This Is What I Want (SB19 SERIES #1)

11th Journey

I sent a friend request to Sejun. I feel like he's the type of person na hindi pala-gamit ng social media. Siya lang kasi ang hindi nag-sent ng friend request sakin eh.

Anong oras na din, siguro mga 9pm na pero hindi pa rin ako makatulog though medyo inaantok na.

Dahil sa boredom...

You added StellVester Ajero, Felipe Jhon Suson, Josh Cullen, John Paulo Nase in the group.

Gumawa na ako ng gc. Napaka-fc ko para i-add kaagad si Stell at si Sejun sa isang gc kahit kanina lang kami nagkakilala.

You: Makiki-FC lang hehe.

Seen by Josh, John, Felipe, Ajero.

Napasimangot ako ng 3 minutes na ang nakakalipas ay wala man lang nag-reply ni isa.

Stell: Awts, Seen.

Reply ni Stell.

You: Buti pa si Stell marunong mag-reply. Yung tatlo diyan, kalimutan niyo na lang na kaibigan ko kayo:((

Pag-eemote ko kunwari. Then Josh, Replied.

Josh: Kaibigan kita?

Reply nito. Bwisit kang bata ka.

You: Peeeyn! Peste kang bata ka. Josh!

Josh: Ginaganyan monna ako? Baka nalilimutan mong mas matanda ako sayo?

You: Nalimutan ko nga.

Tinago ko na ang phone ko dahil napaka-walang kwenta kausap ng lalaking iyon. Ilang minuto pa ay ipinikit ko na ang mata ko at unti-unti nang nakatulog.

Nagising ako ng may yumugyog sakin. Inis ko namang tinakip ang unan sa mukha ko. Medyo napa-ungol pa ko ng konte.

Don't you have class today? Get up, sleepy head. Ihahatid kita ngayon. Huwag mong hahayaan na paghintayin ako. Makapangyarihan na utos ni Diko agad naman akong napa bangon.

Kuya, hindi mo naman na ako kailangang ihatid. Hindi naman na ako high school o elementary. Sagot ko. Nakita ko ang repleksyon ko sa salamin. May laway pa kaya agad ko itong pinunas. Gulo-gulo pa ang buhok ko.

Physically yes. But not mentally. So Get up. Breakfast is ready. Muli nitong utos. Ginaya-gaya ko pa muna siya.

Anong mentally mentally?! Mukha ba akong baliw? Napa-isip naman ako. Mukha nga ba akong baliw?

Nanlaki naman ang mata ko ng malinawan.

Gagi! Isip bata! Isip bata meaning non. Isip bat----

Ano?! Hindi ka ba talaga kikilos?! Galit ng wika ni Diko. Dinabog niya pa ang pinto. Agad naman akong napatayo. Hawak ko pa ang snorlax na stuff toy.

Sorry po! Eto na nga! Magbibihis na! Ligo pala! Sagot ko at dire-diretsong pumasok ng C.R pero lumabas din. Tinaasan naman ako ng kilay ni Diko.

Nadala ko pala si Snorlax hehe. Wala pa akong twalya. Sabi ko at binitawan si snorlax at kumuha ng twalya.

Ng makapasok sa C.R ay naghubad na ako at naligo. Napabuntong hininga ako.

Dati naman... Masaya kami.

Hindi pa siya ganito ka cold dati.

Dati, cute sakanya ang pagiging baby ko.

Dati, kapag may umaway sakin, reresbak siya.

Ang kaso...

Dati yun. San ba nagsimulang magbago?

Then, Snorlax came in my mind.

Happy birthday, bujiiing! Bati ni kuya.

Thank you kuya!! Masaya kong wika. Today is my 7th birthday. Madaming handa at madami ding bisita.

May regalo si Diko sayo. Na-excite ako sa sinabi ni Diko. A gift!

Dahil good boy ka.... Ta-da! Then he handed me a snorlax toy. Agad ko naman yung kinuha.

Thank you po kuya! Sana sa susunod kong birthday ibang Pokémon character na!

Oo naman.

But that's a scam. Snorlax is the last Pokémon character I received. The last gift rather.

Pinunas ko ang mga luha na kumawala sa mata ko.

Malakas akong bumuntong hininga at tumitig sa pader.

Then I smiled bitterly.

I miss you kuya. My buddy. I uttered.

[This is what I want:Enaria_21]