နန္းေတာ္ႀကီးတမွ် ခမ္းနာႀကီးက်ယ္လွသည့္ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္၏ အခန္းတစ္ခန္းထဲ၌ စိတ္၀င္စားမႈအျပည့္ျဖင့္ ရႈခင္းေတြကိုပန္းခ်ီဆြဲေနသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။
တစ္အိမ္လုံးမွာ အပ္က်သံပင္မၾကားရေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ကိုၾကည့္ရရင္ေတာ့ ထိုေကာင္မေလးကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ပုံပင္။
-ဇင္...ဘာလုပ္ေနလဲ
မက္ဆင္ဂ်ာက နိုတီအသံတစ္သံႏွင့္အတူ ျဖတ္ခနဲလွမ္းျမင္လိုက္ရသည့္ စာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း။
ပန္းခ်ီဆြဲေနသည့္ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဆြဲလက္စပန္းခ်ီကားခ်ပ္ကိုခဏထားခဲ့ၿပီး ဖုန္းကိုယူကာ ၀ရံတာသို႔ထြက္လာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ပန္းခ်ီဆြဲေနတာလို႔ စာရိုက္ပို႔ရန္ျပင္ၿပီးကာမွ ျပန္ဖ်က္၍ တစ္ခါမွ ကိုယ့္ဘက္ကေခၚခဲ့ျခင္းမရွိဘဲ contactထဲမွာသာမွတ္ထားသည့္ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ေခၚလိုက္၏။
_ဟယ္.ဟယ္လို
"ငါခုနက ပန္းခ်ီဆြဲေနတာ"
_ဟင္?
"ေႏြးဘဲ ဘာလုပ္ေနလဲဆို"
_ေအာ္..အင္း။အဲ့ဒါဆို ဇင္က ငါ့ကိုအဲ့တာေျပာဖို႔ဖုန္းဆက္လာတာေပါ့
"ဟုတ္တယ္ေလ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
_ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ငါက မက္ဆင္ဂ်ာကေနဘဲ စာျပန္ပို႔မယ္ထင္ထားတာ။ဇင္က အခုလိုမ်ိဳးႀကီး ႐ုတ္တရက္ဖုန္းဆက္လာေတာ့ နဲနဲအထူးအဆန္းျဖစ္သြားလို႔ေလ။
"ဟုတ္တာဘဲေနာ္။ ဒါက ငါေႏြးကို ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ဖုန္းေခၚတာမလား?"
_အြမ္း....ဒါနဲ႕ ကေလာမွာအခုခ်ိန္ဆို ေတာ္ေတာ္ေအးေနေလာက္ၿပီေပါ့
"ေအးတာေပါ့...ေႏြးရဲ႕"
_ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလည္းေနဦးေနာ္။ ေခါင္းေတြလည္းခဏခဏမေလွ်ာ္ေနနဲ႕ဦး။ေတာ္ၾကာ အေအးပတ္ၿပီးဖ်ားေနဦးမယ္
"အင္းပါ...ငါ့ကိုသာစိတ္ပူမေနပါနဲ႕ ေႏြးလည္းဂ႐ုစိုက္ပါ"
_ဟုတ္ပါၿပီ ဇင္ရယ္။ ဒါနဲ႕ေလ အခု ငါေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတာသိလား
