုသိပါတယ္။ေအာ္..ဒါနဲ႕ ငါ နင့္ကိုေျပာစရာရွိ ေသးတယ္"
"အင္း..ေျပာေလ။"
"ငါတို႔အခန္းထဲက ဘယ္ဘက္ row ေရွ႕ဆုံးခုံက တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕တယ္မလား?"
ျပည့္သိဂႌျပတဲ့ ေနရာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ ေယာက်ာ္းေလး တစ္ေယာက္၊ ေျပာရရင္ မိန္းကေလးေတြအႀကိဳက္ ခန႔္ညားတဲ့႐ုပ္ရည္ရွိတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ပါ။
"အဲ့တစ္ေယာက္ကေလ အေခ်ာေလးကိုႀကိဳက္ေနတာတဲ့။"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္။သူက ငါနဲ႕လိုင္းေပၚမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ထားေတာ့ အျပင္မွာလည္း နဲနဲရင္းႏွီးတယ္။ အဲ့တာ ဟိုတစ္ေန႕က သူငါ့ကိုေျပာတယ္။ ၾကာသပေတးေန႕ညေနက်ရင္ သူ အေခ်ာေလးကို ခ်စ္စကားေျပာခ်င္လို႔ ငါ့ကိုနဲနဲေလာက္ကူညီပါတဲ့"
"ဘယ္လို..သူကဇင့္ကို ခ်စ္စကားေျပာခ်င္လို႔ ဟုတ္လား?..ေတာက္စ္"
"ဟဲ့..ဟဲ့..နင္က ဘာျဖစ္လို႔ ေတာက္ေခါက္ေနတာလဲ? ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူႀကိဳက္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို ခ်စ္စကားေျပာတာ ထုံးစံဘဲဟာကို နင္က ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ေဒါသေတြထြက္ေနရတာလဲ ေနျခည္ရဲ႕"
