Fix Marriage With My Enemy (Love Academy Series #2)

CHAPTER 14

CHAPTER 14 | Cry |

The whole week ay puros practice lang ang ginawa ko. Nag-practice talaga ako nang mabuti para sa darating na Music Fest. My mother is attending the Music Fest kaya pinaghahandaan kong mabuti. I don't want to disappoint them and I want to show my best to them.

I'll make sure to make them proud of me, hinding-hindi ko sila ipapahiya. I heard tita Louise is one of the judges, excited na talaga ako.

One of the reasons din bakit ko pinaghahandaang mabuti ang Music Fest ay dahil alam kong manonood si Prine. Oh gosh! I will not wish na mapahiya na naman sa harapan niya! That's the very least thing I want to happen.

Nangingiti ako habang iniisip sa sarili na gusto ko rin siyang ma-impress sa 'kin. Almost all of our encounters, embarrassment ang laging napapala ko. This time gusto kong ipakita sa kanya na may ibubuga naman ako sa ganitong bagay kahit papaano.

I want to get his attention kahit sa araw man lang ng Music Fest, sana lang ay same day kami kakanta para sure na nandoon talaga siya.

As I've said, dalawang araw ang Music Fest, October fifteen and sixteen. Ang alam ko ay umaabot sa one hundred twenty ang number of students ng batch namin ngayon. Like what our teacher instructed us, magbubunotan kami bago ang araw ng Fest. Students who'll pick numbers from 1-60 ay sa Thursday kakanta, students who picked numbers from 61-120 naman ay sa Friday.

"Goodbye!" My Thursday at school ended like the usual. Nauna na namang dumating ang driver kong si kuya Ryan kaya mauuna ako sa kanilang umalis.

"Ingat ha," ani Mae. Kumaway pa ako bago umayos nang upo sa sasakyan. Saktong paglabas namin ng gate ni kuya Ryan ay naramdaman kong nag-vibrate ang cellphone ko.

I opened it and saw a text message from mommy.

Mom:

Be early today darling, may family dinner tayo.

Nagulat ako dahil masyadong biglaang, kinabahan agad ako at biglang naisip ang engagement. Hindi naman yata ngayon right? I'm sure they will inform me kung ipapakilala na nila sa 'kin ang soon to be fiancé ko. Hindi ganitong biglaan.

Kahit kinakabahan ay pinilit kong kumalma sa loob ng sasakyan, my mind is already flying to different instances. Ilang beses kong pinilig ang ulo dahil masyado na akong nag-o-over think and it's not good.

"It can't be today," mahinang ani ko sa sarili. Hindi na ako mapakali sa loob ng sasakyan, naiirita ako na parang ayoko na lang na umupo roon. My fingers are now busy squeezing each other.

I want to stop over thinking but I can't, habang palapit kami nang palapit sa bahay ay mas lalong nadadagdagan ang kaba ko.

I realized that I need to make a plan, kung gusto kong makawala sa kahibangang engagement na 'to ay kailangan kong mag-isip ng plano.

I need to make better and sure plans. Kung ngayon man nila ipapakilala ang ipapakasal sa 'kin, siguradong mas mahihirapan akong bumuo ng plano.

Iyon na lang ang pinagkaabalahan kong isipin habang bumabyahe pauwi.

Medyo nakalma ako nang makitang tahimik ang bahay, hindi rin gaanong busy ang mga katulong namin.

"Sina mommy po?" I asked one of our housemaids. Agad naman akong nakahinga nang maluwag sa isinagot niya.

"Bilin niya po sa 'min na paghandain daw po kayo sa family dinner n'yo. Kukunin ka na lang daw po ni Kuya Ryan at dadalhin sa restaurant na pina-reserve nila Madame," aniya sabay yuko sa 'kin, masyadong maingat ang pagsasalita niya na para bang mas matanda ako sa kanya.

"Thanks po!" Ibinagsak ko sa kama ang dalang bag at pahalang na nahiga.

"Family dinner lang daw Rose, it only means kayong tatlo lang," I consoled myself. Napatingin ako sa katabi kong bag, tiningnan ko ang mga key chains ko roon kasali na ang plastic ring na natanggap ko noong debut ko.

