မီးပန္းေဖာက္တာလည္းၾကည့္ၿပီးၿပီ ၊ ႏွစ္သစ္ကိုလည္းႀကိဳဆိုၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေႏြးေနျခည္နဲ႕ ၀င့္ဖူးသဇင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း အခန္းထဲကိုျပန္၀င္လာၾကသည္။
အခန္းထဲ၀င္လိုက္တာနဲ႕ မိမိကုတင္ေပၚမွာ ေနရာအျပည့္ယူရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ျပည့္သိဂႌ ေၾကာင့္ ေႏြးေနျခည္ခမ်ာ အိပ္ဖို႔ရန္ ေနရာေပ်ာက္ေန၏။
"ေႏြး,,,ဒီညငါ့ကုတင္မွာအိပ္ေလ"
"ဟင္,,,ဒါဆို ဇင္ကေရာ ဘယ္မွာအိပ္မလို႔လဲ?"
"ဘယ္မွာ အိပ္ရမွာလဲ,,,ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူအိပ္လို႔ရတာဘဲေလ ေႏြးရဲ႕"
"ဇင္,,ဇင္နဲ႕အတူတူ အိပ္ရမွာ"
*ေျပာလို႔လြယ္လိုက္တာ ဇင္ရယ္..ေတာင္ႀကီးအိမ္က ကုတင္အက်ယ္ႀကီးမွာေတာင္ ဇင္နဲ႕အိပ္တဲ့အခ်ိန္ တစ္ညလုံးအိပ္လို႔မေပ်ာ္နိုင္တာ။ ဒီလိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္အိပ္သီးသန႔္ကုတင္မွာ ဇင္နဲ႕အတူအိပ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္တဲ့အျပင္ ႏွလုံးေရာဂါတစ္ခုပါ ကြၽန္မမွာ အဆစ္ရသြားမွာေလ။
အင္းေပါ့....တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္ေနရတဲ့သူက ကြၽန္မျဖစ္ၿပီး ဘာမွမခံစားရတဲ့သူက ဇင္ဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုမ်ိဳးေျပာမွာေပါ့။ ကြၽန္မကသာ ဒီစိတ္နဲ႕ ၾကာရင္႐ူးေတာ့မွာမလား။
"ေႏြး...ဘာလို႔အဲ့မွာရပ္ေနတာလဲ။ဒီညမအိပ္ေတာ့ဘူးလား"
*အာ..ကြၽန္မအေတြးလြန္ေနတာ ဇင္က ဘယ္အခ်ိန္ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေစာင္ၿခဳံထားမွန္းေတာင္ ကြၽန္မမသိလိုက္ဘူး။
ဟူးစ္..ဒီအေျခအေနေရာက္မွေတာ့ ဘယ္လိုမွလုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး...ရင္တုန္ၿပီး ႏွလုံးေရာဂါရလည္း ဇင္နဲ႕အတူတူအိပ္မွရေတာ့မယ္ေလ။
"ဒီဘက္ကိုတိုးေလ ေႏြး...ေတာ္ၾကာ အစြန္းနားတအားေရာက္လို႔ျပဳတ္က်ေနဦးမယ္"
"ရ..ရပါတယ္။မျပဳတ္က်ပါဘူး"
"ဟယ္..ေျပာကာမွ ဟိုဘက္ကိုထပ္တိုးသြားျပန္ၿပီ...ေႏြးနဲ႕ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ အခုမွ တကယ္ျပဳတ္က်ေတာ့မယ္"
ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ကိုယ္မို႔ ဇင့္နဲ႕လုံး၀ကပ္မအိပ္ရဲဘဲ ကုတင္ေထာင့္နားကိုသာကပ္ေနတဲ့ ကြၽန္မကို ဇင္ကေျပာရင္းနဲ႕ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။
