"ေႏြး...ငါေႏြးကိုေျပာျပစရာေတြရွိတယ္"
အေမျဖစ္သူနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္ အခန္းထဲျပန္၀င္လာသည့္ ေႏြးေနျခည္အား ၀င့္ဖူးသဇင္ ထိုသို႔ေျပာလိုက္၏။
"ေျပာေလ ဇင္....ဒါနဲ႔ဘာအေၾကာင္းေတြေျပာျပမလို႔လဲ"
"တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...ဒီအတိုင္း ငါ့ဘ၀အေၾကာင္းပါ"
၀င့္ဖူးသဇင္ရဲ႕စကားကို ေႏြးေနျခည္ ေတာ္ေတာ္စိတ္မ၀င္စားရွာပါဘူး။
၀င့္ဖူးသဇင္က "ဒီအတိုင္း ငါ့ဘ၀အေၾကာင္းပါ"ဆိုတာနဲ႔တင္ ၀င့္ဖူးသဇင္နား ေအာ္တိုမက္တစ္ ေရာက္သြား ၿပီး မ်က္လုံးေတြက အေရာက္တလက္လက္ျဖင့္ အရမ္းနားေထာင္ခ်င္ေနတဲ့ပုံျဖစ္႐ုံေလးပါဘဲ။
"ေႏြး...နားေထာင္ခ်င္ရဲ႕လား"
"ေသခ်ာေပါက္ကိုနားေထာင္ခ်င္တာေပါ့ ဇင္ရဲ႕"
"တကယ္ေတာ့ေလ ငါက မိုးကုတ္မွာေမြး..မိုးကုတ္မွာႀကီးလာတဲ့သူတစ္ေယာက္"
"မိုးကုတ္မွာ...ဒါေပမယ့္...ဇင္က ကေလာမွာေနတာမဟုတ္ဘူးလား"
"တတိယႏွစ္ေရာက္မွ ငါတို႔ကေလာကိုေျပာင္းလာၾကတာ။ငါ အရင္ကေနခဲ့တာက မိုးကုတ္မွာ"
"အဲ့ဒါဆို ပထမႏွစ္ ၊ ဒုတိယႏွစ္တက္တုန္းကက်ေတာ့ ဇင္ဘယ္မွာတက္တာလဲ?"
"မႏၲေလးမွာတက္တာ...."
"ေအာ္..."
"ငါ့မွာ ဦးေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ငါ့အေဖကေတာ့ သူတို႔ညီအစ္ကိုေတြထဲမွာ အငယ္ဆုံးေပါ့။ ဟိုတစ္ေန႔က ငါ့ကိုလာေတြ႕တဲ့အကိုက ငါ့ဦးေလးအႀကီးဆုံးရဲ႕ သားေလ...သူက အရင္ကတည္းက ၾသစေၾတးလ်မွာ ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတာ..အခုလည္း အဲ့မွာဘဲ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ ။ သူ႔နာမည္ က ဘုန္းခန႔္မာန္တဲ့"
"ဒါဆို...ဇင့္ရဲ႕ ဒုတိယဦးေလးမွာေရာ...သားသမီးေတြရွိလား"
"ရွိတယ္။"
"ဟုတ္လား...သူ႔နာမည္ကေရာ ဘယ္လိုလဲဇင္"
"သူ႔နာမည္က ထူးခန႔္လင္းသစ္"
"ထူးခန႔္လင္းသစ္...???"
"အြန္း...အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ငါသူ႔ကိုအရမ္းစိတ္နာတယ္ေႏြး"