"If you're really my soon to be fiancé, what is this plastic ring means then? Ring is a symbol of love, what is it? Plastic love? Like our plastic and stupid engagement?" I chuckled at my own thoughts.

Bigla kong naisip si Prine. Mayaman din siya, is his family also fond of this fix marriage thingy? Kung ganu'n ang family niya siguro engage na rin siya ngayon. Pero wala naman akong naririnig na balita tungkol sa family niya. Kung meron man 'yon ay ang success ng family nila.

Paano kaya kung si Prine na lang ang ipapakasal sa 'kin? Pagpayag kaya ako kung ganu'n? Chance ko na 'yon dahil crush ko siya.

I bit my lower lip to stifle my laugh. Nababaliw na ako sa iniisip kong ito, it will never happen. Hindi naman kasi 'to fairytale.

And if ever, if ever lang naman na mangyari 'yon. Still, 'di pa rin ako papayag. I'm too young for a commitment, ni hindi pa nga ako nagkaka-boyfriend, I want to enjoy my life as free as I can.

Pagkatapos managinip ng gising ay agad na akong naligo at nag-ayos, sa isa na namang engrandeng restaurant ang family dinner namin.

Sa labas pa lang ay nagsusumigaw na sa presyo ang structure ng building, its hallways are filled with light yellow colored chandeliers. The place looked cozy and elegant at all.

I walk gracefully with a right amount of smile as I walk to my parents table. Napansin ko pa ang titig ng mga tao sa  'kin, napatingin ako sa isang mesa at natagpuan ko ang ngisi ni Grecel. Tumango siya sa 'kin, tipid naman na ngiti ang isinukli ko.

I kissed my parents before settling down, the waiters gave us menu, maynaka-serve na ring appetizer sa table namin.

Kinamusta nila ako saglit sa pag-aaral ko bago kami nagsimulang kumain. Nakikinig lang ako sa parents ko while they are talking about business, paminsan-minsan din akong sumasagot. I'm comfortable with the dinner not until the topic jumps off on my engagement.

"Maybe next month Serene, we'll meet up with them," my father said, ang tinutukoy niya ay ang pamilya ng lalaking papakasalan ko kuno.

Biglang bumigat ang paghinga ko, I can't eat properly anymore dahil pakiramdam ko ay may bumubukol sa lalamunan ko. I can't utter any words, hindi ko rin alam ang sasabihin ko. I'm speechless.

I slowly filled my lungs with air, I slowly exhaled it expecting na mawawala ang bigat sa dibdib ko pero wala pa rin.

"You should prepare and look forward for that day to come Serene. Masyadong malaki ang company nila at magandang asset 'yon for our company to expand." Pakiramdam ko talaga ay binibenta ako ng mga magulang ko. I feel like I'm just a treasure to them, not a daughter. Nag-iinit ang gilid ng luha ko kaya nagmamadali kong in-excuse ang sarili, tumayo ako at nagpaalam na pupunta munang restroom.

Deritso akong pumasok sa cubicle at agad na kumuha ng tissues, I closed the toilet cover and put a tissue on it before sitting.  Kumuha ulit ako ng maraming tissue at nagsimulang punasahan ang luha ko.

I breathed heavily while trying to calm myself, I can't hold back my tears anymore. Sunod-sunod ang pag-agos nito na agad namang sinasalo ng tissue, pinigilan ko ang sariling humikbi.

Nasasaktan ako sa ginagawa ng parents ko, I felt like a robot. Palaging sunod-sunoran sa gusto nilang mangyari.

My whole life was been manipulated by them, all I want is to be free dahil pakiramdam ko masyado na akong ignorante sa mundo. I thought when I reached eighteen magiging malaya na ako.

Sa panibagong kulongan lang pala ang bagsak ko, mas mahigpit na kulongan.

Yanna Hearts
Comment/Vote/Follow :L♥️

For more updates!

Follow me on Facebook:
Yanna Yan Yan Hearts

Like My Page:
Yanna Hearts WP -Ayanna_lhi

Follow Me on Twitter:
@Ayanna_lhi