ကြၽန္မ အခုတေလာ အရင္ကလို အထီးက်န္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကို ျပန္ၿပီးခံစားေနရပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအရင္းမရွိဘဲ ကြၽန္မကို ေရွာင္ေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေၾကာင့္ပါ။
ပထမေန႕တုန္းကေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာမၾကည္တာေတြရွိေနလို႔ ကြၽန္မကို စကားသိပ္မေျပာတာ လို႔ထင္ခဲ့တာ။
ဒါေပမယ့္ ဒုတိယေန႕လည္းေရာက္ေရာ ကြၽန္မကို အရင္လိုစကားေတြမေျပာေတာ့တဲ့အျပင္ ကြၽန္မနဲ႕ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံဖို႔ပါ ႀကိဳးစားေနျပန္ေရာ။
ေဟာ..တတိယေန႕လည္းေရာက္ေရာ မနက္စာေတာင္ကြၽန္မနဲ႕အတူမစားေတာ့ဘဲ အျပင္က ဒန္းမွာဘဲသြားထိုင္ေနေတာ့တယ္ေလ။
ေက်ာင္းမွာကေတာ့ တစ္ေမဂ်ာတည္းသူေတြမဟုတ္တဲ့အတြက္ သူကြၽန္မကိုေရွာင္ေနတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ထဲမွာမခံစားရေပမယ့္ အေဆာင္မွာက်ေတာ့ သူနဲ႕ ကြၽန္မက တစ္ခန္းထဲအတူ တူေနၾကတဲ့ အခန္းေဖာ္ေတြမဟုတ္လား။
အဲ့ေတာ့ အရင္လို ကြၽန္မကို ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြနဲ႕ စကားေတြမေျပာဘဲ တစ္ခုခုေၾကာင့္စိတ္ညစ္ေန သလိုျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕ပုံစံက သူမႀကိဳက္တာတစ္ခုခုကို ကြၽန္မလုပ္ခဲ့လို႔မ်ားလားဆိုၿပီး ေတြးပူေစတယ္ေလ။
သူနဲ႕မဆုံခင္အခ်ိန္ထိ ကြၽန္မမွာ တကယ္ခင္မင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြမရွိခဲ့ဘူး။အဲ့ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားက ဆက္ဆံေရးေတြ ေျပာဆိုမႈေတြကလည္း ဘယ္လိုအေျခအေန ဘယ္လိုအေနအထားထိ ရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မေသခ်ာနားမလည္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ မေန႕တစ္ေန႕ကအထိ ကြၽန္မနဲ႕ အဆင္ေျပေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေန႕မနက္လည္းေရာက္ေရာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုစိမ္းကားသြားတယ္ဆိုတာက ေသခ်ာ ေပါက္ သူကြၽန္မကိုစိတ္ဆိုးေနလို႔ဘဲျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္။
ဟုတ္တယ္မလား။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မကေတာ့ အဲ့လိုထင္တယ္။
အဲ့တာေၾကာင့္မိုလို႔ ကြၽန္မကို သူဘာေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးၿပီးစကားမေျပာရတာလဲဆိုတာကို ကြၽန္မသိေအာင္လုပ္ရမယ္။
