ریه هاش کم کم از هوا خالی میشد و کف سرامیکی حمام از خونش رنگی شده بود. دوست نداشت تو اون لحظه ها به این فکر کنه که با مرگش چه اتفاق های جبران ناپذیری قراره بیفته، پس ذهنش رو به سمت پسر کوچیکش که حالا حتما هنوز خواب بود و تو دور ترین تصوراتش هم نمی گنجید که بعد اون شب دیگه کسی نیست که برای خواب کردنش لالایی بخونه منحرف کرد.
حق اون پسر نبود که توی پنج سالگی به حال خودش رها بشه؛ از اینکه میدونست چه بلایی قراره سرش بیاد می ترسید.
اونطور نبود که به عواقب برای همیشه نبودنش فکر نکرده باشه. خیلی چیزا تو اون دنیا به جونش بستگی داشت و تصمیم سختی بود، اما میخواست یک بار برای همیشه داستان مسخره ی سرنوشتی که دست و پای اون آدمها رو میبست رو تموم کنه.
چشماش رو روی هم گذاشت و سعی کرد از ته مونده جونی که توی بدنش بود و آخرین نفس هاش بهترین استفاده رو بکنه. لب های خشکش رو از هم فاصله داد و با ضعف زمزمه کرد:
"نفرینت میکنم بنگ. برای زجر هایی که بخاطر تو کشیدم. برای عذاب دادن من و شوهرم و دردی که پسرم قراره بکشه نفرینت میکنم و تو باید تقاص پس بدی. یا تو، یا پسرت چان، اگر فقط باعثِ یه قطره اشک عزیز ترینم بشه."
و بعد؛ اون رفته بود.
STAI LEGGENDO
˓ 𝗉𝗎𝗓𝗓𝗅𝖾 𝗉𝗂𝖾𝖼𝖾 ⋆ ᳝ ࣪◞
Fanfiction"I carry childhood with me everywhere I go" ˓ 𝖼𝗁𝖺𝗇𝖨𝗂𝗑 , 𝗆𝗂𝗇𝗌𝗎𝗇𝗀ᄿ ֶָ֢֪ 𝗈𝗆𝖾𝗀𝖺𝗏𝖾𝗋𝗌𝖾 ؛ 𝖿𝖺𝗇𝗍𝖺𝗌𝗒 ؛ 𝗋𝗈𝗆𝖺𝗇𝖼𝖾 [اگه میخواید باعث نشید خودم رو توی رودخونه غرق کنم لطفا چپتر های اول رو نخونید تا ادیت‌شون کنم]
